Oglądasz profil – Alrauna
W tej karcie postaci zostały wprowadzone zmiany i wymagają one ponownej akceptacji
Ogólne
- Godność:
- Felicja "Alrauna + (Losy tej postaci nie będą kontynuowane, ponieważ odeszła na zawsze)"
- Rasa:
- Potępieniec
- Płeć:
- Kobieta
- Wiek:
- 400 lat
- Wygląda na:
- 26 lat
- Profesje:
- Złodziej
- Majątek:
- Ubogi
- Sława:
- Rozpoznawalny
Aura
Emanacja, którą okala intensywnie rubinowe światło, z pewnością należy do tych słabszych. Nietypowo miękką powierzchnię pokrywa lśniące w słońcu złoto przyozdobione srebrnym pyłem. Kobaltowe wstęgi o chropowatych krańcach sprawiają wrażenie całkiem elastycznych, choć często w najmniej spodziewanym momencie zastygają w sztywno obranej pozie. Równie nagłe zawodzenie upiorów potrafi przerazić niejednego czytającego, nie pomagają nawet dochodzące jakby z daleka liczne głosy i śmiechy dzieci. Dodatkowo okropny smród gnijących ran i siarki tylko potęguje wrażenie niepokoju. Na koniec pozostaje jedynie nieprzyjemna suchość w ustach.Połączone profile
Brak profili posiadających połączenia.
Atrybuty
Krzepa: | słaby, niezbyt wytrwały, wrażliwy |
---|---|
Zwinność: | szybki, niedokładny |
Percepcja: | dobry wzrok, dobry słuch, szczątkowy węch, przytępiony smak, przytępione czucie |
Umysł: | niezbyt bystry, tępy, silna wola |
Prezencja: | barbarzyński, przekonywujący |
Umiejętności
Kaligrafia | Mistrz |
---|---|
Piekienologia | Biegły |
Czytanie i pisanie | Biegły |
Gotowanie | Zaawansowany |
Haft | Zaawansowany |
Biologia | Zaawansowany |
Myślistwo | Zaawansowany |
Mowa Wspólna | Zaawansowany |
Opatrywanie ran | Zaawansowany |
Jazda konna | Zaawansowany |
Filozofia i etyka | Zaawansowany |
Szkicowanie | Opanowany |
Elficki | Podstawowy |
Przetrwanie | Podstawowy |
Cechy Specjalne
Sapioseksualizm i demiromantyczność | Zaleta |
---|---|
Sapioseksualizm, czyli pociąg do osób o wysokim stopniu inteligencji, co oznacza, iż wygląd zewnętrzny nie ma istotnego znaczenia przy wyborze partnera. Liczy się przede wszystkim iloraz inteligencji drugiej strony. Alrauna jest też istotą demiromantyczną, a to oznacza, że pociąg seksualny jest możliwy, gdy postać pozostaje z kimś w głębokim związku uczuciowym. Cała reszta jednostek chodzących po alarańskim padole jest dla niej aseksualna. Można więc powiedzieć, że gdy Alrauna nie jest w stałym związku, jest całkowicie aseksualna i może wiązać się z kimś nawet, jeżeli nie będzie do tej osoby nic czuć głębszego, jednak nigdy w takich warunkach nie poczuje romantyczności, pozostając w związku aromantycznym. | |
Bestia | Rasowa |
Potrafi przemienić się w bestię, wówczas wydobywa z siebie nieprzyjemny zapach, jest to smród przypominający siarkę oraz niemyte ciało, przebywając obok Alrauny, gdy jest ona pod postacią bestii, ma się wrażenie, jakby coś się paliło. Wygląd prawie się nie zmienia, jedynie oczy robią się czarne. | |
Potępiona | Rasowa |
Nie sposób zabić jej normalnym sposobem, po odkupieniu grzechów opuszcza świat, w którym bytuje. | |
Trąd | Skaza |
Alrauna choruje na trąd, jak i inne choroby skórne. Ciało wymaga częstych zmian opatrunków. | |
Paranoja | Piętno |
Zaburzenie psychiczne, które objawia się lękiem społecznym, silnym poczuciem zagrożenia, manią prześladowczą. Alrauna ma przeczucie, jakby cały świat sprzysiągł się przeciwko niej, ma spłycone emocje, nie jest w stanie spojrzeć na sytuację z dystansem, występuje niemożność odczuwania radości bądź wyraźny trud w tym, aby być szczęśliwą jednostką. |
