Osobowość Jagi można podzielić na dwa obszary: "przed innymi ludźmi" oraz "sama ze sobą", bo są to wówczas tak różne charaktery, że komuś, kto nie zna drakonki może się wydawać, że kobieta ma rozdwojenie jaźni. W towarzystwie postać posiada silne zdolności przystosowawcze, lubi otaczać się drogą biżuterią, wykwintnym jedzeniem, meblami z górnej półki. Nie lubi, a wręcz nie znosi, gdy ktoś jej przerywa, bo czasem zapomina, na czym skończyła wywód. Pradawna ma bowiem skłonność do monologów. Gdy z kimś rozmawia, jest pewna siebie, nieco kąśliwa pod względem wypowiadania się na dany temat, uparta i zadziorna. Otoczenie postrzega ją jako hardą, wiedzącą czego chce babkę, której nie można podpaść, bo ten osobnik będzie mieć niemałe kłopoty. To zbyt daleko idący wniosek, Pradawna nie jest osobą, która się mści czy w jawny sposób szydzi, by komuś dokuczyć. Za tą kąśliwością skrywa się pewna wrażliwość na piękno i świat. Jeżeli kogoś zrani swoimi wypowiedziami, to raczej przez zupełny przypadek, aniżeli z premedytacją. Nie jest złośliwa, ale bywa sztuczna w zachowaniu, bo tak naprawdę jest o wiele mniej śmiała niźli chce to pokazać. Nie czyni to z niej od razu osoby nieśmiałej, ale na szali śmiałości bliżej jej do tej właśnie cechy. Gdyby umieścić te dwie przeciwstawne sobie cechy na prostej linii, uznając, że pewność siebie to pięć punktów, a nieśmiałość jeden punkt, postać znalazłaby się mniej więcej po środku, ale z akcentem w stronę nieśmiałości. Jagi zdaje sobie po części sprawę ze swoich słabości i mocnych stron, stara się też pracować nad swoim charakterem, ale nie potrafiąc w pełni się otworzyć, nie jest zdolna do całkowitego zniwelowania tych dwóch wspomnianych wyżej płaszczyzn: przed innymi oraz w samotności. Jaka jest więc naprawdę? Cichsza, bardziej uległa, delikatniejsza, nie tak uparta i wrażliwa. Motywuje ją każdego dnia to, że dostrzega swoje słabości i chce coś z nimi zrobić a niekiedy nawet robi postępy, w zależności od tego, z kim prowadzi dialog. Nigdy nie uwiodłaby zajętego mężczyzny, dla niej to temat absolutnie nie warty świeczki. Marzenie to zostać właścicielką pałacu lub dworku, jako że podoba jej się życie ponad stan. Jej ulubionym zajęciem jest łowienie ryb, opowiadanie anegdot, baśni z morałem, ciekawostek zebranym osobom. W ten sposób się relaksuje, choć często wybiera też spacery jako formę odpoczynku lub po prostu bycie sam na sam z sobą.
Jako że majątek odziedziczyła po swojej rodzinie, od dziecka była uczona szacunku do dóbr materialnych. Gdy była mała, nie mogła nic zniszczyć ani oblać płynem, zawartość domu rodzinnego była na tyle kosztowna, że jej matka była wrażliwa na punkcie wszelkich narzut, poduszeczek, zasłon, nie mówiąc o rzeczach większych. Mimo że wychowywała się tam, gdzie były pieniądze, nie ocenia ludzi przez pryzmat stanu portfela. Nie lubi epatować też zamożnością.
Jako że nienawidzi swojego imienia, zawsze przedstawia się jako Jagi. Jedynie, gdy wymaga tego sytuacja urzędowa, jest zmuszona podpisać się pełnym imieniem i nazwiskiem, ale w codziennych sytuacjach unika tego i nie wymaga też, aby ktoś przestawił się jej tak jak należy. 

Kiedy spojrzysz nań z bliska, pomyślisz, że to może być tylko kolejna bezbronna istota chodząca po Łusce Smoka. W jej oczach tli się żywy ogień, który nie buha w ciebie zuchwale a spogląda niczym mały ognik, gotowy być coraz większy z czasem i wyższy a przy tym mniej kontrolujący...
"Obserwuję cię". To mówią oczy w kolorze czerwonym, które mogą zmienić kolor na brązowy i jest to kwestia przypadkowa. Jagi jest średniego wzrostu Pradawną, ale nie wie, ile dokładnie mierzy. Wagę osiąga średnią, ma umięśnione łydki, pewną, acz nieokrzesaną postawę ciała, czasem się garbi. Wzrok przyciągają jej czarne włosy sięgające przed łopatki. Przypominają niesforne nitki, nieułożone, chcące podążać swoją drogą jak leśne ścieżki nieznające ludzkiej stopy.
Piersi to szerokie pagórki wznoszące się ku niebu z soczystą obietnicą. 

Rozdział 1.
Wczesne lata: 0-10 lat

Drakonka przyszła na świat prawdopodobnie w największą zimę, jaką widziała Alarania. Mawia się, że tego roku było tak zimno, że ludziom zamarzała woda w ich ciałach, co doprowadzało do szybkiej śmierci. W momencie narodzin dziecko otrzymało imię Unndóreiiagir, o czym zdecydowała jej babcia, która uznała, że godność ta dobrze pasuje do maleństwa i miała nadzieję, że imię wybrane przez z nią ochroni przed chorobami i innymi nieszczęściami. Matka Kaplania nie miała partnera życiowego dosyć długo po narodzinach jedynaczki. Gdy dziewczynka miała osiem lat, Kaplania poznała starszego od niej znachora i prawie natychmiast zakochała się w dostojnym Teodozjuszu. 

Rozdział 2.
Dorastanie- szkoła, pierwsze przyjaźnie, początek nauki magii: 11-18 lat

Rozdział 3.
Wojownicze zainteresowania: 19-20 lat

Jagi przez krótki czas interesowała się wojaczką, poszła do pracy, żeby zakupić dobrej jakości sztylet i zapisywała się na pokazowe walki, żeby zaprezentować swoje umiejętności. Dla wygody walczyła z reguły w samym staniku i spodniach, podobnie jak pozostałe uczestniczki. Z tego powodu pewnego razu została płytko ugodzona bronią rywalki, na tyle głęboko, by nosić bliznę na górnej części pleców. Po tym incydencie nie zgłosiła się już do pokazów, uznając, że to nie jest to, czym chce się zajmować. W dodatku jej matka była przeciwna temu, żeby brała w czymś takim udział, uważając, że panna z dobrego domu nie powinna tak postępować. Drakonka zdobyła niezbędne w pojedynkowaniu się umiejętności: uniki, walka bronią białą, a nawet skradanie się czy pierwsze próby szulerstwa. Okazało się też, iż osoba organizująca pojedynki zajmuje się równolegle szkoleniem młodych wojowników, ucząc ich strzelania z łuku. Niewiele myśląc, Jagi zrezygnowała z pokazów, jednak zapisała się na to szkolenie, będąc ciekawą broni dystansowej.