Ekradon ⇒ Wschodnia brama miasta

[Reira]

- A towarzyszka nie umie mówiæ?- powiedzia³a ze ¶miechem.
Zastanowi³a siê nad dalsz± wypowiedzi± nieznajomego. W mgnieniu oka znalaz³a siê za plecami. Po³o¿y³a mu rêkê na ramieniu i szepnê³a do ucha :
-Taki niedotykalski jeste¶, ¿e mam siê trzymaæ od Ciebie z daleka?-dotknê³a koniuszkiem jêzyka jego ucha. W tej samej chwili si³± swej woli rozsadzi³a miecz mê¿czyzny. Tak lekko by nic nikomu siê nie sta³o.
-Kochany ja nie mam dupy, ja mam po¶ladki, chyba matka nie nauczy³a Cie odpowiednich manier...i nie rozkazuj mi jestem ju¿ du¿± dziewczynk±...- znów zastanowi³a siê nad swoj± wypowiedzi± oddalaj±c siê powoli.
- Nie, nie czujê siê stra¿niczk± prawa, wy jedynie mnie zaciekawili¶cie... dwoje ludzi którzy okradali jednego dnia troje ludzi, no, prawie siedmiu... co nimi kieruje? - spojrza³a siê prosto w oczy kobiety.
- Zabra³a¶ gospodarzowi pieni±dze to teraz zap³aæ za siano i sp³ywaj ze swoim kolegom zanim siê zdenerwuje.
Czeka³a na jak±kolwiek reakcje ze strony pary. Có¿ na razie byli w szoku. Mia³a ochotê znów siê szyderczo u¶miechn±æ, lecz uzna³a, ¿e wtedy by przesadzi³a.

[Ari]

Postanowi³a zignorowaæ marne wysi³ki Ardila w zwi±zku z porozumieniem siê z ni±. Jak bêd± mieli chwilê czasu, to bêdzie mu musia³a wyt³umaczyæ, ¿e nie da rady odczytaæ jego my¶li, u³o¿onych w s³owa.
Uklêk³a, wziê³a twardy kawa³ek s³omy i zaczê³a ryæ w ziemi ko¶lawe litery wspólnego. Przeklê³a w my¶lach, próbuj±c znale¼æ s³owa, które umia³aby zapisaæ.
"Jestem niema." - powstawa³o. Zdanie, które pisa³a najczê¶ciej i mog³aby to robiæ przez sen. - "Mia³am zap³aciæ. Ale oni nie daæ szansy." - znów przeklê³a w my¶lach, wiedz±c, ¿e to nie tak i nie potrafi±c tego poprawiæ. Chcia³a napisaæ jeszcze "Nie mów do nas, tylko do nich", ale nie wiedzia³a, jak.

[Ardil]

Gdy poczu³ jej rêkê na ramieniu, b³yskawicznie wywin±³ siê i zamachn±³ ostrzem. W ostatniej chwili pêk³o ono na sto i jeden kawa³ków. Mê¿czyzna by³ zdenerwowany do granic. Gdy wampirka oddala³a siê, mówi±c co¶, czego nie mia³ ju¿ zamiaru s³uchaæ, doskoczy³ do niej chy¿o i, gdy odwróci³a siê, mówi±c do elfki co¶ o sianie, obali³ j± na ziemiê mocnym uderzeniem piê¶ci w szczêkê.
- Nikt nie bêdzie bezkarnie niszczy³ moich wspomnieñ! - warkn±³. - Oko za oko, krew za krew! Je¶li jeszcze raz siê do mnie zbli¿ysz, wyrwê ci ten jêzor!
Wycofa³ siê do ty³u i z³apa³ niczym nó¿ rêkoje¶æ z tym co pozosta³o z klingi, nadal by³o do¶æ ostre by siê broniæ. Przez ca³y czas pozostawa³ w takiej pozycji, aby nie pozwoliæ siê dotkn±æ.
- Dajê ci ostatni± szanse, aby¶my za³atwili to pokojowo.

