Siła aury
Pierwszą rzeczą, jaką zwykle się zauważa odbierając czyjąś aurę, jest jej siła – czyli to jak mocno dana emanacja jarzy się w twym umyśle. Na początku, gdy nie ma się jeszcze porównania z innymi aurami, trudno jest orzec, która aura jest silna, a która słaba. Z czasem wyrabia się w sobie pewną skalę i stwierdza, że dominująca większość aur jest… średnia. Bowiem jakaż inna mogłaby być?
Siła aury zależy od kilku czynników. Największy wpływ na nią ma magia zaklęta w przedmiocie lub uzdolnienia magiczne postaci, te, bowiem mają największe odbicie w świecie aur (stąd też wzięła się nazwa „zmysł magiczny” dla szóstego zmysłu) a najmniejszą w świecie pozostałych zmysłów. Kolejnym istotnym elementem jest osobowość. Im osobnik bardziej pewny siebie, uzdolniony, wyszkolony, oraz posiadający więcej doświadczenia tym jego aura będzie silniejsza.
Ostatnim elementem, ale wcale nie najsłabszym, a często pomijanym w tego typu podręcznikach jest maskowanie aur. Istnieją odpowiednie przedmioty, zaklęcia, a nawet techniki, które pozwalają zmniejszyć (lub zwiększyć – ale to rzadko) siłę aury. W niektórych przypadkach można zmienić nimi nawet i inne cechy magicznej emanacji, z piekielnego tworząc niebianina.
Siła Aury emanowanej przez magiczny przedmiot zależy w głównej mierze od tego ile swoich magicznych mocy zaklął w nim jego twórca, oraz od tego ile jej jeszcze pozostało (w przypadku narzędzi, których moc się zużywa). W przypadku broni, czasem moc zależy również od liczby zabitych wrogów. Podobnie i niektóre inne przedmioty nabierają siły wraz z ich używaniem. Istnieją również przedmioty, których siła aury rośnie wraz z wiekiem.
Skłonności podmiotu
Istotną cechą, którą można odczytać z aur, jest przynależność postaci do pewnych grup społecznych. Zapytasz pewnie, czemu przynależność do takich grup miałaby mieć wpływ na czyjąś aurę? Otóż istoty należące do takiej grupy zwykle posiadają wiele podobnych cech i zachowań. To właśnie podobieństwo przejawia się w Aurach.
Aura osób, które interesują się głównie złotem – a więc kupców i złodziei – przybiera kolor zgodny z ich zainteresowaniami - złoty. Ludzie parających się wojaczką, walką i szermierką posiadają Aurę o połysku żelaza, a Ci których głównym zajęciem jest tkanie zaklęć oraz studiowanie wiedzy tajemnej - srebrny. Osoby związane z naturą, opieką nad zwierzętami (lub ich tresowaniem), lub zielarze przybiera kolor batrachitu. Zajmujący się sztuką – muzyką, malarstwem, rzeźbą, tańcem – posiadają aurę w kolorze miedzi. Ci, którym dana była władza, arystokratyczne urodzenie, lub tacy zajmujący się zarządzaniem lub pełniących inne wysokie funkcje posiadają zwykle Aurę platynową. Osoby wiodące zwykłe i stabilne życie, posiadają aurę barwy cynku, zaś wędrowcy, którzy nie mogą usiedzieć w miejscu i koniecznie chcą zwiedzić świat obdarzeni są aurą cynową. Osoby zajmujące się alchemią, posiadają aurę koloru rtęci, zaś uczeni – kobaltu.
Niektórzy osobnicy należą do kilku z powyższych grup, a ich Aury są przeważnie mieszaniną wyżej wymienionych barw. Istnieją również tacy, którzy nie klasyfikują się do żadnych z powyższych grup, a ich Aury są niecodzienne i ciężko byłoby ich w tym miejscu opisać.
Charaktery
Oprócz przynależności do danej grupy społecznej, z Aur postaci można wyczytać również ogólny charakter postaci lub inteligentnego przedmiotu, który to przejawia się w postaci poświaty, otaczającej podmiot. I tak:
Podmioty o skłonnościach ku dobru, będą roztaczać poświatę w kolorze szafiru, te zaś, które służą wyłącznie sobie (złe), roztaczać będą rubinową poświatę. Osoby przestrzegające reguł i szanujące harmonię, emanują obsydianem, zaś te, które są nieprzewidywalne (chaos) – topazową. Aura osób, które przejawiają zarówno skłonność ku dobru jak i porządku, przejdzie w ametyst, osób dobrych i chaotycznych w szmaragd, złych i chaotycznych w bursztyn, zaś złych i harmonijnych w turmalin. Natężenie poświaty będzie świadczyć jak mocne są skłonności postaci w stronę danego charakteru. Osoby, które będą miały bardzo nikłą poświatę, lub nie będą jej roztaczać wcale, będą neutralne.
