Opuszczone Królestwo ⇒ Droga wiodąca do Nemerii

[Barius]

Maszerował obok konia, który miarowo potrząsał głową w takt kolejnych uderzeń kopyt o mokrą ziemię. Zwalisty kształt z kapturem na głowie trzymał mocno uzdę, w drugiej dłoni trzymał bukiet liści. Zbierał je po drodze układając starannie w wielkich jak bochny chleba dłoniach. Jakiś czas temu musiało padać, na skórzanym okryciu wciąż lśniły krople wody, mokre końce włosów falowały zrzucając balast kropel wprost pod ciężkie buty wtłaczające kamyki w błoto. Kroczył na wschód ku miejscu zwanym przez innych Ostatnim Bastionem. Podła nora jakich mało, ale odpowiadała mu w zupełności. Po drodze znajdowały się jeszcze ruiny Nemerii, to tutaj miał się zatrzymać, przynajmniej na jakiś czas. Że niebezpiecznie, zjawy i inne maszkary?- trudno, przynajmniej minie go ten element zaskoczenia. Wielka dłoń z kiścią liści zbliżyła się do pyska klaczy- ta skubnęła całkiem sporą część z apetytem nie przerywając marszu. Barius nie odzywał się do Maliki, bo i po co. Nie miał humoru, a może był trochę zmęczony? W pamięci miał ostatnie spotkanie z wąpierzem i czarownicą, nic mu z tego nie przyszło. W sakwach miał jeszcze sporo pieniędzy, ale już teraz myślał o jakimś zarobku. Może jeszcze o coś zahaczy, może los podsunie mu pod nos jakąś propozycję, tak czy inaczej poprawił swój bagaż, który dziwnym trafem nie znajdował się na koniu i szedł dalej przed siebie.