Xamarcait, choć z wyglądu może sprawiać wrażenie nieco dzikiego i tajemniczego, w rzeczywistości jest bardzo ciepłym i serdecznym człowiekiem. Typowy chłopak ze wsi – pracowity, zawsze gotów do działania i niesienia pomocy innym. Nie boi się ciężkiej pracy, a wręcz ją ceni, uważając, że to ona kształtuje charakter i daje prawdziwą satysfakcję. Jest wygimnastykowany i silny, co zawdzięcza codziennym obowiązkom, które traktuje z szacunkiem i oddaniem.

Wyróżnia go niezwykła pogoda ducha. Nawet w trudnych chwilach potrafi znaleźć odrobinę słońca, czym zaraża wszystkich wokół. Jego uśmiech jest szczery, a osobowość tak magnetyczna, że nie sposób go nie polubić. Jest pomocny, zawsze gotów wyciągnąć rękę do potrzebującego, zarówno w drobnych codziennych sprawach, jak i w momentach prawdziwego kryzysu.

Chociaż nienawidzi przemocy i unika konfliktów, w głębi duszy skrywa silne poczucie odpowiedzialności za swoich bliskich. Jeśli ich bezpieczeństwo byłoby zagrożone, zrobiłby wszystko, by ich chronić – nawet jeśli oznaczałoby to konieczność złamania własnych zasad i stanięcia do walki. Śmierć i przemoc są dla niego odrażające, lecz gdy ukochani są w niebezpieczeństwie, jego lojalność i oddanie nie znają granic.

Pod tym pogodnym i miłym usposobieniem kryje się także pewna tajemniczość. Rzadko mówi o sobie, co sprawia, że ludzie chcą go jeszcze lepiej poznać. Jest pełen życia, pełen pasji, a jego ciepła, serdeczna natura sprawia, że ludzie lgną do niego, szukając w nim oparcia

Mężczyzna ma wyjątkowo intrygujący wygląd, który przyciąga wzrok. Jego skóra jest oliwkowa, a rysy twarzy ostre, z zarysowanymi kośćmi policzkowymi i silnie zarysowaną szczęką. Czarne, gęste włosy opadają luźno na ramiona, tworząc artystyczny nieład, podkreślający jego dzikość i niezależność. Uszy są szpiczaste, ozdobione kunsztownymi kolczykami, co nadaje mu tajemniczego wyglądu. Na jego skórze widoczne są liczne tatuaże, pełne symboliki, przypominające o jego przywiązaniu do natury i siły, którą reprezentuje.

Jego postura wskazuje na człowieka ze wsi – silnego i wytrzymałego. Każdy ruch jest harmonijny i pełen zwinności, co sugeruje, że potrafi poruszać się bezszelestnie i z gracją, niczym drapieżnik w swoim naturalnym środowisku. Pomimo tej zwinności, Xamarcait sprawia wrażenie twardego pracownika – kogoś, kto spędza długie dni na polu, zmagając się z trudami codziennej pracy.

Mówi głosem niskim, ale zaskakująco delikatnym, który koi, a jednocześnie budzi respekt. Głos ten kontrastuje z jego surowym wyglądem, co czyni go postacią jeszcze bardziej fascynującą i wielowymiarową

Xamarcait urodził się w magicznym, pełnym życia lesie, w rodzinie o wysokim statusie wśród elfów. Jego ojciec był wielkim obrońcą tego lasu – wojownikiem o niesamowitych zdolnościach, którego obowiązkiem było strzec bezpieczeństwa natury i jej mieszkańców. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie, zanim Xamarcait skończył dwa lata. Tajemnicza grupa przestępców, która wdarła się do lasu w poszukiwaniu władzy i zniszczenia, zamordowała jego ojca. Świadoma zagrożenia matka Xamarcaita, Analesa, z bólem serca postanowiła uciec, by ochronić swojego syna przed tym samym losem.

Analesa zabrała Xamarcaita do innego kraju, odległej krainy zwanej Arrantalis. Znaleźli schronienie w maleńkiej chatce na krańcu miasta, z dala od oczu wrogów. Tam zaczęli nowe życie, zajmując się Xell - starowinką, do której faktycznie należała chatka. W zamian za opiekę, zgodziła się ona przyjąć Analesę wraz z dzieckiem. 
Choć ich serca wciąż były pełne żalu i niepokoju, Analesa, zawsze silna i pełna determinacji, prowadziła małe gospodarstwo, z którego żyli. Młody Xamarcait od najmłodszych lat pomagał jej, ucząc się życia na roli. Musieli radzić sobie sami, daleko od wszelkiej pomocy.

Kiedy Xamarcait skończył 10 lat, los ponownie z ich zadrwił. Analesa zaczęła chorować, a chłopiec, mimo swojego młodego wieku, musiał przejąć większość obowiązków. Codziennie pracował w polu, uprawiając ziemię, troszcząc się o gospodarstwo, a jednocześnie starając się jak najlepiej opiekować matką. Analesa zajmowała się już tylko lekkimi pracami domowymi, nie chcąc być całkowitym ciężarem. 

Xamarcait wyrósł na silnego, pracowitego młodzieńca, pełnego lojalności wobec matki i oddania dla życia, które razem budowali.

Ich spokojne życie zostało jednak przerwane, gdy po latach, tropem Xamarcaita, dotarła do Arrantalis ta sama grupa przestępcza, która zabiła jego ojca. Byli nieustępliwi – początkowo podchodzili do niego w subtelny sposób, starając się zaprzyjaźnić - kusić go do złego, co niestety w przypadku biednego Xamarcaita czasami działało. Podarowali mu nawet stary artefakt, kolczyk mędrca, który podobno potrafił zaglądać w serca ludzi. Spotykali go w barach, na polach, w karczmach, zawsze w cieniu, zawsze z tajemniczymi uśmiechami na twarzach. Jednak Xamarcait, uczony przez życie ostrożności, od razu wyczuł, że coś jest nie tak. Nieufny, trzymał ich na dystans, wiedząc, że te podejrzane postacie mają złe intencje.
W końcu wyszli z ukrycia, znani już jako Krwawy Szlak. Chcieli zmusić go, by zdobył dla nich tajne informacje od królowej Arrantalis na temat skarbu, który ponoć był ukryty na tych ziemiach. Xamarcait, wierny swoim zasadom, odmówił współpracy, ale los znów zagrał na jego uczuciach. Matka, którą kochał ponad wszystko, nagle poważnie zachorowała. Żaden z lokalnych medyków nie był w stanie jej pomóc, aż w końcu jeden z nich, przekupiony przez przestępców, obiecał zdobyć lek ratujący życie – za ogromną sumę pieniędzy.

W akcie desperacji Xamarcait zgodził się na propozycję Krwawego Szlaku. Wiedział, że to niezgodne z jego wartościami, ale miłość do matki i chęć jej ocalenia były silniejsze niż jakiekolwiek zasady. Dla niej był gotów zrobić wszystko, nawet zaprzedać duszę grupie, której nienawidził. Choć czuł ogromny ciężar w sercu, miał nadzieję, że to jednorazowy układ, który pozwoli mu ocalić matkę i wrócić do swojego prostego, choć trudnego życia.