Góry Dasso ⇒ Ruiny zamku [Skarbiec]

[Alucard]

Wielki skarbiec, w ruinach starego zamku. Niegdy¶ by³a to wielka komnata, gdzie zbiera³a siê starszyzna, lecz smok zmieni³ to miejsce w jeden, wielki, skarbiec. By³o tutaj du¿o z³ota, srebra i klejnotów. Ca³a sala by³a tym wype³niona. Na ¶rodku tej sali le¿a³ Alucard, wielki i straszny jak zawsze. Pod jego praw± ³ap± by³ naszyjnik, który dla niego znaczy³ bardzo wiele. Smok smacznie spa³ i gdyby kto¶ wszed³ do komnaty, pewnie by go obudzi³. Od zawsze taki by³, ¿e budzi³ siê od byle ha³asu. Lepiej, ¿eby nikt go nie budzi³, bo by nie darowa³ swojego piêknego snu.

[Niara]

By³o popo³udnie kiedy Niara wraz z Lun± dotar³y do obrze¿y Ekradonu. Sama nie wiedzia³a co j± podkusi³o ¿eby zatrzymaæ siê przy ruinach zamku, czu³a, ¿e to mo¿e byæ kolejny b³±d w jej nowym ¿yciu, a jednak ¿±dza przygody i wra¿eñ by³a silniejsza.

Zsiada³ z konia i spojrza³a w stronê powoli zachodz±cego s³oñca. Zdjê³a z siebie p³aszcz i po³o¿y³a go na kamieniu le¿±cym nieopodal. Mia³a na sobie suknie z cienkiego materia³u w kolorze wrzosu. Z delikatnego materia³u uszyto d³ugie, przed³u¿ane rêkawy, sp³ywaj±ce a¿ do ziemi. Dziewczyna zwykle nosi³a ze sob± miecz, lub ³uk, jednak tym razem nie by³a uzbrojona. Zanim Zora rozpocz±³ jej naukê, jej broñ zosta³a przeniesiona do jej nowego mieszkania w Ekradonie, w którym mia³a rozpocz±æ swe nowe ¿ycie po zakoñczeniu szkolenia. Zamiast skórzanego paska, przy którym zwykle przyczepiony by³ miecz, tym razem smuk³± taliê dziewczyny zdobi³a bia³a szeroka wst±¿ka, uwydatniaj±ca dodatkowa jej kszta³ty.

Niara przesz³a przez stare wrota prowadz±ce do g³ównej komnaty starego zamczyska. Promienie zachodz±cego s³oñca wpada³y przez wielkie witra¿e do sali o¶wietlaj±c jej wnêtrze.

[Alucard]

Od razu poczu³, ¿e kto¶ naruszy³ jego spokój w zamku. Otworzy³ swoje ¶lepia i rozejrza³ siê do o ko³a podnosz±c g³owê. Nie widzia³ nikogo, dlatego te¿ kto¶ musia³ byæ w ¶rodku zamku. Nikt nie bêdzie narusza³ jego spokoju bez kranie. Wzi±³ medalion, który w jego ¿yciu jest najwa¿niejszy i wyszed³ z skarbca, poruszaj±c siê w stronê komnaty. W ca³ym zamku by³o s³ychaæ jego chodzenie. D¼wiêk by³ coraz g³o¶niejszy. A¿ wszed³ do g³ównej komnaty. Zobaczy³ tam kobietê. Ma szczê¶cie, je¿eli by³ by to mê¿czyzna na pewno by ju¿ zgin±³. Podszed³ do niej wolnym krokiem i obni¿y³ g³owê. G³owa by³a bardzo blisko niej, a jego dziurka od nosa, by³a taka jak jej dwie g³owy.
- Czemu naruszasz mój spokój, hm? - powiedzia³ g³o¶no dmuchaj±c z nosa prosto w jej twarz. W prawej rêce ca³y czas trzyma³ medalion.

[Niara]

Niara zobaczy³a wielkiego czarnego smoka krocz±cego w jej stronê. Przez chwilê jakby przesta³a oddychaæ. Nie spodziewa³a siê tu spotkaæ przedstawiciela tej rasy. Medalion od Zory zrobi³ siê wrêcz gor±cy, jednak nic poza tym siê nie sta³o. Przesz³o jej przez my¶l, ze mia³ j± chroniæ... Jednak teraz to ie mia³o znaczenia. Nie mia³a broni, a magia jak± w³ada³a mia³a moc tworzenia nie iszczenia, musia³a natychmiast zdecydowaæ co dalej. cofnê³a siê do ty³u, gdy wielki ³eb smoka zbli¿y³ siê do jej w±t³ej postaci.

