Granica

Gabryś nawet nie zauważył, kiedy zasnął. Obudził się dopiero pod wieczór i wtedy zorientował się, iż został sam na sam z demonem zaklętym w łuku. Zebrał się w sobie i już miał odejść, kiedy coś się zaczęło dziać. Łuk zaświecił, zabłysnął i spomiędzy drzew wyszli, inkantując jakąś pieśń, odziani w czarne peleryny ze spiczastymi kapturami mężczyźni. Wydawali się nie widzieć wysokiego na sześć stóp Upadłego, który notabene przyglądał im się z umiarkowanym zainteresowaniem. Jeden z kapłanów prowadził młodą, jasnowłosą dziewczynę, najpewniej dziewicę, przeznaczona do złożenia w ofierze. Ona jako jedyna dostrzegła Gabriela i spojrzała nań błagalnie, ewidentnie przerażona spotkaniem z tym, co znajduje się wewnątrz łuku.

Upadły już miał jej pomóc, kiedy coś zwróciło jego uwagę. Na dłoniach kapłani mieli wyryte runy, bardzo podobne do tych Gabriela. Pokręcił przepraszająco głową w stronę dziewczyny i odszedł w swoją stronę, a echo krzyków ciągnęło się za nim głęboko w las. Nie pozwolił sobie jednak na wahanie, po prostu szedł przed siebie równym krokiem.

Ciąg Dalszy Nastąpi