Granica

Dziewczyna podesz³a do przyjaciela i tak jak przedtem usiad³a obok niego na ³awce, mimo niezadowolenia z zachowanie ch³opaka Niara nie czu³a z³o¶ci czy wrogo¶ci, jedyne co to chcia³a wiedzieæ dlaczego.

Zdjê³a z pleców ³uk i opar³a go o belkê podpieraj±c± dach nad wej¶ciem budynku. Powoli zaczê³a przeczesywaæ d³ugie w³osy placami. Jej d³oñ zsunê³a siê do kieszeni p³aszcza z którego dziewczyna wyci±gnê³a bia³± wst±¿kê. Zawi±za³a j± wokó³ w³osów przy samej g³owie co¶ na kszta³t koñskiego ogona, anio³y jednak nie nosi³y takich fryzur. Wst±¿ka siêga³a dziewczynie za pas, nawet zawi±zana przy nasadzie w³osów. Niara powoli zaczê³a zaplataæ gruby warkocz wplataj±c weñ bia³± wst±¿kê.

- Dlaczego go zawo³a³e¶ - zapyta³a nie przerywaj±c zaplatania w³osów - nie ufam mu, pod±¿a za nami ju¿ od dawna, nie s±dzisz, ¿e to podejrzane? - mówi±c to dziewczyna skoñczy³a zaplatanie w³osów, na ich koñcu zawi±za³a starannie koñcówkê wst±¿ki, odrzuci³a warkocz do ty³u i spojrzala na Rizochiego pe³nym ciep³a wzrokiem. W jej oczach nie by³o nawet cienia wyrzutów, jedyne co ch³opak móg³ dostrzec to ciep³o i troskê o ich wspólne bezpieczeñstwo.

Dziewczyna z uwag± patrzy³a na Rizochiego kiedy mówi³, on sam nie mia³ pojêcia czemu zawo³a³ Spege'a .

- Nie mam Ci tego za z³e, przyjacielu, po postu chcia³am wiedzieæ, nie musisz mnie przepraszaæ - mówi±c to patrzy³a na twarz ch³opaka - Twoje zachowanie wyda³o mi siê nie mniej jednak dziwne. S±dzê, ¿e ten cz³owiek nie opu¶ci nas tak szybko, zjawi³ siê nie wiadomo sk±d i nie wiadomo dlaczego i od tamtej pory za nami pod±¿a, mo¿e nie jest z³ym cz³owiekiem, nie wiem tego, ale to co robi, wydaje mi siê bardzo dziwne. Historia z obozu, pó¼niej wstawia Ci siê w oczy w Valladonie, zaczepi± Kyrie, a w koñcu zjawia siê tutaj, nagle szukaj±c Meridiona. Jego sposób bycia równie¿ nie wró¿y nic dobrego. Nie wydaje mi siê ¿eby on sam chcia³a nam zrobiæ jak±¶ krzywdê, my¶lê jednak, ¿e jego osoba sprowadzi na nas jakie¶ niebezpieczeñstwo. Nie jestem w stanie powiedzieæ Ci dlaczego tak my¶lê... po prostu tak czujê. - Niara zamilk³a, spojrza³a gdzie¶ w przestrzeñ jakby zamy¶lona nad tym co w³a¶nie powiedzia³a. Jej przeczucia by³y silne i bardzo czêsto siê sprawdza³y. Mimo to nie mog³a mieæ co do nich pewno¶ci. S±dzi³a jednak ¿e mo¿e siê nimi podzieliæ z Rizochim.

Dziewczyna za¶mia³a siê przyja¼nie.

- Przestañ, nie sprawia³e¶ k³opotów, wiem, wiem, ¿e bêdziesz nas chroni³, wszystkich. Rozumiem wiêcej ni¿ Ci siê wydaje.

Niara spojrza³a w stronê w któr± odszed³ Meridion.

- Có¿... nie pozostaje nam nic innego jak czekaæ - powiedzia³a.

Podkuli³a nogi, opieraj±c o nich brodê i oplataj±c je ramionami, po czym zaczê³a nuciæ jak±¶ smutn± melodiê.

Dziewczyna ocknê³a siê jakby ze snu. Potrz±snê³a g³ow±, a melodia urwa³a siê.

- Jaaa...? - zapyta³a zdziwiona, po czym ponowie potrz±sa³a g³owa jakby nie mog³a siê dobudziæ.

- Nie jestem smutna, raczej zamy¶lona, wszystko to jakie¶ niesamowite. Odk±d uciek³am od Maga by³am sama, potem nagle zjawi³ siê Meridion, Kyrie Tigra, Ty... szybko siê do was przywi±za³am. Ca³a ta wyprawa, to ¿e idziecie ze mn±, ja... nie pojmujê, jak to mo¿liwe, ¿e przez tyle czasu nie spotka³am nikogo kto by sta³ siê dla bliski tak jak wy. Kiedy tylko dowiedzia³am siê ¿e umrê tak szybko bez Artemisu sadzi³am, ¿e wyprawê po niego odbêdê sama, a tu nagle zjawili¶cie siê wy wszyscy. I teraz... czujê siê za was w pewien sposób odpowiedzialna, to moja podro¿ i nie powinnam nara¿aæ waszego ¿ycia, wystarczy, ¿e moje jest ju¿ w niebezpieczeñstwie.

Niara odwróci³a g³owê i patrzy³a gdzie¶ przed siebie. Czu³±, ¿e mimo wszystko jest za nich odpowiedzialna.

- Tak... masz racjê, ka¿dy z nich mia³ wybór, ale w³a¶ciwie nikt z Was tak naprawdê nie wie dok±d zmierzamy, w jakim celu i dlaczego znale¼li¶my siê w³a¶nie tutaj. Nie znacie mojej historii, nie rozumiecie dlaczego tak bardzo bojê siê Was nara¿aæ. Ty i Meridion, s±dzê ¿e jedyne Wy tak naprawê macie ¶wiadomo¶æ wielkiego niebezpieczeñstwa. Ale Kyrie? Tigra? One niewiedz± na co siê nara¿aj±... nie rozumiej±... a ja... ja nie mam jeszcze na tyle si³ bo opowiadaæ im o mojej przesz³o¶ci. Nie mogê powiedzieæ Kyrie co zrobi³am, nie potrafiê, zw³aszcza jej...

Dziewczyna za³ka³a - Nie macie pojêcia w co siê pakujecie! A ja nie jestem w stanie Was wszystkich ochroniæ... nie potrafiê...

Dziewczyna otar³a ³zy i westchnê³a cicho.

- Ja... chcia³aby ju¿ wyruszyæ - powiedzia³a cicho - ale... trzeba czekaæ na Meridiona... i Kyrie... najchêtniej ucieka³abym jak najdalej st±d, nie czkaj±c na nikogo.

Niara opra³a siê plecami o ¶cianê, kolejny raz wzdychaj±c czu³a siê taka zrezygnowana, mia³a ochotê uciec, nie potrafi³a zrozumieæ tego co siê w okó³ niej dzia³o. Nie wiedzia³a co dzieje siê z ni±.

- Przepraszam - szepnê³a.

- Nie... nie ucieknê, przecie¿ nie mogê tego zrobiæ... - odpar³a.

Przez chwilê siedzia³a jeszcze na ³awce, kiedy jednak zobaczy³a powracaj±c± Kyrie i Fauruna, wsta³a i wysz³a im na przeciw, chwile pó¼niej zjawi³ siê te¿ Meridion.