[Reira]

Nawet nie spostrzeg³a kiedy mê¿czyzna zaatakowa³ j± od ty³u i uderzy³ w szczêkê. Oczywi¶cie nic jej siê nie sta³o, nie raz obrywa³a gorzej. Napastnik wróci³ do towarzyszki maj±c siê ca³y czas na baczno¶ci. Reira wsta³a z gracj± i u¶miechnê³a siê lekko.
-Có¿, albo jeste¶ bardzo odwa¿ny, albo bardzo g³upi skoro rzucasz siê na kogo¶ kto w piêæ sekund mo¿e wyssaæ z ciebie ¿ycie. - spojrza³a jeszcze raz na cz³owieka- stawiam na to pierwsze...- znów siê zamy¶li³a, zastanawia³a siê czy go zabiæ, czy zostawiæ przy ¿yciu- jeste¶ do¶æ szybki, a¿ szkoda takiego cz³owieka zsy³aæ do bram Hadesu...
Spojrza³a na le¿±ce od³amki metalu, po³yskuj±ce w ¶wietle ksiê¿yca.
-Có¿, mam nadziejê, ¿e spotkamy siê jeszcze kiedy¶... ale w milszych okoliczno¶ciach...- po tych s³owach zamieni³a siê w nietoperza i odlecia³a w stronê Ekradonu.

c.d

[Ari]

Westchnê³a i zwróci³a siê do przera¿onych stajennych.
No, ch³opcy. Migiem. Albo utopiê wam twarze w tych resztkach miecza. - u¶miechnê³a siê tak ohydnie, ¿e nawet j± przesz³y ciarki. - Nie ¿artujê. Ale je¿eli wszystko zrobicie porz±dnie bez ¿adnych wybryków, ka¿dy dostanie po trzy z³ote monety. No, ruchy.
Mia³a tylko nadziejê, ¿e zadzia³a.

[Ardil]

Mê¿czyzna powoli zbiera³ wiêksze kawa³ki, które pozosta³y z miecza, mrucz±c pod nosem kl±twy pod adresem wampirki. Gdy stwierdzi³, ¿e wyzbiera³ ju¿ wszystko, co siê da³o, zauwa¿y³, ¿e ca³± robota przy koniach skoñczona i mo¿na bez przeszkód ruszaæ w dalsz± drogê.
- Cholera, niech j± licho porwie... - majaczy³ dalej, wsiadaj±c na konia i upychaj±c za pas nowy no¿yk. - Potrzebuje jakiego¶ miecza, je¶li mam ciê chroniæ.

[Ari]

Porz±dnego czy takiego sobie? - zapyta³a, wsiadaj±c na karego. - Bo je¿eli takiego sobie, to mo¿emy siê wróciæ i zabraæ któremu¶ stra¿nikowi. A je¿eli porz±dnego, to bêdzie trzeba wymy¶liæ co¶ po drodze.

[Ardil]

- Generalnie - przyhamowa³ konia. - Chodzi o konkretny i do¶æ ostry kawa³ek stali, który siê nie z³amie, przy pierwszym parowaniu. Mimo to wola³bym siê st±d wynie¶æ, kto wie, czy kto¶ nie znalaz³ tych stra¿ników.

[Ari]

No i prawid³owo. - odpar³a. - W takim razie znajdziemy co¶ po drodze. Ach, i zanim wyruszymy... Jedziemy górami czy równin±?
Ruszy³a bardzo powoli dziedziñcem, oddalaj±c siê od Ekradonu. Nie minê³o wiele czasu, gdy zbli¿yli siê do rozwidlenia dróg. Kierunkowskaz powiedzia³ im, ¿e ta w prawo wiedzie do Gór Dasso, a ta w lewo przez Smocz± Prze³êcz do Opuszczonego Królestwa.
A wiêc? - powtórzy³a do towarzysza.

[Ardil]

- Pojedziemy górami - wymamrota³ wyrwany z sennego amoku. - Tam bêdzie nas trudniej ¶cigaæ... Mam ma³± pro¶bê - dorzuci³, gdy pomiêdzy drzewami zamajaczy³a mu krzy¿ówka konia z paj±kiem. - Rozbijmy siê gdzie¶ przy drodze i odpocznijmy.

[...]