[Obrzeża jeziora] Odpoczynek wśród drzew
: Czw Gru 15, 2011 8:49 pm
Wokół było słychać szum wody, jaki wywoływały wodospady przy uderzeniu o taflę wody. Jezioro było krystalicznie czyste, można było zobaczyć pływające w nim ryby, i aż chciało się położyć na brzegu w cieniu drzew, patrząc w wieczorne, błękitno - różowe niebo i rozmyślając o niebieskich migdałach. Nawet dziewczyna, która przybyła akurat nad to jezioro, przystanęła, by móc zachwycać się pięknem tego miejsca.
- Zatrzymamy się tutaj - powiedziała do hipogryfa, który trzymał się parę kroków za nią. - Chyba znajdziesz sobie tutaj jakieś gryzonie, żeby się pożywić? - dodała, a gdy się odwróciła, hipogryf już szperał dziobem między krzakami.
Niloufar uśmiechnęła się pod nosem, po czym uklękła nad brzegiem i przemyła sobie twarz chłodną wodą, a chwilę później wyciągnęła bukłak z torby i napełniła go też wodą z jeziora. Przysiadła wygodnie, i przekąsiła parę "kromek chleba", które dostała od przyjaciół daleko stąd, i o ile można to było nazwać chlebem. Pożywienie to podobno nigdy się nie psuło, a na pewno syciło, mimo zjedzenia tychże kromek w bardzo małej ilości.
Gdy dwójka towarzyszy odpoczywała na brzegu, oparci o siebie, nagle usłyszeli dziwny dźwięk wśród drzew. Szybko się podnieśli, a hipogryf zaskrzeczał głośno, ostrzegając tym samym wroga o swojej obecności.
- Hej, kto tam jest? - krzyknęła Nilo w próżnię, wyciągając miecz i szykując się do ataku. - Wyjdź i pokaż swoją twarz, nieznajomy!
Podeszła do miejsca, skąd ten dźwięk dochodził i stwierdziła, że jednak coś jej się zdawało. Głupia jestem, że na każdy dźwięk reaguję tak nerwowo..., pomyślała. Po chwili wsiadła na Ethrana, i ruszyła w dalszą podróż.
- Wyruszymy dalej, mój przyjacielu - powiedziała do hipogryfa. - Wolę odpoczywać w spokojniejszym miejscu...
Ciąg dalszy: Niloufar
EDIT: niestety mój niedoszły towarzysz prosząc mnie o współpracę, nie miał założonej jeszcze postaci, i przenoszę się za jego zgodą i na prośbę Galanotha.
- Zatrzymamy się tutaj - powiedziała do hipogryfa, który trzymał się parę kroków za nią. - Chyba znajdziesz sobie tutaj jakieś gryzonie, żeby się pożywić? - dodała, a gdy się odwróciła, hipogryf już szperał dziobem między krzakami.
Niloufar uśmiechnęła się pod nosem, po czym uklękła nad brzegiem i przemyła sobie twarz chłodną wodą, a chwilę później wyciągnęła bukłak z torby i napełniła go też wodą z jeziora. Przysiadła wygodnie, i przekąsiła parę "kromek chleba", które dostała od przyjaciół daleko stąd, i o ile można to było nazwać chlebem. Pożywienie to podobno nigdy się nie psuło, a na pewno syciło, mimo zjedzenia tychże kromek w bardzo małej ilości.
Gdy dwójka towarzyszy odpoczywała na brzegu, oparci o siebie, nagle usłyszeli dziwny dźwięk wśród drzew. Szybko się podnieśli, a hipogryf zaskrzeczał głośno, ostrzegając tym samym wroga o swojej obecności.
- Hej, kto tam jest? - krzyknęła Nilo w próżnię, wyciągając miecz i szykując się do ataku. - Wyjdź i pokaż swoją twarz, nieznajomy!
Podeszła do miejsca, skąd ten dźwięk dochodził i stwierdziła, że jednak coś jej się zdawało. Głupia jestem, że na każdy dźwięk reaguję tak nerwowo..., pomyślała. Po chwili wsiadła na Ethrana, i ruszyła w dalszą podróż.
- Wyruszymy dalej, mój przyjacielu - powiedziała do hipogryfa. - Wolę odpoczywać w spokojniejszym miejscu...
Ciąg dalszy: Niloufar
EDIT: niestety mój niedoszły towarzysz prosząc mnie o współpracę, nie miał założonej jeszcze postaci, i przenoszę się za jego zgodą i na prośbę Galanotha.