Granica

Eriana leżała w wodzie opierając się o kamień, leniwie machała ogonem i znów rozmyślała o matce. Jak ja mogłam. To moja wina . To wszystko przeze mnie.To ja zabiłam mamę swoim postępowaniem .
W pewnym momencie Eriana zobaczyła jakąś świetlistą postać kryjącą się między glonami. Zanurzyła się w wodzie i ujrzała swoją matkę. Nie mogła jej jednak dotknąć.
-To nie Twoja wina - powiedziała postać - Nie możesz się ciągle obwiniać, co się stało, to już się nie odstanie.
-Ale ... - przerwała jej Eriana jednak nie zdążyła dokończyć
- Chciałabym, żebyś zwiedziła świat. Tyle przygód czeka na Ciebie!
-Ale niektóre rzeki są rwące nie podołam im ...
-Kiedy wyjdziesz z wody Twój ogon zamieni się w nogi i będziesz wyglądała jak człowiek, poczujesz trawę pod stopami ...
Tylko pamiętaj kiedy wzejdzie pełnia księżyca musisz wrócić do wody ...
Po tych słowach postać rozpłynęła się.
Eriana nie wiedziała co począć. Spakowała najważniejsze rzeczy i ruszyła w świat, tak jak chciała jej mama.