Całe życie Taki koncentruje się wokół tego, żeby za bardzo się nie denerwować, bo efekty takiej irytacji mogą być spektakularne. Na szczęście Taka, pomimo wszystkich życiowych przeciwności, z natury jest osobą raczej pogodną. Lubi żarty, nawet te głupie, lubi się napić, posłuchać opowieści lub muzyki albo snuć gawędy o swoich mocno podkoloryzowanych przygodach. Uwielbia grać w karty i z wielką radością w nich kantuje, głównie żeby dla większej wiarygodności przegrywać, urodził się bowiem wielkim szczęściarzem. Ufa losowi i nie przejmuje się za bardzo niczym poza chwilą obecną. 

W życiu kieruje się czymś w rodzaju anarchistycznego kodeksu honorowego, bo chociaż nie uznaje struktur i hierarchii państw, szkół czy wyznań, to zawsze gotów jest pomagać tym, których życie lub zdrowie jest zagrożone. Preferuje rozwiązania pokojowe. Jeżeli jednak chodzi o łowy, porzuca wszelki rozsądek i instynkt samozachowawczy - zaproponujcie mu ruszenie z gołymi rękami na siejącego zniszczenie potwora, a prawdopodobnie się zgodzi. Pomimo tego oraz swoich wątpliwej jakości manier, zwłaszcza w obliczu autorytetów, Taka jest osobą inteligentną i gdy już ktoś zechce pogadać z takim oberwańcem, prawdopodobnie się nie zawiedzie. 

Najbardziej wyrazistą cechą Taki jest jednak fakt, że nie potrafi on nigdzie zagrzać miejsca. Chociaż czuje się swobodnie w towarzystwie, z nikim się nigdy nie spoufala, bo zawsze ma w planach samotne ruszenie na szlak. Nie da się również ukryć, że to właśnie samotna wędrówka jest jego ulubioną czynnością. Chyba że pada deszcz, bo Taka naprawdę nienawidzi moknąć.

Taka jest mężczyzną raczej niskim, żylastym, chudym tak jak chudzi są ludzie, którym zdarza się dosyć często cierpieć głód. Nawet kiedy jego sakiewka ugina się od monet (rzadki przypadek), on sam wygląda dość niedbale, bowiem ubrania zwykł nosić aż do zdarcia. Matka natura obdarzyła go rudymi włosami w czerwonawym odcieniu, a Taka zamiast je ścinać, wiąże na nich warkocze, supły i ozdoby z piór. Cerę ma jasną, wręcz porcelanową, rysy ostre. Zwykle jego twarz ma cyniczny wyraz, widać na niej zastygły ból, ale każdy uśmiech jest zaskakująco promienny. Taka porusza się raczej niedbałym krokiem, po którym znać raczej człowieka szukającego guza niż wprawnego łowcę, jednak kiedy trzeba ów krok nabiera kociej zręczności. Jego ciało pokryte jest licznymi bliznami - śladami ukąszeń, zadrapań oraz poparzeń.

Taka miał umiarkowanie szczęśliwe dzieciństwo, które przeżył gdzieś na Równinach Andurii. Od dziecka włóczył się po lasach wokół rodzimej maleńkiej wioski w towarzystwie myśliwego, starego pijaka. Nie był ani jedynym dzieckiem swoich rodziców, ani ulubionym, miał raczej opinię chłopaka niepokornego i skazanego na przykry los nieudacznika. Mimo to ożenił się bardzo wcześnie, z całkiem miłą dziewczyną, której nie darzył wielkim uczuciem, a wkrótce później przejął rolę myśliwego, który zmarł z powodu swego nałogu. Od tej pory to Taka zaopatrywał wioskę w mięsiwo.<br><br>Jego życie zmieniło się radykalnie, kiedy pewnej nocy, wracając z polowania, zastał wioskę splądrowaną, a jej mieszkańców wyrżniętych do nogi. Jego rodzice, bracia i siostry, jego żona, wszyscy jego znajomi - nie żyli. Taka wpadł w szał, po raz pierwszy w życiu jego gniew przekuł się w ogień, który spopielił martwych, wioskę i spory kawałek okolicy.<br><br>Pogrążony w żałobie Taka, upojony własną furią, wykorzystał swe umiejętności łowcy, by wytropić zabójców swoich bliskich. Wywarł straszliwą zemstę, podkradając się pod obozowisko bandytów, by spalić je wraz z mordercami swoich bliskich. Chociaż dokonał zemsty, nie przyniosła mu ona radości, wręcz przeciwnie. Taka przestraszył się własnej mocy i tego, do czego ją wykorzystał. Poprzysiągł sobie już nigdy nie zabić człowieka.<br><br>Pozbawiony domu, wyruszył na samotną, wieloletnią tułaczkę. Dorabiał w różny sposób - najczęściej jako myśliwy, czasem szukając artefaktów, polując na magiczne stwory, a nawet na bandytów, których jednak zawsze dostarczał żywych. Nie ze wszystkich umów się wywiązywał, porobił więc sobie kilku wrogów, generalnie jednak nikt nie ma powodów, by go naprawdę mocno nienawidzić, a pewnie znaleźliby się jacyś wdzięczni.<br>Po kilku, no, może kilkunastu latach, Taka ze zdumieniem odkrył, że takie życie całkiem mu odpowiada, chyba nawet je lubi. Zupełnie jakby został stworzony właśnie do tego, by brutalnie wyrwano go z miejsca, gdzie zakorzeniona była jego rodzina i ciśnięto na szlak. Zaakceptował swój los, a wędrówka stała się dla niego celem samym w sobie.