Magia: Intuicyjna
Ducha | Czeladnik |
---|---|
Możliwe jest podróżowanie astralne. | |
Życia | Uczeń |
Objawia się w sposób przyspieszenia procesu leczenia. |
Przedmioty Magiczne
Lustro z czarnym uchwytem | Potępiony |
---|---|
Lustro można zabrać ze sobą w podróż, jest niewielkich rozmiarów. Przedmiot jest prezentem od kuzyna Alrauny. Jeżeli przejrzysz się w jego odbiciu, trafisz do innego wymiaru, do świata duchów, będziesz mógł spotkać się z istotami, które odeszły z tego świata. Jeżeli będziesz przeglądał się w tym lustrze wystarczająco długo i "nakarmisz" lustro złymi myślami (na przykład chęcią zabicia jego właścicielki lub kogokolwiek innego), możesz już z tego wymiaru nie powrócić. Podróż nie jest długa, ale owocna, zawsze coś z niej zabierzesz, czy to inny przedmiot, czy po prostu wspomnienia, które będą jawić się w twojej świadomości jako odległe, coś między jawem a snem. |
Charakter
Alrauna nie posiada poczucia humoru, jej życie naznaczone jest cierpieniem i tylko niekiedy obmyśla plan lepszego życia dla siebie, jednakże wszelkie pomysły są nietrafione z racji tego, kim się stała. Jest niepozorna, skryta i zachowawcza, nie potrafi rozpoznać, kiedy ktoś jest do niej pozytywnie nastawiony, a kiedy negatywnie, dlatego preferuje zachować dystans względem nowo poznanych osób, jak i tych, których już jakiś czas zna.
Nie potrafi zaangażować się w swoje działanie wystarczająco mocno, nie wierzy w siebie, a postawa bierności jest dla niej wygodna, bo w ten sposób przyzwala na niesprawiedliwość i bezprawie. Lubi czuć, że ma kontrolę nad sytuacją i to dostarcza jej postawa bierności, gdyż nauczyła się, że i tak otrzyma to, czego chce niewielkim nakładem sił. Można powiedzieć, że kieruje nią lenistwo i snobizm. Z reguły nie zabiega o czyjąś uwagę, ma w sobie dozę dystyngowania, czego nie widać na pierwszy rzut oka, co może być zaskakujące. Nienawidzi, kiedy ktoś na siłę próbuje ją umoralniać, nawracać, więc unika jak ognia niebian.
Miłość jak dla niej może istnieć pod warunkiem, że ktoś prawdziwie kocha i umie się poświęcić, czyli tak naprawdę, Alrauna nie posiada konkretnych poglądów na ten temat. Jest sapioseksualna, a to oznacza, że potrafi zakochać się, biorąc pod uwagę intelekt drugiej osoby. Nie zwraca uwagi na fizyczność. To odróżnia ją od pokus, które lecą jej zdaniem jak ćmy do światła, gdy ujrzą na przykład atrakcyjną sylwetkę. Alrauna ma to w nosie. Związek jest możliwy tylko w przypadku, gdy zaistnieje pociąg seksualny, a o to nie jest łatwo, bo jej druga połowa musiałaby posiadać przymioty mędrca.
Największym koszmarem postaci jest samotność, nie jest zdolna do tego, musi mieć kogoś, z kim będzie mogła porozmawiać, bo na dłuższą metę samotność jest dla niej nie do zniesienia. Motywuje ją własne wnętrze, energie bierze tylko i wyłącznie z siebie. Na temat wojny ma jedno podejście: rozlew krwi jest potrzebny, jeżeli sytuacja tego wymaga, czyli dopuszcza do siebie myśl, że wojna może się pojawić, i że jest konieczna. Nigdy nie wyjawiłaby sekretu osoby, z którą się przyjaźni. Alrauna najczęściej jest cicha i skromna, nie odzywa się niepotrzebnie, chyba że z nikim nie rozmawiała długo, więc wówczas włącza jej się gadulstwo.
