Na pierwszy rzut oka wydaje się być poważnym i skrytym człowiekiem, jednak bardzo zyskuje przy bliższym poznaniu. Lubi się śmiać, równie dużo się 

uśmiecha, choć nie zawsze widzi ku temu okazję - częściej robi dobrą minę do złej gry. Dość trudno zdobyć jego zaufanie, jednakże napotkane osoby 

nader często obdarzają zaufaniem właśnie jego. Stara się być odpowiedzialny i szczery, co niekiedy jest odbierane jako złośliwość lub kpiny.

Nie posiada przyjaciół, ponieważ twierdzi, że prawdziwa przyjaźń nie istnieje, a miłość, to bajka na dobranoc wymyślona przez smutne panny z dobrych 

domów. 

Kocha przygody, rzuca się w wir napotkanych zdarzeń bez namysłu, zrzucając winę na gorącą krew i brawurę. Serce rwie mu się w najdalsze zakątki 

Alaranii, marzy o sławie, ryzyku i niebezpieczeństwie, któremu mógłby stawić czoła, ratując najlepiej całe miasto. Ubóstwia chwilę, kiedy do organizmu 

przedostaje się duża dawka adrenaliny. Chciałby być powszechnie szanowany i znany, na pieniądzach jako takich mu nie zależy.

Rzuca się na ratunek napotkanym osobom nie dlatego, że to szlachetne, a raczej po to, by poczuć dreszczyk emocji. Profesja dostarcza mu ich wiele, 

dlatego kocha własne życie, z którego chce czerpać jak najwięcej. 

Młodzieńcza buta podpowiada mu, że nigdy nie umrze, choć wiele razy był temu bliski. Wierzy w to, co potrafi, we własne zdolności ciała oraz umysłu. W 

samym sobie pokłada nadzieję, przez co wielu odbiera go jako głupiego, rządnego przygód młokosa o zbyt nadmiernych ambicjach. 

W towarzystwie młodych, urodziwych dam - nieokrzesany, choć uroczy.

Thoran jest nieprzyzwoicie chudym i wysokim młodzieńcem o mocnym spojrzeniu ciemnych, prawie czarnych oczu. Wysokie czoło zazwyczaj zakrywa 

niesforna, brązowa grzywka; mocno zarysowana szczęka nadaje mu nieco ostry wygląd, ale szeroki, szczery uśmiech odgania nieprzyjemne wrażenie. 

Lekko zadarty nos zdobi kilka piegów, rzęsy rzucają długi cień na wystające kości policzkowe.  Ma duże, silne dłonie, które zazwyczaj zakrywa 

rękawiczkami bez palców. Bezapelacyjnie przystojny. 

Ubiera się wygodnie i praktycznie, wyznając zasadę: miej wszystko pod ręką. Łuk wraz z kołczanem nosi na szerokim, skórzanym pasie przewieszonym 

przez ramię. Dwa sztylety przytroczył z tyłu, do równie szerokiego pasa, którym otoczył biodra. Po prawej stronie przyczepił niedużą saszetkę-apteczkę, 

gdzie trzyma najpotrzebniejsze rzeczy. Jego szaro-czerwony strój podróżny jest dość obcisły, a jedynym luźniejszym akcentem jest szeroki kaptur, który 

zakrywa oblicze Thorana. 

Thoran Isilwen może powiedzieć o swoim dzieciństwie wszystko, tylko nie to, że było ono szczęśliwe. Matka zmarła podczas drugiego porodu, wydając na 
świat martwe bliźnięta - siostrę oraz brata młodzieńca. Ojciec, surowy człowiek o niegodziwym charakterze, popadł w pijaństwo, zostawiając obskurną 
spelunę na głowie dziesięcioletniego wówczas Thorana. Oberżę, pod chwytliwą nazwą ''Zrujnowana Dama'', wkrótce przejęli niezadowoleni wspólnicy, 
wyrzucając Thorana wraz z ojcem na bruk. Chłopak uciekł w wieku dwunastu lat w wielki świat, chcąc zapomnieć o nędzy, brudzie i wstydzie, w jakim został 
zmuszony dorosnąć. 
Podczas swojej wędrówki związał się grupą Łowców Nagród, oferującej mu trudny, ale satysfakcjonujący zarobek, życie pełne adrenaliny oraz szkolenie, 
które uczyniło z niego jednego z lepszych Łowców, jakich widziała Alarania. Dorósł wśród silnych mężczyzn, którzy dali mu wiele porządnych lekcji życia. 
Długie lata wyczerpującego treningu sprawiły, że stał się biegły prawie we wszystkim, co robi. Krótkie, ale intensywne szkolenie magiczne wyzwoliło w nim 
ukryty potencjał, pozwalający na poznanie tajnik Magii Ognia oraz Magii Emocji. Z kolei znaleziony podczas wyprawy do Dalekich Krain łuk wzmocnił jego 
umiejętności na tyle, by korzystanie z nich nie pozbawiło go resztek sił. 
Dziś, po trzynastu latach współpracy z Łowcami Nagród, sam podróżuje po Alaranii, wciąż wierząc, że znajdzie okazję, by zyskać uwielbienie jej 
mieszkańców.