Księga Zagubionych BohaterówEleonora

To miejsce do którego trafiają dusze dawno poległych bohaterów, te które niegdyś żyły w Allarani. Czasami taka dusza wyrywa się z kart tej księgi, jednakże zdarza się to niezmiernie rzadko.
ODPOWIEDZ
Eleonora
Rasa:
Profesje:

Eleonora

Post autor: Eleonora »

Imię: Eleonora
Rasa: Zwierzołaczek
Wiek: Trudno to określić ale wygląda młodo
Wzrost: 136 cm w normalnej postaci w postaci ludzkiej 160 cm

Krzepa: słaba, wytrwała, odporna
Zwinność: fajtłapa, powolna, niezwykle precyzyjna
Percepcja: niezwykle wyostrzony słuch, bardzo wyostrzony wzrok, wyostrzony zmysł magiczny
Umysł: bystra, błyskotliwa, silna wola
Prezencja: Bardzo piękna, niezwykle charyzmatyczna

Magia: Magia druidyczna , Krąg Żywiołów: Ziemia [M]

Cechy specjalne:
Mowa roślin - postać potrafi porozumiewać się z roślinami
Telepatia - Ma możliwość odczytywania myśli jak i ich wysyłania potrzebuje jednak do tego kontaktu wzrokowego.

Umiejętności:


Zielarstwo [A]
Łuki [M]
Sztylety [W]
Orientacja w terenie [W]
Alchemia [O]
Gotowanie [O]
Opatrywanie ran [O]
Rzemiosło [W]


Ekwipunek:


Posiada ona niewielką torbę w, której trzyma żywność, pieniądze, trochę ziół i niewielki sztylet. łuk umocowany jest na plecach do paska torby razem z pojemnikiem na ręcznie robione strzały. W zwierzęcej formie nosi na plecach duży koszyk do którego zbiera potrzebne rzeczy. Z boku umocowana jest jej ukochana łopatka.



Magiczne przedmioty:
Zielony kamień - Kiedy jest w lesie lub otacza ją natura potrafi wtopić się w tło i pozostać niedostrzeżona nawet przez najbystrzejsze oko lub ucho. Może się tak spokojnie poruszać.

Wygląd
Cóż, jest to naprawdę nietypowy zwierzołaczek. Z jej rasy zostało naprawdę niewielu.. można powiedzieć, że to po części kózka.. a po części lis. Tak czy siak od pasa w dół jest dość puchatym czworonożnym zwierzaczkiem z długim puszystym ogonem. Krótkie nóżki zakończone są niewielkimi pazurkami. Jej sierść jest koloru zieleni gdzieniegdzie zdobiony białym odcieniem. Ogon również jest biały. Ludzka część jest w 100% kobieca.. a raczej dziewczęca. Jest to urodziwe dziewczę o zielonych włosach do ramion i dużych niebieskich oczach. Posiada niewielkie kozie uszka jak i rogi a jej szyję i ramiona zdobi futerko. W formie ludzkiej jest bardzo drobnej i niepozornej budowy. Zazwyczaj ubrana w sukienki w odcieniach brązu lub bieli. Jednak potrafi się ubierać naprawdę różnie, zależnie co akurat zdobędzie. Czasem nosi na głowie kapelusz.

Charakter
Eleonora jest dość płochliwą i ciapowatą istotą. Z powodów fizycznych nie porusza się szybko, ale jest bardzo zwinna i doskonale włada łukiem. Przy bliższym poznaniu jest przesympatyczna. Nie stroni od towarzystwa mimo iż często się ukrywa gdy spotyka kogoś nowego. Potrafi się śmiać z własnych wad, widzi życie w kolorowych barwach i kocha naturę. Spędza w niej całe swoje życie gdyż z powodu wyglądu mało kiedy wchodzi do miast. Nie lubi swojej ludzkiej formy ani podróżowania w niej wiec często się wywraca stojąc jedynie na dwóch nogach. Lubi pomagać innym i nigdy nie odmawia pomocy... jest bardzo naiwna mimo iż nie głupia... po prostu dalej ślepo wierzy w ludzką dobroć, która z dnia na dzień zanika. Potrafi zachować się w różnych sytuacjach należycie i grzecznie. Ma złote serce i dzieli się nim bez względu na rasę czy pochodzenie towarzysza.

Historia
Nigdy nie zastanawiała się skąd pochodzi... zawsze uznawała, że tak widocznie musiało być.. i bardzo się z tego powodu radowała. Wiele razy jednak zastanawiała się czy gdzieś jeszcze na świecie istnieją istoty z jej rasy. W całym jej dotychczasowym życiu spotkała tylko jednego.. o futrze koloru nieba jednak... gdzieś się zapodział..odszedł bez pożegnania. Cóż Eleonora jest istotą, która szybko się przywiązuje więc nie było to dla niej miłe.... jednak los tak pewnie chciał więc nie płakała zbyt długo wracając do swoich zajęć. A do jej obowiązków należało opiekowanie się lasem. Za jej opiekę otrzymywała dary w postaci żywości, którą uwielbiała przyrządzać. Nigdy nie czuła się samotnie. Zawsze rozmawiała z roślinami gdy trafiał się okres gdzie nie mogła trafić na towarzystwo. Jednak przychodzą takie dni, kiedy trzeba ruszyć.. ruszyć gdzieś gdzie potrzebna jest pomoc. Eleonora z ciężkim sercem pożegnała swój kochany las i wyruszyła uzdrawiać inne.. przy okazji szukając istot ze swojej rasy.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Księga Zagubionych Bohaterów”

Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 2 gości