- Wybacz - w wielkiej sali zabrzmia³ delikatny g³os dziewczyny - nie zamierza³am naruszaæ Twojego spokoju. Nie mia³am pojêcia, ¿e zamek jest zamieszka³y. I je¶li pozwolisz, natychmiast odejdê.

[Alucard]

Spojrza³ na ni± podejrzliwym wzrokiem. Wszyscy którzy tutaj wchodzili, chcieli zabiæ go i zabraæ jego z³oto. Zablokowa³ jej drogê praw± ³ap±, a jej ukaza³ siê medalion. Piêkny, z³oty medalion, który wcze¶niej skrywany by³ pod wielk± smocza ³ap±.
- Nie tak prêdko. Ka¿dy kto tutaj wszed³, wchodzi³ w z³ych zamiarach, sk±d mam wiedzieæ, ¿e Ty nie przysz³a¶ tutaj w takich samych? - zapyta³ dono¶nym g³osem. Zawsze by³ g³o¶ny i podejrzliwy, lecz pierwszy raz od tysiêcy lat, przekroczy³a ten próg kobieta. Pierwszy raz od tylu lat zobaczy³ kobietê, która odwa¿y³a siê tutaj wej¶æ.

[Niara]

Dziewczyna nie zamierza³a siê cofaæ kolejny raz. Nie by³o sensu uciekaæ, smok w ka¿dej chwili móg³ wpa¶æ w sza³ i zmieniæ j± w popió³. Mimo i¿ od zawsze wierzy³a, ¿e te pradawne istoty s± czym¶ wiêcej ni¿ jedynie potworami strzeg±cymi swoich skarbów, wiedzia³a równie¿, ¿e ich nieufno¶æ doprowadzi³a wielu do ¶mierci, nawet tych z dobrymi zamiarami. Rozumia³a jednak obawy smoczych stra¿ników. Nieustanne polowania i nagonki na wszystkich przedstawicieli tej rasy doprowadzi³y do tego, ¿e te fantastyczne istoty musia³y zacz±æ ¿yæ w ukryciu.

- Nawet nie mam broni - zaczê³a i roz³o¿y³a rêce w ge¶cie pokoju, a d³ugie rêkawy jej sukni sprawi³y, ¿e kolejny ju¿ raz wygl±da³a jak elfka.

- Gdybym mia³a z³e zamiary, gdybym wchodzi³a tu jedynie w celu ograbienia potê¿nego smoka, z pewno¶ci± mia³abym jak±kolwiek broñ. Tymczasem stojê tu, przed Tob±, ca³kowicie bezbronna - jej delikatny g³os znów rozbrzmia³ w wielkiej sali zamku, nie by³o w nimi ani jednej nuty z³o¶ci, nawet w obliczu tak potê¿nej istoty jej g³os pozosta³ przyjazny. Niara po prostu nie wierzy³a wszelkim legendom, o smokach- mordercach. W jej przekonaniu smoki by³y mêdrcami, od których nale¿a³o siê uczyæ, nie zabijaæ dla trofeów.

- Jestem Niara... - przedstawi³a siê nie¶mia³o sk³aniaj±c lekko g³owê.

[Alucard]

Nie wierzy³, ¿e dziewczyna go nie zna. Wielu ¶mia³ków ponios³o ¶mieræ, przekraczaj±c te bramê. Nie na darmo nosi³ przydomek "Nie¶miertelny". Jego ³uski, s± tak twarde, ¿e zwyk³y miecz go nie przebije, ani go nawet nie ruszy. Nie widzia³ w niej z³ych zamiarów i te¿ nie posiada³a broni, wiêc co taka istota, robi w tym miejscu nie chc±c zabieraæ jego skarbów. Wygnany przez radê do tego miejsca, ¿eby miliony mê¿czyzn próbowa³o zdobyæ bogactwa. Nigdy jeszcze nie przysz³a tutaj ¿adna kobieta. Przybli¿y³ do niej swoj± g³owê i spojrza³ jej w oczy.

- Mówi± na mnie "Nie¶miertelny", a nazywam siê Alucard. - powiedzia³ dono¶nym g³osem, lecz nie by³o w nim z³o¶ci, ani rado¶ci. Nie mia³ powodów, ¿eby siê z³o¶ciæ, czy radowaæ.