Wierzy w Czarnego Pana oraz jego siły, jednak jest to wiara poniekąd wymuszona przez okoliczności oraz jej nowe wcielenie jako piekielna. Będąc bestią, wyzbywa się wszelkich cnót, które może posiadać w swojej pierwotnej piekielnej postaci. Religia nie jest dla niej wartością nadrzędną.
Do nauki podchodzi cierpliwie. Częściowo nie zdaje sobie sprawy z ograniczeń swojego umysłu. Na tym polu posiada nieadekwatny obraz siebie: sądzi, iż coś pojmuje, a za moment już tego nie rozumie, bądź nie pamięta. Gdyby miała nauczyciela, spędzałaby mu ta kwestia sen z powiek, jako że Alrauna nie potrafi mową ciała zakomunikować, że czegoś nie rozumie. Na ogół sądzi, że wszystko już jest opanowane, dopiero po fakcie dociera do niej, że coś poplątała. Jej braki intelektualne mają swoje odzwierciedlenie w niewłaściwych wyborach życiowych. Tylko cóż z tego, skoro postać nie zdaje sobie sprawy z powagi sytuacji i postępuje lekkomyślnie?
Oprócz tego potępiona ma zwyczaj separować się od innych co jakiś czas. Wygląda to w ten sposób, że do nikogo się wówczas nie odzywa, spędza czas w pojedynkę i oddaje rozważaniom na rzecz egzystencji.
Wygląd
Trudno jednoznacznie ocenić, czy Alrauna jest ładna, czy brzydka, więc uważa się powszechnie, że jest przeciętna z wyglądu. Wyróżnia się w sposób następujący: z głowy wyrastają jej ciemnobrązowe rogi, które tworzą z niej postać, obok której nie da się przejść obojętnie i stanowczo ten aspekt sprawia, że postać nie jest w stanie wtopić się w tłum. Za swoje miejsca pobytu wybiera więc odludne równiny, nie zaś spacer centrum miasteczka. Oczy stanowią kolejny dowód jej niezwykłości. Są koloru przezroczystego, niekiedy zdają się być białe, innym razem całkowicie jakby niematerialne i dziwne tak jakby w ich wnętrzu coś pływało, budząc niepokój wśród przechodniów. Ale to już zależy od indywidualnego przypadku, co się z nich wyczyta i jakie emocje wzbudzą. Usta natomiast posiada wąskie w kwestii górnej wargi, a obfitszą dolną wargę o ciemnym odcieniu. Skóra twarzy jest barwy szarej, wygląda na przybrudzoną, gdzieniegdzie jest lekko fioletowa (lekko na policzkach oraz podbródku), jednak w znacznej mierze przybiera odcień popiołu. Na plecach posiada znamiona oraz zmiany skórne świadczące o występującej chorobie, trąd jest też obecny na ramionach, a czasami też nogach (głównie stopach) i dłoniach. Alrauna ma brązowe włosy o średnim poziomie gęstości, nie posiadają naturalnego blasku, są matowe niemal całkowicie, aczkolwiek gładkie i proste. Z boku głowy można dostrzec wiszące elementy zebrane w cienkie kucyki, na pierwszy rzut oka nie sposób stwierdzić cóż to takiego, lecz są to macki, które opadają na ramiona, po dwa na każde. Nos jest standardowych rozmiarów. Czoło niskie, brwi również średniej gęstości, rzęsy cienkie. Ramiona proporcjonalne do sylwetki, tak samo nogi, nie są ani długie, ani krótkie. Całość sylwetki wraz z rogami osiąga 170 centymetrów, rogi nie są dużych rozmiarów. Są gorsze niż te od pokus czy diabłów, nie prezentują się tak okazale.