Rasy
Po Aurze, już z daleka można rozpoznać, do jakiej rasy należy sondowana istota (lub spod czyjej ręki wyszedł magiczny przedmiot). Rasę rozpoznasz po zapachu, jakim emanuje dana istota. I tak:
Ludzie wydzielają całą gamę zapachów. Zwykle jest to woń powiązana z zajęciem, którym się zajmują. I tak, przykładowo Alchemicy pachną chemikaliami, zaś Zielarze suszonymi ziołami.
Czarodzieje wydzielają zapach palonego kadzidła lub świec. Czasem jest to również woń starych ksiąg.
Elfy roztaczają wokół siebie zwykle delikatny zapach lasu. Przedstawiciele tych ras, którzy żyją w innych miejscach, mogą roztaczać woń przynależną danemu miejscu.
Smoki – ich zapach jest ciężki, męczący zmysły i składa się z mieszaniny bardzo wielu zapachów, trudnych do odróżnienia, dla wszystkich poza samymi smokami, które to po tym zapachu potrafią rozpoznać konkretnego osobnika.
Zjawy – zjawy nie wydzielają żadnego zapachu.
Piekielni nieodmiennie „pachną” (lub, jak kto woli śmierdzą) siarką. Czasem bywa to również zapach smoły lub palonych włosów.
Niebianie roztaczają wokół siebie przyjemny (przynajmniej dla większości istot) zapach lilii. Niekiedy również można poczuć w ich obecności mirrę.
Demony roztaczają wokół siebie różne zapachy w zależności od swego rodzaju, nigdy jednak nie będziesz potrafił go porównać z żadnym ze znanych ci zapachów (chyba, że sam jesteś demonem).
Naturianie pachną kwiatami i miodem. Naturianie powiązani z morzem, niosą ze sobą zapach morza.
Zmiennokształtni – zwykle pachną mokrą ziemią, sierścią. Ci rzadziej spotykani mogą roztaczać zapachy powiązane ze zwierzętami, w które się przemieniają.
Liche – nieodmiennie pachą pergaminami, kurzem i wysuszona skórą.
Wampiry niosą ze sobą zapach świeżej krwi. Czasami wraz z nim pojawia się w ustach metaliczny posmak.
Ożywieńcy niosą ze sobą smród gnicia i rozkładu. Czasami wydzielają również ze sobą zapachy, jakie posiadali za życia.
Upiory – pachną ozonem i burzą. Niekiedy jest to również zapach strachu, chodź ten potrafią wyczuć tylko niektóre rasy.
Magie
Magia w aurach, jawi się przeważnie jako dźwięk, chodź nie jest to ścisłą regułą i zdarzają się od niej odstępstwa, zwłaszcza w przypadku wyjątkowo silnych emanacji magicznych. Krąg Żywiołów jest najprostszy do rozpoznania, ponieważ manifestacje jego dziedzin nieodłącznie wiążą się z żywiołami, które reprezentują. Również krąg przeznaczenia nie pozostawia zwykle większych wątpliwości. Kręgi Bytu i Egzystencji są już bardziej subtelne i czasem mogą być mylone. Najtrudniejszy do rozpoznania jest prawdopodobnie Krąg Materii, niuanse pomiędzy jego dziedzinami może wychwycić tylko osoba o rozwiniętym zmyśle magicznym.
Magię Ognia rozpoznasz po trzaskach płomieni, iskrach sypiących się wokół, nieznośnym gorącu i uczuciem suchości w ustach.
Magia Wody przejawia się szmerem wody, uczuciem wilgoci, czasem wręcz kropelkami wody unoszącymi się w powietrzu lub hukiem wodospadu.
Magia Ziemi manifestuje się stałym, głębokim tonem, rumorem spadających głazów, naciskiem na pierś.
Magię Powietrza poznasz po szepcie liści, zawodzeniu wiatru, podmuchach bijący od podmiotu aury.
Magię Chaosu poznasz po kakofonii dźwięków, licznych głosach pojawiających się i znikających, niespodziewanych zmianach koloru lub natężenia aury.
Magię Prawa wyczujesz w postaci harmonijnej melodii płynnie przechodzącej z jednego tonu w drugi, stabilnym i monotonnym głosie odmawiającym mantrę.
Magia Dobra – tą magię poznasz po przyjaznej, wesołej melodii, uczuciu spokoju i błogości, które Cię opadnie, ciepłym blasku roztaczającym się wokół podmiotu.
Magia Zła – to jęki torturowanych, przytłaczający smród, oraz uczucie zagrożenia.
Magia Życia objawia się w postaci licznych głosów, śmiechu dzieci, a także szybszego pulsu.
Magię Śmierci poznasz po rozchodzących się w powietrzu krzykach agonii, a także po poczuciu straty, doznasz też uczucia stagnacji.
Magię Pustki poznasz po ciszy panującej wokół. Nie, nie będzie to zwyczajny brak dźwięków. Będzie to cisza, w której będą tonąć wszystkie inne głosy.
