Menaos ⇒ [Miejska karczma] Przygotowania do podróży

[Niara]

Był wczesny ranek kiedy Niara dotarła do miasta. Otworzyła drzwi do pustej jeszcze karczmy. Przeszła przez pomieszczenie i usiadał przy jednym ze stolików przy oknie. Wiedziałam, ze moje życie tutaj nie będzie łatwe, ale dlaczego musi być aż tak trudne. Dziewczyna siedział spokojnie i zastanawiała się od czego zacząć swoją podróż.

Po chwili, podeszła do karczmarza stojącego za wielką ladą i zamówiła posiłek, wiedział, że musi również dowiedzieć się gdzie może kupić dobrego konia, teraz jednak była po prostu głodna, postanowiła, że najpierw coś zje, a potem będzie zastanawiać się nad reszta. Zamówiła jedzenie, po czym wróciła do stolika.

[Niara]

Dziewczyna zdziwiła się, kiedy zobaczyła chłopaka podchodzącego do jej stolika Czy wszyscy mężczyźni oszaleli... czy ja wyglądam jak... ech... Nagle chłopak sięgnął do plecak, po czym położył na stoliku jakiś przedmiot. Dziewczyna wyciągnęła dłoń po przedmiot Zora... ale? czyżbym była w aż takim niebezpieczeństwie. Niara spojrzał na chłopaka, wielce zdziwiona.
- Usiądź. - powiedział spokojnie. - A więc przysyła się Zora... Nigdy nie sądziłam, że będę potrzebowała pomocy Obrońcy. A więc od dziś Ty nim będziesz? Tak? Jestem Niara. Dlaczego właśnie Ty Rizochi? Dlaczego Zora Cie wybrał? -dziewczyna miał tyle pytań, ale bardzo mało czasu, wiedział, ze powinna jak najszybciej wyruszyć. nie miała pojęcia dlaczego Zora przysłał jej Obrońce, nie sądziła, że droga którą musi przebyć jest tak nie bezpieczna by go potrzebowała. Zora jednak postanowił dać jej kogoś kto będzie jej chronił...

Niara położyła ręce na stole i pochyliła się do przodu, na znak zaufania. Skoro Zora go wybrał jest kimś komu mogła ufać. Czekała teraz na odpowiedź chłopaka.

[Niara]

- Muszę dotrzeć do Doliny Umarłych, tam znajduje się przedmiot którego szukam, jeśli nie dotrę tam w odpowiednio krótkim czasie umrę, ale to pewnie powiedział Ci Zora. Umiesz jeździć konno? czeka nas długa droga przez Równinę, jeśli jednak nie posiadasz tej umiejętność możemy jechać razem. Nie wiem ile osób chce zabrać, sadziłam, ze udam się tam sama, ale skoro Zora przysłał Ciebie będzie nas dwoje. Wiem od karczmarza, że niedaleko zładuje się stajnia w której można kupić dobrego konia, jeśli potrafisz jeździć kupię go też dla Ciebie. Dziś nie damy już rady wyruszyć, jest południe, musimy kupić konie i cały ekwipunek. O pieniądze się nie martw. Wyruszymy jutro o świcie, wynajmę nam pokoje w karczmie. Masz jeszcze jakieś pytana?

[Niara]

W czasie gdy mężczyzna mówił, Niara zapięła sobie bransoletkę na ręce Ach... Zora, mam nadzieje, że nam się uda chłopak skończył.
- Nie jestem dzieckiem Rizochi - dziewczyna uśmiechnęła się - poradzę sobie z zakupami. I... po prostu muszę pobyć sama. Chcę sobie przemyśleć pewne sprawy... Ty.. Zora... Cała ta wyprawa, potrzebuje chwili oddechu.

Niara wstała i podeszła do chłopaka - To dla Ciebie - dała chłopakowi sakiewkę z pieniędzmi - Zostań tutaj, zjedź coś, wynajmij nam pokoje i odpocznij. Z pewnością jesteś głodny i zmęczony. Wrócę najszybciej jak się da.
Dziewczyna położyła dłoń na ramieniu młodzieńca i spojrzała mu w oczy - I nie martw się o mnie Rizochi, tutaj nic mi się nie stanie. - Niara powoli odeszła od stolika, po czym zniknęła za drzwiami karczmy.

