Małomówna i wstydliwa zazwyczaj unika bliskich kontaktów z ludźmi. Nie lubi tłumów z powodu swojego wątłego zdrowia. Jeśli jednak już ktoś zaczął z nią rozmowę, stara się być miła i uprzejma. Nie umie przejść obok czyjejś krzywdy. Bardzo łatwo nią manipulować, jest naiwna i łatwowierna, przez co często musiała ratować się przy pomocy demona. Często targają nią emocje, mało kiedy patrzy realistycznie na świat. Woli odpływać w świat swoich fantazji i marzeń.

Koi jest bardzo chuda, można powiedzieć, że za bardzo jak na swój wzrost. Jej skóra jest blada, co jeszcze bardziej się odznacza w połączeniu z kruczoczarnymi lokami do łopatek. Jej oczy również mają odcień otchłani. Poniżej smukła szyja, wątłe ramiona, cienka talia i odznaczające się na materiale niewielkie piersi. Palce u dłoni ma niezwykle chude i długie. Jest bardzo krucha, łatwo zrobić jej krzywdę Jej wizerunek jest niezwykle zwiewny, jakby mogła odlecieć z podmuchem wiatru. Nie znaczy to, że nie jest urodziwa. Wręcz przeciwnie, ta delikatność i kruchość sprawia, że kobieta jest niezwykle piękna.

- Tak, Koi nie żyje. Każdy to wie. Biedne dziewczę. Zmarła tamtej nocy. Była przecież tak wątłego zdrowia. Wiecznie chorowała, nie ruszała się z łóżka. Zresztą, kto by przeżył te straszne rzeczy, jakie jej tam wyrabiali, drogi panie. Ponoć jej własna rodzina sprzedała ją jakiemuś magowi czy nekromancie, kto tam ich wie, jeden pies. Miał ją wykorzystać do jakichś rytuałów. Widziałam, jak razem z łóżkiem do wozu ją pakowali. Oczywiście jej matka zaprzeczała, twierdziła, że do lepszego lekarza ją wiozą, ale ja potrafię poznać kłamstwo, drogi panie. To na pewno nie był lekarz.

- Dotarła do naszego domu późną nocą. Widać było, że już mało jej zostało z tego życia, blada jak ściana, nic nie mówiła, a oczy miała takie straszne. Prawie całe czarne. Szybko zanieśliśmy ją do piwnicy. Tam przygotowywany był rytuał. Byłam tam, bo pilnowałam, jakby uciekać chciała, więc widziałam jakie okropności się działy. W sumie wpierw się dziwiłam, jak taka umierająca dziewczyna mogłaby uciekać, ale potem dziękowałam Panu, że tego nie zrobiła. Po nocach spać nie mogłam. Straszne. Wpierw ją do łóżka przywiązał całkiem nagusieńką, by czasem nie uciekła, albo mocno się nie szarpała. Potem dziwne znaki po niej krwią malował i dziwny medalion jej założył, ja się tam nie znam na tych wszystkich magicznych sprawach. Była modlitwa albo coś takiego. Potem jak nie huknęło, myślałam, że dom się będzie walił. Dziewczyna zaczęła się wyrywać i krzyczeć wniebogłosy. Bogowie, tak przeraźliwego krzyku nigdy nie słyszałam, a przecież taka słaba była. Ale tamten nie przerywał, tylko nadal się modlił i co chwila ja krwią opryskiwał. Potem już było coraz gorzej. Wygięła się niczym struna, zesztywniała momentalnie, język jej po zakrwawionych wargach latał jak u demona jakiegoś. Musiałam wzrok odwrócić, bo bym zemdlała. Ale potem dziecko chyba zmarło, bo opadło bezwładnie na łóżko i nie reagowało już na nic. Nakazano nam ją do trumny spakować tak, jak jest, kamieniami napchać i zabitą gwoździami do rzeki wrzucić. I tyle ją u nas było widać. Szkoda dziewczęcia taka śliczna była jak malowana.

- Nadal nie wiem, skąd się wzięła nad tamtą rzeką. Jak co dzień ryby chciałem złowić, by rodzinę wyżywić czymś. Idę sobie na swoje ulubione miejsce a tu dziewczyna. Mokra, naga i leży na wznak w trawie. Myślę sobie - pewnie martwa. Pobiegłem do niej, a ta głowę do góry zadarła i na mnie swoimi czarnymi ślepiami łypie. Myślałem, że zawału jakiegoś dostanę. Na szczęście nie była ona zjawą czy upiorem jakimś. Zwykła dziewczyna, ale trzeba przyznać, że niezwykle urodziwa była jak na to wychudzone ciało. Zarzuciłem jej na ramiona swoją kurtkę i zabrałem do domu. Dziwna była, nic nie mówiła, jeść też nie chciała. Żona jej swoje ubrania dała i tylko leżała na łóżku skulona. Myślę sobie - nie ma rady, trzeba po lekarza wołać, może jakaś mocno chora, albo coś. Jednak kiedy z lekarzem wróciłem, a żona mi szybko mówi, że tylko na chwilę wyszła z pokoju mleka dla niej zagrzać, a jak wróciła, dziewczyny już nie było. I tak od tamtej pory jej nie widziałem.

„Moje obawy się sprawdziły. Dziewczyna nie zmarła podczas rytuału, przez co demon w jej ciele nie odszedł do otchłani. Jest nadal w niej uwieziony. Jeśli to prawda, musimy wziąć pod uwagę najgorsze. Jeśli demon zmanipuluje Koi, będzie szukał sposobu, by się uwolnić. Nie możemy do tego dopuścić. Trzeba ją znaleźć i zabić.”