W kontekście jej figury możemy powiedzieć, że nie jest ona atrakcyjna, w zamian za to mamy do czynienia z kanciastością, biodra jak chłopiec w okresie dojrzewania, biust skromnych rozmiarów. Przy siadaniu postać odczuwa dyskomfort z racji wspomnianych mało apetycznych kształtów, jednak Alrauna w ogóle się tym nie przejmuje ani nie zwraca uwagi. Twarz pociągła, owalna o rysach niewskazujących na pochodzenie diabelskie. Gdyby wziąć pod uwagę wyłącznie powyższe, śmiało uchodziłaby za ładną kobietę ludzką, bo właśnie rysy upodabniają Alraunę do typowej Alarianki. Okazuje się, że gdy dojdą rogi oraz oczy, to dopiero na tym etapie stwierdzamy, że do ładnych ta postać nie należy w związku z grozą, jaką wywołuje.
Alrauna posiada na przedramionach krwiste tatuaże, które mają być symbolem zła, którego się dopuściła. W związku z czym dziewczyna cały czas ma świadomość, że została potępiona za swoje grzechy. Tatuaże przypominają napisy drobnym maczkiem spisane na jej ciele, wyryte niczym na glinianych tablicach, jednak Alrauna nie wie skąd się wzięły i co oznaczają.
Porusza się w sposób mało zgrabny, nie jest istotą, która gra ciałem, żeby wywrzeć na kimś lepsze wrażenie. Za to garbi się, chodzi nieraz z trudem z powodu zmian skórnych oraz boleści z tym związanych. Gdyby nie to, że potrafi w niewielkim stopniu wpłynąć na proces gojenia ran, jej egzystencja byłaby iście nie do zniesienia. To prawda, że postać się garbi, jednak jej postawa nie posiada wad dotyczących kręgosłupa, całość sylwetki ma prawidłowe proporcje, występuje symetria. Dodajmy, iż palce są zakończone czarnymi paznokciami, które są powykręcane, ponadto palce posiadają chropowatą strukturę jak u starszego człowieka. Alrauna wydobywa specyficzny zapach, ci bardziej wrażliwi na zmysł powonienia na pewno odczują zapach siarki czy popiołu. Będzie to zapach, który zostaje na ubraniach.
W kwestii głosu, jest on charczący, chropowaty, twardy niczym stal i nieznający sprzeciwu. To tak na pierwsze usłyszenie. Dalej, jeżeli z potępioną się konwersuje, można zrozumieć, że to tylko pewna bariera między światem ludzi, z którego się wzięła, jak i Piekła, ale ów głos to swoiste potwierdzenie, że postać sowicie zgrzeszyła i jest gotowa ponieść konsekwencje. Na twarzy ma wymalowane coś, co jej prawie nie opuszcza i być może tkwi to w zmarszczkach na czole czy dookoła oczu, a jest to komunikat: "wiem, co uczyniłam, zniosę pokutę w sposób odpowiedni do czynu".
Historia
ALRAUNA JAKO CZŁOWIEK
Przyszła na świat jako dziecko z nieprawego łoża, jej matka Ewa miała romans z pewnym drwalem, a owocem ich związku jest Felicja, która później otrzymała przydomek Alrauna z powodu swojego zamiłowania do roślin. Dorastała w mieście o nazwie Burdana, gdzie ludność to w głównej mierze prości robotnicy. Przebywała dosyć często w zaczarowanym lesie, gdzie mieszkała wraz z matką i ojcem, który musiał przyjąć do wiadomości, że Felicja nie jest jego rodzoną córką, lecz Fabian przyjął dziecko jako własne i uznał je. Alrauna nie posiada nazwiska, ponieważ pochodziła z prostego domu, pieniądze były, lecz nie było ich nie wiadomo ile, rodzice nie posiadali pałacu z ogrodem, w zamian za to był domek wraz z warsztatem, gdzie tworzył Fabian, który był rzemieślnikiem pracującym z drewnem. Często chodził do lasu z córką i pokazywał jej między innymi metody polowania, zaś Ewa uczyła Alraunę gotowania, zaznajamiała ze sztuką haftu i pokazywała, jak się szkicuje, uczyła ponadto pisania, czytania oraz rachowania. W wieku kilkunastu lat Alrauna oraz jej rodzice przeprowadzili się do mniejszego przybytku, była to chata z drewna, która dobrze trzymała ciepło, więc rodzina nawet podczas zimy chodziła lekko ubrana. W domostwie obecna była biblioteka w jednym z pomieszczeń, dzięki czemu Felicja polubiła czytanie książek, zaznajamianie się z takimi dziedzinami wiedzy jak filozofia, historia Alaranii czy nauki przyrodnicze. Nauczyła się również elfickiego oraz Mowy Wspólnej. Ponadto ojciec nauczył ją jazdy konnej.