Wyszła na zewnątrz, promienie słońca oślepiły ją niemal natychmiast. Było południe. Szybkim krokiem udała się na pobliski targ...

[Niara]

Niara szła powoli ulica kierując się w stronę karczmy i prowadzać za sobą dwa czarne konie. Oba były już osiodłane i wypakowane niezbędnymi rzeczami. W drugiej ręce dziewczyna niosła pakunek, przewiązany sznurkiem. Dotarła do karczmy, za budynkiem znajdował się mały plac na którym można było zostawiać konie. Przywiązała zwierzęta, po czym udała się do karczmy.

Było już późne popołudnie, sala w karczmie pękała w szafach, ludzie wyplenili ją po brzegi, do uszu dziewczyny dotarł niesamowity hałas. Przedzierając się miedzy ludźmi i stolikami podeszła do karczmarza, który niemal natychmiast ją rozpoznał. Dostała od niego klucz i wiadomość od Rizochiego, po czym udała się do pokoju.

Było to małe, ale dość przyjemne pomieszczenie. Dziewczyna weszła powoli do środka i rozejrzała się. Zamknęła za sobą drzwi na klucz i podeszłą do łóżka, na którym położyła pakunek który przez cały czas trzymała w ręce.

Sukienka którą miała na sobie była już w strzępach, rozdarła ja przy wodospadzie, potem w jaskini Zory. Niara usiadła na łóżku i rozpakował paczkę którą tam przed chwilą położyła. Z rozdartego papieru paczki wysunął się skrawek fioletowego materiału. dziewczyna rozdarła papier i wyciągała prostą, długą, fioletową skunie z dobrego materiału. Nie miała zwyczaju ubierać się w ciemne kolory, jednak podróż tego od niej wymagała. Suknia nie miała żadnych zdobień, wyglądała bardzo podobnie jak ta która miała na sobie, różniły się tylko kolorem i trwałością materiału. Kobieta zdjęła stare ubranie i przebrała się w to które właśnie kupiła. Mimo prostoty dziewczyna wyglądała niezwykle pięknie. Poprawiła ubranie po czym zapięła w pasie miecz od Zory, z którym postanowiła się nie rozstawiać. Jeden ze sztyletów zapięła wokół nogi, drugi zaś wraz z łukiem i strzałami położyła na łóżku.

Dziewczyna zeszła do karczmarza, zamówiła jedzenie po czym wróciła spokojnie do pokoju. Usiadła na łóżku i wiele nie myśląc czekała, aż ktoś przyniesie jej zamówieni.

[Niara]

Niara siedziała na łóżku, przez chwilą zjadał przyniesiony posiłek. Zapadł zmrok. Dziewczyna była dość niespokojna, sama nie wiedziała dlaczego. Nie była senna, choć wiedziała, że wcześnie rano muszą wyruszyć.

Westchnęła cicho i podeszła do drzwi pokoju, otworzyła je delikatnie i wyszła na korytarz. Zamknęła drzwi na klucz i podeszła do drzwi pokoju obok. Zapukała delikatnie i czekała aż ktoś jej opowie. Nikt jednak nie odpowiedział. Kobieta dotknęła klamki.. drzwi były otwarte. Weszła cicho do środka.

- Rizochi? Jesteś tu? - jej głos brzmiał bardzo delikatnie, ale lekko niespokojnie.

[Niara]

Dziewczyna zobaczyła jak mężczyzna wskakuje przez okno do pokoju. Zdziwiła się, ale chyba rozumiała jego zachwyt gwiazdami. Odkąd straciła skrzydła nie przesiadywała na dachach, kiedyś jednak było inaczej...