- Wiêc... Co taka piêkna istota jak ty, robi w takim miejscu? - zapyta³ siê pokazuj±c na ni± swoim wielkim palcem wskazuj±cym.

[Niara]

- Moja historia jest d³uga, teraz podró¿owa³am do Ekradonu, mam tam mieszkanie. Tak na prawdê nie wiem dlaczego wesz³am do zamku - odpowiedzia³a szczerze dziewczyna - Chyba ju¿ tak mam, ¿e przyci±ga mnie piêkno budowli, niestety przez to czêsto pakuje siê w tarapaty - doda³a u¶miechaj±c siê szczerze.

- Tak wiêc Alucardzie, mi³o mi Ciê poznaæ, mam nadziejê, ¿e przekona³am Ciê o tym, ¿e nie mam z³ych zamiarów.

[Alucard]

- Lecz i tak nie mogê ciebie wypu¶ciæ, chyba ¿e... - pokaza³ jej przed twarz± medalion i doda³. - Jakim¶ cudem uda ci siê mi go odebraæ. Jak to zrobisz, wyjdziesz st±d ca³a i zdrowa, posiadaj±c go. - powiedzia³ jej spogl±daj±c jej ci±gle swoimi czerwonymi oczami w jej. Rada mu rozkaza³a, bronienia tego zamku, a tak¿e jak kto¶ tutaj wejdzie, bêdzie musia³ odebraæ mu medalion inaczej zginie. By³o to brutalne rozwi±zanie, lecz on by³ lojalny wobec trybuna³owi i wykona³ rozkaz, przyjmuj±c wygnanie do wiadomo¶ci.

[Niara]

- Czym jest ten medalion, ¿e muszê Ci go odebraæ, aby st±d wyj¶æ? S±dzi³am, ¿e bronisz swoich artefaktów. Tymczasem ka¿esz mi odebraæ sobie cenn± rzecz abym mog³a opu¶ciæ to miejsce? - dziewczyna nie bardzo rozumia³a jaki by³ cel tej ca³ej gry. Przecie¿ smok broni³ swoich skarbów za wszelk± cenê, a teraz, nagle ka¿e jej odebraæ sobie co¶ cennego. By³a tylko bezbronn± kobiet±, móg³ j± spaliæ, albo po prostu wyrzuciæ, a on ka¿e jej walczyæ o co¶ co nale¿a³o do niego. Niara nie potrafi³a poj±c o co w tym wszystkim chodzi. Zmarszczy³a lekko brwi czekaj±c na odpowied¼. Nie zamierza³a nikomu, niczego odbieraæ, a ju¿ tym bardziej nie smokowi.

[Alucard]

- Takie by³y rozkazy od rady najwy¿szej. Wiêc jak? Spróbujesz szczê¶cia mi go odebraæ, czy te¿ mam ciebie zabiæ. - powiedzia³ zbli¿aj±c g³owê do niej. Wielu wojowników pope³nia³a b³êdy sprawdzaj±ce w tym zadaniu, mo¿e by³ to jaki¶ podstêp? Mo¿e tak powiedzia³ specjalnie, ¿eby zabiæ j±? Któ¿ to mo¿e wiedzieæ. Mia³ co do wszystkiego wielkie plany, lecz mo¿e siê wszystko tak szybko zmieniæ, ¿e i plany siê zmieni±.

[Niara]

Niara spojrza³a smokowi prosto w oczy.

- Dlaczego nie zabi³e¶ mnie jak tylko tu wesz³am? Udowodni³am Ci, ¿e jestem bezbronna, a Ty stawiasz mi ultimatum, "odbierz mi medalion, albo zginiesz". Przecie¿ widzisz, ze nie mam bronni, wiêc jak niby mam to zrobiæ? Poza tym, nie mam ¿adnej gwarancji, ¿e nawet je¶li uda mi siê go odebraæ Ty mnie nie zabijesz. Czy na prawdê tak bardzo s³uchasz rozkazów jakiej¶ Rady? Przecie¿ to Ty jeste¶ smokiem, mêdrcem, si³±, panem swojego losu.

