Mogłoby się wydawać, że Cedric nie jest zbyt skomplikowanym człowiekiem. Nie posiada żadnych tajemnic, ani niczego, do czego wstydziłby się przyznać. Całe swoje życie starał się być jak najlepszym człowiekiem dla innych, marząc o tym, aby dorównać w dobroci swojemu ojcu. Dążenie to uczyniło Cedrica szczerym i bardzo wrażliwym na cudzą krzywdę. Chłopk stara się pomagać jak tylko może i komu tylko może, nie oczekując zwykle niczego w zamian. Uśmiech i radość innych jest dla niego wystarczającą nagrodą za wykonywaną pracę, a w tej Cerdic jest bardzo sumienny i wytrwały. Jego otwartość na ludzi sprawia, że jest bardzo rozmowny. Potrafi długimi godzinami ciągnąć najgłupszy nawet temat i niepowstrzymywany mógłby bez przerwy gadać. W razie potrzeby potrafi jednak zamilknąć, by wysłuchać, co inni mają do powiedzenia. Stara się każdego zrozumieć i byłby gotów dać szansę na zmianę największemu nawet złoczyńcy, co wcale nie oznacza, że Cedric jest tolerancyjny wobec zła. W obliczu cudzej krzywdy, Cedric potrafi wykazać się zaciekłością i determinacją, by stanąć w obronie słabszych i potrzebujących, choć od rozwiązań siłowych bardziej preferuje przyjacielską rozmowę. 

Aparycja Cedrica na pierwszy rzut oka nie jest zbytnio pociągająca. Cedric jest wysoki na 179 centymetrów, jest barczysty i ma kwadratową szczękę. Włosy jego są rude, krzywo ścięte i widać po nich, że styczności z grzebieniem nie miały zbyt wielkiej. Gdyby jednak przyjrzeć się Cedricowi trochę dłużej, to dałoby się dostrzec bijącą od niego pewność siebie i pogodę ducha. W jego ciemnoniebiskich oczach pełno jest ciekawości oraz entuzjazmu, a uśmiech prawie nigdy nie znika z jego radosnej twarzy. Cera Cedrica jest zdrowo przyciemniona od częstego przebywania na słońcu. Chłopak nigdy nie wzgardzał ciężką pracą, dzięki której ukształtował sobie muskularne i godne podziwu ciało. Brakuje jednak Cedricowi elegancji i luzu. Jego wyprostowana postura może się momentami wydawać aż zbyt sztywna. Nieporadność odbiera mu część uroku, którą nadrabia swoim beztroskim podejściem do życia. Głos ma przyjazny i często głośno się śmieje. 