Magia Istnienia manifestuje się pojedynczym, głębokim tonem, lekko buczącym, który nie daje się zagłuszyć przez żadne inne dźwięki, to także uczucie spełnienia.
Magię Demonów wywoła w twej głowie głosy i dźwięki, których nigdy wcześniej nie słyszałeś i których nie będziesz potrafił przypisać, a także wrażenie obecności czegoś obcego i niezidentyfikowanego.
Magia Ducha przejawia się zawodzeniem upiorów i głosami, które z pewnością nie mogła wydać żywa istota.
Magię Emocji – poznasz po zmysłowym głosie szepczącym Ci do ucha, zapachu mocnych perfum i po burzy uczuć przetaczających się przez twój organizm i uczuciu podniecenia.
Magia Umysłu – to spokojna, głęboka melodia niosąca ulgę twoim zmysłom, a także wrażenie oświecania, jakbyś odkrył coś nowego.
Magia Struktury – manifestuje się jako ciche brzęczenie to nasilające się to słabnące. Czasem też doznasz uczucia, jakby cały świat drgał.
Magia Przestrzeni to echo czyichś słów, muzyka płynąca zdaje się z bardzo daleka, a także uczucie spadania.
Magia Energii objawia się w postaci grzmotów, czasami też powoduje, iż twe włosy na głowie się unoszą, a skóra drętwieje.
Magia Sił – to uderzenia młota kowala w kuźni, szczęk metalu, a także sporadyczne, pchnięcia próbujące Cię przewrócić.
Predyspozycje Fizyczne
Również predyspozycje fizyczne przejawiają się w Aurach. Często jednak są one tłumione przez inne, mocniejsze emanacje i zwykle są zauważane jedynie przez utalentowanych w czytaniu Aur, lub tych, którzy spędzili na nauce tej sztuki długie miesiące. Niemniej jednak, jeśli ktoś posiada wyjątkowy talent w jakiejś dziedzinie (lub antytalent), może to być zauważone również przez bardziej przeciętnych.
Aura osób posiadających wielką siłę, odporność czy też kondycje, sprawia wrażenie twardej, natomiast Ci, którzy są wyjątkowo słabi, emanują miękką Aurą.
Osoby zręczne i zwinne, cechują się giętką i elastyczną aurą, te zaś, którym czynności manualne przychodzą z trudem – sztywnością.
Posiadające doskonałą percepcję osoby, posiadają również Aurę, która jest lepka, tych zaś, którzy z trudem odbierają świat materialny – sucha.
Emanacja istot bystrych, o nieprzeciętnej inteligencji jest ostra, zaś osób… tępych – tępa.
Osobnicy cechujący się wielką charyzmą, wdziękiem oraz będący pięknymi posiadają Aurę w dotyku gładką, aksamitną, przyjemną. Ci zaś, których ludzie raczej unikają, odznaczają się chropowatością i szorstkością.
Inne
W aurach przejawiają się często również i inne, trudniejsze do uchwycenia, a także do sklasyfikowania, cechy podmiotu. Poniżej wymieniam kilka z nich, jednakże, nie są to z pewnością wszystkie.
Aury osób młodych lub niedawno stworzonych przedmiotów będą jasne, błyszczące i połyskujące. Z wiekiem jednak zbledną i zmatowieją. Naprawdę wiekowe istoty, mają aurę ciemną i całkiem pozbawioną blasku. Wydawać by się mogło, że powinno być inaczej, że z wiekiem aury stają się bardziej jasne. Cóż… nie ja o tym decyduję, świat magicznych Aur jest, jaki jest. Pamiętać również należy, że chodź z wiekiem aura matowieje, to jednak zwykle przybiera na sile i intensywności, a to właśnie jest głównym wyznacznikiem potęgi podmiotu.
Od osobników, którzy niezbyt przepadają za towarzystwem innych i wolą spędzać czas w swoim towarzystwie bił będzie chłód, a czasem nawet powietrze może zrobić się lodowate. Z kolei osoby, które lubią towarzystwo obdarzone są ciepłymi aurami. Trzeba jednak uważać, bowiem wysoka temperatura może oznaczać również, iż dana postać posługuje się magią ognia.
Osoby, które są impulsywne wywołują ostry, pikantny posmak w ustach, te zaś, które są opanowane – łagodny. Podmioty cechujące się zmiennością swoich decyzji i brakiem stanowczości cechują się słodką Aurą, te zaś, które są zdecydowane i trzymają się raz obranego kursu – gorzką. Ci, którzy są wrażliwi, a wszelkie wydarzenia wywołują u nich burzę emocji emanują kwaśnym smakiem, zaś Ci, którzy pozostają niewzruszeni – słonym.
Zapewne kiedyś natkniesz się na jeszcze inne przejawy Aur, takie, które nie zostały opisane w tej księdze. Kieruj się wtedy intuicją, którą wyrobisz sobie z czasem, podczas czytania bardziej pospolitych emanacji. Pamiętaj, że natura Aur często podsuwa poprzez skojarzenie, przyczynę, która ją wywołuje.