- Boje się Rizochi - powiedział smutnym głosem, spuszczając głowę - Moje życie od pewnego czasu nie jest proste, wiele przeszłam, ale ta wyprawa... od niej zależny moje życie. Nie sądziłam, że to wszystko tak się skończy, że będę musiała udać się w odległa podróż by zostać tym kim jestem. Nigdy nie chciałam zdradzać własnej rasy... Nie wiedziałam... ech - westchnęła - przepraszam, wygaduje brednie. Po prostu chciałam... kogoś zobaczyć, poczuć się mnie samotna... wybacz.

Dziewczyna odwróciła się i podążyła w kierunku drzwi.

[Niara]

Niara stała pod oknem wpatrując się w niebo. Jej myśli błądziły gdzieś po innych krainach. Czuła się samotna, bezgranicznie samotna. Od pewnego czasu byłą zdana wyłącznie na siebie. Musiała być silna. Nie mogla sobie pozwolić na chwile słabości. W tej chwili jednak miała ochotę się rozpłakać, załamać i uciec. Wiedziała, że nie może. Nagle ktoś zapukał do drzwi. Dziewczyna usłyszała za nimi głos Rizochiego.

- Tak, wejdź - odpowiedziała kobieta nadal stojąc tyłem do drzwi i wpatrując się w niebo.

[Niara]

Niara usłyszała jak drzwi do jej pokoju otwierają się. Nie zamierzała jednak się odwracać. Mężczyzna wszedł do środka. Dziewczyna słuchała jego słów, ale nadal była zamyślona.

- Każdy z nas ma jakieś problemy, jedni większe inni mniejsze. Życie nauczyło mnie jednego, zachowywać dla siebie swoje zmartwienia. Zora nie bez przyczyny wybrał Ciebie, widocznie wyczuł w Tobie coś czego inni nie dostrzegają. Może dlatego poczuła, że Tobie moge powiedzieć co mnie gnębi. I tak, masz racje moje życie nie było sielanką. Jak sądzę jesteś człowiekiem... ja nie. dlatego moje życie tutaj jest takie trudne....

[Niara]

- Mój świat jest inny niż ten - ciągnęła dziewczyna - urodziłam się w miejscu, gdziem istnieje tylko jedna strona - dobro. Została wyszkolona by je czynić i słuchać bezgranicznie mojego Pana. Wychowano mnie w wierze, że zło można zwyciężyć tylko dobrem. Miałam pomagać biednym i ratować świat przed złem. Byłam jednak młoda i głupia. Byłam tylko młodym niedoświadczonym aniołem zesłanym na ziemię by pomagać wieśniakom. Wylądowałam jednak w wiosce elfów, tam poznałam Jego... był ich księciem, imponował mi, nigdy nie zachowywał się jak władca, zawsze był taki spokojny i opanowany, potrafił cieszyć się z drobnych rzeczy... Zauroczył mnie, stałam się ślepa, z miłości do niego postanowiłam złamać zasady mojego ludu i zabrałam go do miejsca mojego urodzenia. On jednak okazał się zdającą, splądrował mój kraj, zabił moich braci... - gdy to mówiła z jej oczu nieprzerwanie płynęły łzy.

Za swoją nieroztropność i zdradę mojej rasy poniosłam karę, zostałam wygnana i zabrano mi coś co stanowiło o mojej przynależności do aniołów... moje skrzydła. skazana na banicje wylądowałam tutaj. rany na plecach powoli się goiły, po tym kim byłam pozostało mi wiele, a zwłaszcza magia światła i moc leczenia, a także mój Artemis. To on pozwolił mi zachować moja anielskość.

Musiałam nauczyć się żyć tutaj i pokonywać zło, niestety na mojej dradze znów staną ktoś silniejszy ode mnie, więził mnie i zmuszał do rzeczy o których kobiety nie powinny nawet słyszeć. Udało mi się od niego uciec, ale to stało się moja zagładą. Tamten człowiek zatrzymał mój Artemis, wiedziałam, ze bez niego moje życie stanie się jeszcze trudniejsze. Blizny na plecach na powrót stały się ranami, ból jaki mnie ogarniał stawał się nie do zniesienia, z każdym kolejnym atakiem było gorzej... zaczęłam umierać. wtedy postanowiłam odszukać Zory, tak trafiłam do karczmy, gdzie poznałam Meridiona, niestety dostała ataku i zemdlałam, a on mnie uratował i zabrał tutaj, resztę historii znasz... - dziewczyna nadal stała pod oknem, nie poruszyła się ani razu, jej oczy były jednak mokre od łez...