Kiedy Felicja miała dwadzieścia dwa lata, poznała się bliżej ze swoim kuzynem Patrykiem, do którego poczuła coś więcej niż tylko sympatię. Było to początkowo platoniczne uczucie, jednak między młodymi wytworzyła się więź nie do podważenia. Jako że Felicja nie posiada rodzeństwa, Patryk to jej najbliższa rodzina, zaraz po rodzicach oraz wuju i ciotce. Patryk jest dzieckiem siostry jej ojca, Leonii. Patryk jako pierwszy wyjawił uczucia do Felicji, przychodził do niej o zmroku, spotykali się w tajemnicy. Nie mieli z sobą kontaktu fizycznego, jednak pewnego dnia Patryk zaprowadził Alraunę do znachorki, która miała przepisać dla jego ukochanej zioła, dzięki którym nie zajdzie w ciążę. Wówczas zdecydowali się na spotkanie intymne. Patryk wiedział, że nigdy nie daruje sobie, jeżeli ktoś dowie się o ich spotkaniach, zdawał sobie sprawę również, że nie będzie mógł nigdy pojąć za żonę Felicję...
Kiedy przyszedł dzień rozstania, kuzyn podarował Alraunie magiczny przedmiot, dzięki któremu możliwe są podróże astralne: lustro, które wygląda jakby miało służyć do przeglądania się, niewielkich rozmiarów, Alrauna jest w stanie zabrać je ze sobą w podróż.
Rodzice wkrótce dowiedzieli się o kontaktach fizycznych z Patrykiem. Alrauna została wyrzucona z domu i przygarnięta przez młode małżeństwo, które zlitowało się nad nią. Z powodu złego stanu psychicznego, Alrauna nie pomagała w gospodarstwie, miała jedynie sprzątać wokół siebie, ale nic poza tym. Przygotowywała proste posiłki, ale oprócz tego, małżeństwo nic od niej nie wymagało.
ALRAUNA JAKO ISTOTA Z PIEKIEŁ
Mijały lata. Felicja zaczęła chorować. Rozchorowała się w wieku trzydziestu pięciu ludzkich lat. Trudno stwierdzić co to była za choroba. Z roku na rok coraz bardziej żałowała swojego kazirodczego czynu. Zakończyła spotykać się z Patrykiem i definitywnie urwała kontakty uznając, że ten mężczyzna nie jest dla niej, zaś znajomość z nim na takim poziomie, na jakim była, to zakazany owoc. W czasie choroby zaczęły się o nią upominać siły piekielne. Miała koszmary i omamy wzrokowe, przez które nabawiła się paranoi. W czasie jednej z nocy, w których borykała się z kaszlem, straciła oddech w czasie snu a śnił jej się ciemny tunel, w którym wyczuła energię magiczną pochodzącą z Piekła. W którymś momencie dziewczyna zrozumiała, że to nie jest sen. Niebawem ujrzała miejsce, z którego buchała para, coś na kształt jaskini, w której panowała wysoka temperatura. Zrozumiała, że trafiła do miejsca, w którym przebywają istoty na wskroś niegodziwe.
Jej reakcja początkowo była nad wyraz spokojna i dopiero później zrozumiała gdzie się znalazła. W czasie swego żywotu wielokrotnie dopuściła się nie tylko kazirodczego czynu, ale i zazdrości o swojego ukochanego, którego nie miała prawa pokochać. Zazdrość objawiała się krzywymi spojrzeniami względem wszystkich tych, dla których Patryk był ważny, nie było to zdrowe uczucie, więc także i za to została ukarana. Nie myślała, gdy czyniła swoje niegodziwości o losie istot, które zraniła swoim egoizmem.