Sama nie rozumia³a dlaczego nadal rozmawia ze smokiem, przecie¿ bez ¿adnych problemów mog³a odebraæ mu medalion. Mimo i¿ smok nie by³ podatny na magiê, medalion by³ przedmiotem martwym, który bez trudu da³o siê odebraæ magi±. Mimo to dziewczyna nie potrafi³a tego zrobiæ, nie rozumia³a dlaczego smok s³ucha jakiej¶ rady. Kto¶ taki jak on, istota wy¿sza powinna byæ sama dla siebie sterem i okrêtem. Anielica nie pojmowa³a dlaczego smok zachowuje siê jak czyi¶ poddany. Do tej pory nie spotka³a smoka który s³ucha³by siê tak bezapelacyjnie kogo¶ innego.

[Alucard]

Przybli¿y³ jeszcze bardziej swój brzydki pysk do jej twarzy.

- Wiêc jak? Odbierzesz go czy te¿ nie? - trzyma³ medalion w prawej ³apie, a bardzie to w dwóch palcach. Od tego jak odpowie, zale¿a³o jej ¿ycie, czy wybierze poprawn± odpowiedz, zale¿a³o od niej samej. By³ ciekaw, czy teraz go kto¶ uwolni od wiêzów wygnania. Stanie siê wolnym smokiem, albo ci±gle strzeg±cym swojego skarbu. By³y tylko dwa wyj¶cia i bardziej wydawa³o mu siê, ¿e nic siê nie zmieni, byæ mo¿e jak to jest kobieta, mo¿e byæ inaczej.

[Niara]

Niara odsunê³a siê od smoka. Sam tego chcia³. Wziê³a g³êboki oddech i zamknê³a oczy. Za jej plecami zaczê³y migaæ niebieskie iskry tworz±c co¶ na kszta³t skrzyde³, po chwili niebieskie iskry przemieni³y siê w bia³e pióra na anielskich skrzyd³ach. Na d³oniach kobiety pojawi³o siê b³êkitne ¶wiat³o, które powoli zaczê³o siê rozprzestrzeniaæ wokó³ niej. Anielica, wyczulona na magiê ju¿ wcze¶niej zrozumia³a, ze smok nie pos³uguje siê ¿adn± z dziedzin, jednak da³o siê wyczuæ wokó³ niego barierê dziêki której nie by³ równie¿ na magie podatny.

Nagle co¶ b³ysnê³o, wygl±da³o to jakby z cia³a dziewczyny wyp³ynê³a energia. Kiedy ¶wiat³o zgas³o kobieta wyci±gnê³a zamkniêt± d³oñ w stronê smoka. Gdy j± otworzy³a, na jej d³oni le¿a³ medalion, który jeszcze przed chwil± smok trzyma³ w swoich ³apak.

- Nie zawsze potrzeba si³y - odezwa³a siê delikatnie.

[Alucard]

Gdy tak siê ogl±da³ t± ca³± sytuacje, od razu wiedzia³, ¿e to czary, tylko nie wiedzia³ po co jej one? Ka¿dy tylko go g³upio atakowa³, a to z czarów, a to z mieczy i ³uków. Lecz tutaj ni czó³ przemocy. Po prostu go wziê³a, nic nie robi±c smokowi. Wiedzia³, ¿e czeka³ na tak± osobê wszystkie swoje dni, jeszcze te skrzyd³a. Pierwsza osoba, która zabra³a mu naszyjnik to kobieta. Uniós³ g³owê wysoko spogl±daj±c na rêkê gdzie by³ medalion, lecz po chwili skierowa³ wzrok na ni±. Przybli¿y³ siê blisko i odda³ pok³on.

- Zda³a¶ test pomy¶lnie, moja Pani. - powiedzia³ to schylaj±c g³owê nisko i spogl±daj±c w ziemie. Jego wygnanie, w³a¶nie minê³o. Zdoby³ Pana, któremu móg³ s³u¿yæ.

[Niara]

- Widzisz - odezwa³a siê pogodnie dziewczyna - nie zawsze potrzebna jest przemoc. Mo¿na u¿yæ silnej woli, magi, czy sprytu, a przede wszystkim dyplomacji. Miecz to zawsze ostateczno¶æ, przynajmniej dla mnie - u¶miechnê³a siê ciep³o do smoka.

- Wiêc, czy teraz, skoro mogê ju¿ bez uszczerbku na zdrowiu opu¶ciæ to miejsce, mogê równie¿ dowiedzieæ siê co to za medalion? - zapyta³a ostro¿nie, po czym doda³a - Jednak nie jestes takim tyranem jakiego udajesz Alucardzie.