Granica

Niara wesz³a do pokoju. Wcze¶niej zabra³a ze stolika ¶wiece, jej blask roz¶wietli³ mrok pomieszczenia. Postawi³a ¶wiec± na stoliku przy ³ó¿ku. Wszystko by³o przygotowane na jej przyjazd. Zora zadba³ o ka¿dy szczegó³. A i ona by³a tu kilka razy wcze¶niej, ¿eby wszystkiego dopilnowaæ. Zmêczona usiad³a na skraju ³o¿a. To by³ dla niej d³ugi i wyczerpuj±cy dzieñ. Rozmy¶la³a o Alucardzie, ciê¿ko jej by³o zrozumieæ tego smoka. Nigdy wcze¶niej nie spotka³a smoka, który tak ma³o wiedzia³by o sobie, swojej rasie, magii i wszystkim tym o czym mówi³ jej Zora. Zawsze wydawa³o jej siê, ¿e smoki to wielcy mêdrcy od których ¶wiat powinien siê uczyæ. Alucard by³ jednak ca³kiem inny ni¿ Zora, mimo i¿ by³ prastarym jaszczurem, jego rozwój zatrzyma³ siê na poziomie m³odzieñca, ¿eby nie powiedzieæ dziecka. Nie u¿ywa³ ¿adnej magii, nie potrafi³ zmieniæ swojej postaci. Wszystko to by³o niewiarygodne. I wychodzi³o na to, ze to ona, tak ma³a, jak wydawa³o jej siê, istota, ma nauczyæ go jak ¿yæ i pos³ugiwaæ siê mocami nadprzyrodzonymi. Dziewczyna westchnê³a, by³o to tak nieprawdopodobne jak sen, w dodatku Aulcard chcia³ zostaæ jej s³ug±, obroñc±... Ju¿ kiedy¶ mia³a kogo¶ takiego i nic dobrego z tego nie wysz³o. Zwi±zywanie siê przysiêg± z kimkolwiek nie by³o dobrym pomys³em, przynajmniej tak teraz uwa¿a³a.


Odgarnê³a w³osy z czo³a. Wsta³ i cichutko podesz³a do okna. Blask ksiê¿yca o¶wietla³ jej zamy¶lon± twarz. Tak naprawdê nie wiedzia³a co powinna uczyniæ, najchêtniej zosta³aby sama, ale skoro w jej ¿yciu pojawi³a siê Alucard jej plany lekko uleg³y zmianie. Nie zamierza³a jednak rezygnowaæ z podro¿y. Prawdopodobnie bêdzie musia³a zostaæ w Ekradonie d³u¿ej ni¿ przypuszcza³, podro¿ jednak by³a nieunikniona i prêdzej czy pó¼niej i tak j± odbêdzie.

Zamy¶lona dziewczyna d³ugo sta³a i patrzy³a w mrok. Nie wiedzia³a ile czasu minê³o. W koñcu zmêczenie da³o o sobie znaæ. Niara ziewnê³a i odwracaj±c siê od okna uda³a siê do ³ó¿ka. Wydarzenia poprzedniego dnia widaæ jednak j± zmêczy³y. Wsunê³a siê pod ciep³± ko³drê i o dziwo bardzo szybko zasnê³a.


Nie mia³a koszmarów, spa³a spokojnie, Obudzi³a siê jednak bardzo wcze¶nie. S³oñce powoli zaczê³o wstawaæ i osuszaæ rosê z traw, kiedy Niara otworzy³a oczy. Przeci±gnê³a siê w ³o¿u jak kotka po czym powoli zaczê³a wstawaæ.

Poranna toaleta nie zajê³a jej du¿o czasu. S±dz±c, ¿e Alucard jeszcze ¶pi postanowi³a wyruszyæ na poranny spacer i mo¿e zastanowiæ siê co dalej. w planach mia³a tak¿e przeja¿d¿kê konna, wiedzia³a, ¿e Luna musi za¿ywaæ ruchu je¶li ma pozostaæ w formie, poza tym miejska stajnia nie by³a dla niej najlepszym miejscem.

Dziewczyna powoli zaczê³a siê ubieraæ. Nie za³o¿y³a jak zwykle sukni, ale czarne, obcis³e spodnie i d³ugie, siêgaj±ce kolana, jasnobr±zowe buty. Bia³± koszule za¶ przepasa³a szerokim paskiem z delikatnego materia³u. Na szyi mia³a ci±gle medalion od Zory, który ³agodnie sp³ywa³ jej w dekolt, nie zapiêtej do koñca koszuli. W³osów równie¿ nie zostawi³a rozpuszczonych, jak mia³a w zwyczaju, ale splot³a je w d³ugi warkocz. Przez ramiê za¶ przewiesi³a ciemnobr±zowa torbê, bowiem przed przeja¿d¿ka chcia³a jeszcze odwiedziæ targ i zrobiæ zakupy. Planowa³a pó¼niej jeszcze wpa¶æ do domu i sprawdziæ co z Alucardem, a dopiero pó¼niej i¶æ do Luny.

Anielica przejrza³a siê w lustrze, uzna³a, ze wygl±da nico dziwnie, ale podoba³a siê sobie. U¶miechnê³a siê lekko i wyruszy³a na targ.

Ci±g dalszy