W tej chwili Ene jest przede wszystkim zagubiona, niepewna świata, w którym się znalazła, zamieszkujących go istot i jego praw. Jednak determinacja i 

silna wola, a także tak naprawdę brak wyboru, pozwalają jej trwać dalej. Niemniej nadal jest bardzo nieśmiała.

Ene charakteryzuje ogromna duma, czasami granicząca z arogancją i przeświadczeniem o własnej racji, często traktując inne istoty z góry. Nie wyzbyła się 

tego nawyku, nie zdając sobie nawet z niego sprawy. Jest porywcza, impulsywna i szybka w gniewie, jeśli uzna, że ktoś postępuje niehonorowo, czy, że jego 

postępek jest zły. Dopiero czeka ją brutalne zderzenie z rzeczywistością, kiedy odkryje, że nie wszystko jest czarne lub białe.

Jednocześnie jest istotą pełną współczucia i życzliwości, a widząc czyjeś nieszczęście, zawsze zrobi co w jej mocy żeby pomóc.

A to, że widuje na planie materialnym nieszczęście dość często, tylko utwierdza ją w słuszności swojej decyzji o porzuceniu służby.

Ene jako Anioł z natury obdarzona jest nieprzeciętną urodą i chociaż ostatecznie jest to kwestia gustu, jest w niej coś nieuchwytnego, co przyciąga do 

dziewczyny wzrok. Łagodna twarz o ciemnych oczach, smukłe ciało, gracja ruchów. Po buncie i ucieczce ze służby Pana, włosy i skrzydła Ene sczerniały 

zupełnie. Jedynie przy pełnym słońcu widać, że skrzydła anielicy mają ciemnoczerwony poblask, który niegdyś charakteryzował jedynie końcówki jej 

skrzydeł. Nie należy do wysokich ani dobrze zbudowanych istot, choć ciężko nazwać ją chuchrem. W ubiorze także preferuje czerń.

Ene była aniołem bojowym, zsyłanym na istoty, które sprzeciwiły się Panu i jego dogmatom. Stąd imię jej miecza - Pokora, która miała być narzędziem, 
które doprowadzi grzeszników do ukorzenia się przed Panem. Jednak jego sprawiedliwość była bezwzględna i jak czasami się Ene zdawało - okrutna. 
Rzadko widziała wybaczenie i miłosierdzie, znacznie, znacznie częściej jej miecz spływał krwią.
Jednocześnie podczas wizyt na planie materialnym widziała cierpienie i nieszczęście, które pozostały bez jakiejkolwiek interwencji aniołów. Z początku nie 
kwestionowała decyzji Pana, wierząc, jak ją uczono w jego mądrość. Z czasem było to coraz trudniejsze, aż w końcu ośmieliła się zadać niewybaczalne 
pytanie ''dlaczego?''. Kara jaka ją wtedy spotkała tym bardziej pogłębiła narastające wątpliwości. Przecież tylko zadała pytanie, poprosiła o wyjaśnienie, 
nie wygłosiła osądu czy swojego zdania. Jednak po pokucie przez długi, długi czas nie ośmieliła się nawet powiedzieć czegokolwiek, co mogłoby być 
odebrane jako kwestionowanie woli Pana. Lecz jej myśli pozostały niespokojne. Aż do momentu kiedy zesłana ponownie miała ukarać heretyków. 
Instrukcje były jasne: wszystkich, nie ma dla nich przebaczenia, każdy niezależnie od wieku ma zapłacić krwią. Polecenie ''każdy'' zostało niemal wyryte w 
jej umyśle przez starszych aniołów, którzy byli jej obserwatorami od czasu ''zbłądzenia''.
Lecz ''każdym'' okazały się także dzieci, nieświadome i w żaden sposób nieskażone złem, które miały się stać ofiarą przekonań ich rodziców.
Tego dnia Pokora posłużyła jako oręż nie przeciw niewiernym śmiertelnikom, lecz napiła się bratniej krwi, kiedy Ene stanęła w ich obronie przed aniołem 
wysłanym za nią by dopilnował wykonania zadania.
Jego krew zbryzgała skrzydła dziewczyny i te natychmiast stały się czarne. Nie było już w tym momencie dla niej odwrotu, więc jedyną możliwością była 
próba ukrycia się przed gniewem Pana. I do tej pory Ene w każdej chwili spodziewa się unicestwienia, zastanawiając się dlaczego Pan powstrzymał swoją 
rękę i aniołów.