Danae ⇒ [Karczma Pod Czarnym Jednorożcem]

[Lorenza]

Zaczynało robić się widno. Lorenza powoli zaczynała widzieć więcej niż 2 metry przed sobą. Poszła jeszcze raz w miejsce gdzie się obudziła. Może powinna kopać. Ta myśl wydawała się bez sensu, przecież ona żyła.
Pod stertą kamieni obok był schowany notes z korkowca. Wystawał tylko kawałek, dla Lorenzy był nie do zauważenia. Pewnie już przez przypadek przeszła koło niego parę razy. Blisko tej kupki Lorenza zaczęła kopać. Wydawało jej się to bez sensu ale i tak nie wiedziała gdzie szukać.

[Searion]

Zdziwiony mężczyzna widział przemieniającą się kobietę w wilka bez pełni księżyca.Na początku podejrzewał ze Agnes jest czarodziejka,gdyby nie zobaczył naszyjnika który wisi swobodnie na jej szyi i jaka koncentracje musi temu poświęcić.Spogląda na Lorenze i widzi taplającą się w cmentarnym piachu kobietę.
- Agnes jak tego dokonałaś przecież niema pełni,a ty się przeistaczasz jak to możliwe.- Zapytał zaciekawiony Searion widząc dokładnie przemianę dziewczyny.Jeśli potrafi takie rzeczy to na pewno będzie cennym obiektem zainteresowania mężczyzny.Rozmyślał także czy aby na pewno jakieś rzeczy bladej dziewczyny mogły zostać na tym cmentarzysku.

Trzymał baczność i ostrożność co do pałętającej się Felern która tez czegoś szukała w pobliskich nagrobkach.Searion nie wiedział jednak czego szukała jedyne domysły mówiły mu ze albo szpieguje obecne osoby lub szuka czegoś wartościowego by nasycić i napoić żołądek.Oprowadzał szukającą kobietę wzrokiem jak i słuchał pobliskich osób.

[Agnies]

Agnes spojrzała na Seariona, zastanawiając się nad jego pytaniem. Pod postacią wilka nie potrafiła mówić ludzkim językiem, lecz potrafiła przesyłać swoje myśli do innych niestety nie potrafiła ich odczytywać.
- Posiadam amulet dzięki któremu mogę zmienić się w wilka w każdej chwili. Otrzymałam go od rodziców. Nie znam jego historii, ani nie wiem jaka siła jest w nim zaklęta, lecz dzięki niemu pełnia nie sprawia mi już bólu ani nie zmienia mnie w hybrydę.
Gdy wypowiedziała te słowa przesłała je Searionowi, po czym wróciła do pomocy w szukaniu czegoś wartościowego dla Lorenzy.
Nagle wywęszyła jakby notes, zaszczekała w stronę Lorenzy i Seariona aby podeszli i zobaczyli co znalazła.

[Felern]

-Nie. To moja sprawa. Nie mają tu nic do powiedzenia - warknęła cicho, do samej siebie.
Nie przejmowała się specjalnie zachowaniem trójki, ale w dziewczynie, którą przyprowadził Searion wyczuła coś dziwnego. Tak, to była jej aura. Przesycona wonią rozkładu. Felern podświadomie zdziwiła się, że wyczuła zapach aury, ale akurat w tym momencie nie to było najważniejsze. Nastąpiła trudna chwila. Powiedzenie im, że jest nieumarłą leżało jej wbrew naturze. Machnęła lekko ręką i zawarczała.
-Ta dziewczyna - pokazała na nią palcem - ona jest nieumarłą.
Słowa były dość ciche, ale wyraźne. Wilkołaki powinny ją usłyszeć.