Granica

Kochali się przez całą noc. Amelia była zaskoczona reakcjami własnego ciała, nie sądziła, że w jej wieku będzie w stanie czuć przyjemność. Sądziła raczej, że nie drzemią w niej w ogóle takie potrzeby. Tymczasem okazało się, że wręcz przeciwnie. Poza tym to faktycznie okazał się dobry sposób na nie myślenie o burzy. Nie to, że Amelia przestała się bać, ona po prostu o niej nie myślała, zarówno o burzy jak i o tym co się stało. Była zajęta zupełnie czymś innym. Zasnęli dopiero nad ranem, kiedy deszcz ustał, a wiatr był zdecydowania słabszy. Burza odeszła w niepamięć. Późnym rankiem na szarawym jeszcze niebie zaczęło pojawiać się słońce. Obudziły ich pierwsze mocniejsze przedpołudniowe promienie. Naga Amelia leżała na piersi Oriana, jej bladą skórę na plecach ogrzewały teraz już zdecydowanie mocniejsze promienie słońca wpadające przez szybę.