Jako potępieniec Alrauna miała rany na całym ciele, najczęściej drobne poparzenia i zasinienia. Z głowy wyrosły jej rogi, które odejmowały jej znacznie urody. Oczy przypominały kolorem mętną wodę, aż całkiem wyblakły. Inni piekielni traktowali Felicję jak trędowatą i piekielna dosyć długo nie zdawała sobie sprawy, że istotnie tak jest. Zaczęła chorować na trąd, jak i inne choroby skórne, doskwierało jej poczucie niemocy. W Piekle zajmowała się szkicowaniem, rozmowami, o ile ktoś zdecydował się z nią rozmawiać i najczęściej nawiązywała relacje z pokusami, którym było wszystko jedno, z kim rozmawiają, bo i tak skupiają się na uciechach cielesnych. Powiedzieć, że była lubiana, byłoby pewnym nadużyciem. Głównie to pokusy wykorzystywały dobrą wolę Alrauny do chęci niesienia pomocy innym piekielnym. Musiała im usługiwać, lecz cieszyło ją to, że ma z kim porozmawiać. Po pewnym czasie jej pozycja w Piekle stała się bardziej ugruntowana, pokusy nauczyły ją operować na poziomie średniozaawansowanym magią ducha w ten sposób, że potrafiła przyzwać jakiegoś kompana z innego wymiaru do prowadzenia konwersacji, jeżeli pokus nie było w pobliżu. Nauka trochę trwała, bo umysł Alrauny nie pozwalał na dogłębne studia, które przyniosłyby szybki efekt, jej mózg nie jest do tego zdolny, by przyswajać wiedzę w szybkim tempie.
MAGIA
Jak już zostało powiedziane, pokusy z Piekieł nauczyły postać operować na średnim poziomie magią ducha. Postać jest zdolna do niedługich podróży astralnych. Z tą magią powiązane jest lustro w czarnej ramie, przedmiot magiczny, prezent od kuzyna, z którym miała romans.
Metodą prób i błędów nauczyła się przy użyciu magii opatrywać swoje rany, jak również przyspieszać czas gojenia ran, co stanowi dla niej wybawienie. Żeby tego dokonać, włada na poziomie ucznia magią życia.
BROŃ
Postać nie zdobyła żadnych zdolności bitewnych, operuje tylko własnymi pięściami. Jako że jest słabą istotą, nie potrafi ani utrzymać miecza, ani najczęściej sztyletu. Potrafi natomiast uderzyć kogoś kijem czy czymś równie lekkim.
+++
Na co dzień zajmuje się kaligrafią, przepisywaniem ksiąg, umiejętności tę nauczyła się będąc jeszcze człowiekiem, a szlifowała jako piekielna.
-
- Najnowsze posty napisane przez: Alrauna
- Odpowiedzi
- Odsłony
- Data
-
-
[Chatka nieopodal Czarnej Wody] Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga
Co działo się później, tego nikt nie wie, nawet sam Prasmok mógłby zadać to pytanie, gdyż albo na moment wszystko zgasło, co do tej pory poznane, albo Alraunie przydarzyło się niecodzienne doświadczenie… - 4 Odpowiedzi
- 2331 Odsłony
- Ostatni post 1 tydzień temu Wyświetl najnowszy post
-
-
-
[Chatka nieopodal Czarnej Wody] Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga
Alrauna, gdy spostrzegła, że nie jest sama, nie wiedziała co na ten temat ma myśleć. Spodziewała się, że będzie tkwić tu oddalona od wszelkiego źródła życia, ale poniewczasie zorientowała się, że to przecież ni… - 4 Odpowiedzi
- 2331 Odsłony
- Ostatni post 1 rok temu Wyświetl najnowszy post
-
-
-
[Chatka nieopodal Czarnej Wody] Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga
Alrauna była bliska stwierdzeniu, że nieszczęścia chodzą parami. Z ledwością dostała się w odległe rejony Czarnej Wody, oznalazła chatkę w jej okolicy i rozpaliła ognisko. Wokół nie było żywego ducha. Po krótki… - 4 Odpowiedzi
- 2331 Odsłony
- Ostatni post 2 lat temu Wyświetl najnowszy post
-