Pani Losu ⇒ Dolhard

[Dolhard]

Imię: Dolhard
Rasa: Pradawny smok
Wiek: Już dawno temu zapomniał, kiedy ilość wieków, zamieniła się na ilość tysiącleci.
Wzrost: W elfiej postaci 190, w ludzkiej 180

Krzepa: Niezwykle silny, niezwykle wytrwa³y oraz niezwykle odporny
Zwinność: Bardzo zwinny, bardzo szybki
Percepcja: Niezwykle wyostrzony wzrok i wêch, niezwykle wyostrzony zmysł magiczny
Umysł: Bardzo błyskotliwy, bardzo bystry, niezwykle silna wola
Prezencja: Bardzo charyzmatyczny, piękny

Magia:
Magia Zniszczenia (Pustki) [M]
Magia Mocy [M]
Magia Umysłu [M]


Cechy specjalne:
- talent magiczny
- latanie
- wiedza tajemna
- aura strachu
- latanie
- zianie ogniem
- rozległa wiedza
- Mowa Smoków
- zdolność przemian
- impulsywność

Umiejętności:
-Tropienie [O]
-Demonologia [W]
-Wiedza Tajemna [M]
-Walka Wręcz [W]
-Uniki [W]
-Miecze Jednoręczne [M]
-Miecze Dwuręczne [M]
-Sztylety [M]

Ekwipunek:
Nie nosi ze sobą żadnych bagaży, swoje skarby bezpiecznie ukrył i nałożył specjalne zaklęcia, które sprawiają, że nikt ich nie zauważy, naprawdę nikt. Jedynie przy prawym boku ma miecz o prostym ostrzu, a przy lewym sztylet, choć woli posługiwać siê magią. Jednak wiadomo broń biała zawsze może się przydać.

Magiczne przedmioty:
Amulet Krwi – Amulet został zaczarowany przez potężnego wampira. Osoba która go nosi, raniąc lub zabijając jakieś zwierze bądź człowieka dostaje energię, która może spożytkowana na leczenie siebie lub zmagazynowanie aby użyć później.

Wygląd
Cechy wspólne dla wszystkich postaci: Nie wiadomo dlaczego, pewnie nawet sam smok nie wie, ale niezależnie od postaci jego oczy maję kolor srebra zmieszanego z bielą oraz nie posiadają "wewnętrznego" blasku co charakteryzuje każde młode stworzenie. Za to widać w nich zmęczenie i jego wiek.
Smocza postać: Od zawsze był nieco większy niż pozostałe smoki. Tak jakby zagarnąć całą siłę jego ojca, gdyż jego rodzeństwo jest mniejsze i słabsze. Jego łuski mają taki sam odcień jak oczy, tylko w przeciwieństwie do nich błyszczą nawet w nocy.
Elfia postać: Ma 180 cm wzrostu i tak jak każdy normalny elf jego postać jest smukła i charakteryzuje się sprężystymi ale jakby leniwymi ruchami istot pradawnych. Jego włosy są srebrno-białe, (co jest niespotykane u leśnych elfów) jego twarz po obu stronach okalają proste kosmyki włosów, a reszta u góry czy po bokach jest zaczesana do tyłu i formuje siê w "kolce". Nosi proste biało-złote szaty maga.
Ludzka postać: Kiedyś przybierał postać dziecka. Przemiana wewnętrzna wpłynęła także na ten aspekt jego postaci. Teraz wygląda jak mężczyzna w sile wieku. A jego włosy mają taki sam kolor jak w elfiej postaci.

Charakter
Doświadczenia sprawiły, że stał się agresywny, impulsywny, a poczucie humoru stało się zakropione cynizmem, lub w ogóle go u niego brakowało. Do tego dochodzi duma smoczego rodu. Wszystko się zmieniło od kiedy poznał Aurill. Z czasem stał się łagodny, i coraz bardziej zaczął odczuwać ciężar przeżytych lat. Jego zachowanie uległo całkowitej zmianie. Zamiast reagować agresją, zaczął reagować miłym uśmiechem i zrozumieniem. Można powiedzieć, że w końcu dorósł do swojego wieku. Czyż miłość nie czyni cudów ?

Historia
Do pewnego wieku pozostawał pod opieką matki, która uczyła go jak polować czy przetrwać samodzielnie. Natomiast pod okiem swojego ojca uczył się podstawowej magii. Niestety, jego idee nie zostały zaakceptowane przez jego rasę. Dostał ultimatum, albo zapomni o swoich przekonaniach, albo zostanie zmuszony aby zapomniał o swojej rodzinie i przyjaciołach. Wybrał idee, ojca z powodu jego nadmiernej arogancji i chciwości, nienawidził. Matka wolała poświęcać każdą cząstkę siebie jego słabszym braciom i siostrom. A rodzeństwo, mimo wspólnych psotów, nigdy nie zdołał na tyle pokochać, aby się dla nich poświęcić. Tak więc, została wciągnięty w wir walk ludzi z elfami, czy ludzi z ludźmi. Zaufał tym, którzy głosili, że chcą stworzyć lepszy świat. Szczęście nie dopisało mu, został zdradzony. Skatowany, po ciężkiej walce z wojskami dotychczasowych przyjaciół został zabity. Nie zostawił tego tak. Powrócił, gdy na tronie zdążył zasiąść wnuk ówczesnego króla zdrajców. Zrównał z ziemią całe miasto. Został najemnikiem, nie wierzył już w nic. Zwątpił we wszystko, oprócz tego, że tego świata nie można zmienić. W końcu jednak się opamiętał i aby zapomnieć, zebrał wszystkie swoje skarby do dobrze ukrytej jaskini i zasnął.
Po kilku długich wiekach obudził go złodziejaszek, postanowił sprawdzić czy coś się zmieniło. W niedługim czasie po tym poznał Aurill. Niepozorna, choć niezaprzeczalnie wyjątkowa pod każdym względem elfka zdobyła jego serce. Co dziwniejsze, on zdołał skraść jej serce. Połączyła ich mocna więź miłości. Owocem tego została Aravira. Niestety, nie wiedział dlaczego obudził się daleko od miejsca, które ostatnio zapamiętał. Gdy się zorientował, że minęło kilka lat, jego jedynym pragnieniem było sprawdzenie co z jego rodziną. I znów miał w pewnym sensie pecha. Córka arogantka i buntowniczka znienawidziła go. Na całe szczęście ukochana wybaczyła mu. Od tamtej pory, znów razem poznają przyszłość. Sam, ma nadzieję, że będą szczęśliwi.

[Meridion]

Nadane tytuły:

Impulsywny - tytuł nadany ze względu na częste, szybkie i nagłe zmiany nastrojów