[Niara]

Wspomnienia bolały, Niara cierpiała teraz tak jakby wszystko co już minęło stało się teraźniejszością. Nie potrafiła powstrzymać łez. Nie była teraz tą silna kobietą, która starała się być na co dzień, teraz była małym, smutnym, bezbronnym dzieckiem. Poczuła dotyk dłoni chłopaka na ramieniu. Nie wiedząc kiedy odwróciła się i przytuliła do Rizochiego jak mała, zagubiona dziewczynka. Płakała, płakał tak mocno jak jeszcze nigdy jej się nie zdarzyło, nawet kiedy ją wygnano, nawet kiedy ja zdradzono, teraz to wszystko co przeszła bolało ją dwa razy bardziej. Jedyne czego teraz pragnęła to, żeby przestało ja boleć, marzyła by przeszłość nigdy się nie wydarzyła. Chciała uciec. Przepełniona bólem nie była w stanie myśleć. Oduczyła się płakać. Teraz jednak to jedyne co potrafiła.

[Niara]

Dziewczyna poczuła jak chłopak ją obejmuje, naprawdę teraz czuła się jak bezbronne dziecko. Za zapłakaną twarzą patrzyła mu w oczy. Nie docierały do niej słowa jaki mówił, jedyne co słyszała to spokojny ton jego głosu. Uspokajał ją. po dłuższej chwili dziewczyna lekko doszła do siebie. Nadal miała mokrą od łez twarz, ale czuła się nieco lepiej. Nie puściła jednak Rizochiego, instynktownie trzymała się go jakby właśnie ją uratował. - Prze... praszam... - powiedziała cicho nadal patrząc na chłopaka - ja... nigdy wcześniej się tak nie zachowywałam...

[Niara]

Niara była już w pełni spokojna. W tej chwili znów stała się, tą silną i spokojną kobietą jaką była na co dzień. Jej oczy znów przepełniał spokój. Położyła dłoń na ręce chłopaka, drugą zaś dotknęła jego policzka i spojrzała mu prosto w oczy. - Dziękuje - powiedziała z wdzięcznością w głosie, a na jej ustach pojawił się uśmiech - Dziękuje Ci, że tutaj jesteś. Nie musisz ze mną zostawać. Pradze sobie. - dziewczyna zdjęła dłoń z policzka chłopaka. - Mam tylko jedna prośbę, prześpij się choć trochę, nie czuwaj cała noc, czeka nas długa podroż, przyda Ci się odrobina snu.

Niara wstała i odprowadziła chłopaka do drzwi. - Dobranoc Rizochi - powiedziała ciepłym głosem na pożegnanie.

[Niara]

Niara obudziła się o świcie. Nie zamierzała nic jeść, ubrała się, zapięła w pasie miecz, sztylety zawiązała wokół nóg, łuk i strzały zarzuciła na plecy. Była gotowa. Miała na sobie swój szaroniebieski płaszcz, a jej oczy znów błyszczały spokojem.

Zeszła na dół, wszytko było już opłacone. Udała się do koni przywiązanych za karczma. Konie zarżały na jej widok. Napoiła je i lekko nakarmiła. Zbyt przywiązywał się do zwierząt, zwłaszcza do koni, już dawno postanowiła sobie że przestanie z tym przywiązywaniem się do ludzi i innych istot żyjących, jej anielska natura nie pozwalała jednak na to. Każde żywe stworzenie jakie napotkała na swojej drodze dawało jej nadzieje na lepsze życie, sama nie wiedziała dla czego.

[Niara]

- Dzień dobry -odpowiedziała z uśmiechem dziewczyna- skoro jesteś gotowy możemy ruszać natychmiast.

Dziewczyna wskoczyła na konia i ruszyła w stronę bram miasta, chłopak jechał za nią. Gdy tylko znaleźli się poza jego granicami ruszyli galopem w stronę Równin Andurii.

Ciąg dalszy