Gdzieś wśród rozległych równin Magenar znajduje się niewielka wioska, nie różniąca się zbytnio od wielu innych wiosek, zamieszkiwanych przez ludzi. W tej wiosce można znaleźć kilka niewielkich chatek, młyn, wiatrak, no i rzecz jasna niedużą, acz przytulną gospodę. Wioska nosi niezbyt wyszukaną nazwę Becząca Owca i jak można się domyślić, w wiosce żyją głównie pasterze. 
W takim sielankowym otoczeniu urodził się i dorastał Cedric Blueleaf. Ojciec Cedrica nazywał się Fjorlis i był miejscowym łowcą, chroniącym wioskę przed dzikimi bestiami, żerującymi w pobliskim lesie. Fjorlis kierował się w życiu ściśle określonymi zasadami, których większość przekazał swojemu synowi. Nauczył go, że każde życie jest cenne i o każde należy dbać tak długo, jak jest to możliwe. Jako łowca nigdy nie zabijał więcej zwierząt, niż było to konieczne. 
Matka Cedrica natomiast była Jellis. W młodym wieku spadła ze skały i poważnie uszkodziła sobie nogi, iż nie mogła nigdy sprawnie chodzić. Żeby nadrobić swoją ułomność zaczęła wymyślać i opowiadać bajki, za które pokochały ją wszystkie dzieciaki w Beczącej Owcy. 
Cedric dorastał w dobrej rodzinie, otoczony licznymi przyjaciółmi. Podziwiał swojego ojca, marząc, by któregoś dnia zostać podobnie dobrym człowiekiem, jak on, zaś historie, które opowiadała jego matka, wzbudziły w nim ogromną ciekawość świata. Większość czasu spędzał na pomaganiu mieszkańcom wioski, nie oczekując zwykle niczego w zamian. Starał się rozwiązywać problemy uprzejmą rozmową, ale młodzieńczy duch wzbudził w nim potrzebę przyjacielskich walk. Rzadko odrzucał wyzwania, jakie rzucali mu rówieśnicy, ale potrafił zachować zdrowy rozsądek. W młodych latach szybko nauczył się wzbudzać przyjaźń i zaufanie.
Najcięższym dniem w życiu Cedrica, który przypieczętował jego osobowość był dzień, w którym umarł jego ojciec. Nieopodal Bęczącej Owcy pojawiła się wataha wilków, prowadzona przez ogromną wilczycę. Bestia nie zachowywała się jak inne wilki. Była agresywna i bezlitosna zarówno dla ludzi, jak i też innych zwierząt. Fjorlis zobowiązał się do zabicia wilczycy. Zebrał grupę najodważniejszych mężczyzn i rozpoczął obławę na wilcze stado. W końcu udało mu się stanąć oko w oko z bestialską wilczycą, którą w wiosce nazywano Królową. Wilczyca walczyła zaciekle, powaliła bez trudu każdego polującego na nią psa, potem zaś zaczęła walczyć z myśliwymi. Walczyła nawet pomimo licznych strzał wystających z jej cielska. Fjorlisowi udało się jednak powalić wilczycę, lecz został śmiertelnie raniony. Nim skonał odkrył, że Królowa miała młode. Fjorlis nie znajdował w nich usprawiedliwienia dla zniszczeń, jakich dokonała wilczyca, gdyż wykraczały one zdecydowanie za daleko poza naturalny, macierzyński instynkt. Łowca jednak nie winił młodych wilcząt. Ostatkiem sił zabrał do wioski trzy młode wilczęta, a jego ostatnim życzeniem było, aby je dobrze wychowano. Trzy wilki trafiły do trzech różnych rodzin. Przyjaciele Fjorlisa obawiali się zostawić jednego z wilków Cedricowi, ale chłopak nie tylko wykazał się dobrotliwością, ale i zrozumieniem. Prędko utożsamił się z wilkami, które straciły własną matkę, tak jak on stracił ojca. Myśliwi byli zdumieni postawą Cedrica i zostawili mu jednego wilka, którego chłopak nazwał Skoczkiem.
Cedric postanowił zastąpić swego ojca. Nie jako myśliwy, którego zadaniem była walka ze zwierzętami, lecz jako dobrego człowieka, za którego Fjorlis był powszechnie wychowany. Becząca Owca była za mała dla potrzeby czynienia dobra, którą odczuwał Cedric. Rozumiał, że świat potrafił być brutalny, ale nie musiał wcale taki być. Jeśli mógł go uczynić lepszym, bardziej przyjaznym miejscem, to dla tego celu warto było opuścić wygodny dom i wyruszyć w świat. 

Skoczek jest jednym z wilków, które przyniósł umierający ojciec Cedrica. Cedric opiekował się Skoczkiem i wpólnie z nim dorastał przez dziewięć następnych lat. Łączy ich relacja szczerej przyjaźni. 
Jeśli chodzi o wygląd to Skoczek jest przeciętnej budowy burym wilkiem. Jest bardzo energiczny i hałaśliwy. Ciężko mu usiedzieć dłuższą chwilę w jednym miejscu. Skoczek nieustannie pragnie biegać i się bawić. Jest przyjazny zarówno dla ludzi, jak i też dla zwierząt. W razie czego jednak potrafi stanąć w obronie swego przyjaciela, lecz tak jak Cedric darzy wszelkie życie ogromnym szacunkiem. Choć jest wilkiem, co potrafi mocno ugryźć, to jednak wstrzymuje się przed zabijaniem. Jego ulubionym przysmakiem jest owczy ser.