Granica

- Rozumiem że porozumieliśmy się?

Płonęła niczym ognisko w ogromnym kominku.

Lentir wzrokiem widział spustoszenie jakie czyni bestia

Kiedy poczuła płócienny worek na głowie, natychmiast uleciał z niej cały melancholijny nastrój.

wpakował się w jej plecy i bardzo kulturalnie wyraził swoje zdumienie i zażenowanie zaistniałą sytuacją słowami: "Gdzie mi tu, babo?"

pustynia była nudna jak coś bardzo nudnego

zawarczała nisko, dość gardłowo, jawnie sugerując, że wszelkie głupie pomysły są w tym przypadku... głupie.

wszedł jak do swojego i rozsiadł się niczym królewicz, psia go mać.

Lepiej nie podchodzić ani z kijem, ani bez kija.

Urodził się w małej wiosce elfów, w górach (jak to górski elf)

Faryale parsknęła z dezaprobatą, przysiadła na zadzie i pogalopowała za swoją właścicielką, najwyraźniej nie mając ochoty zasugerować, że wierzchem szybciej by ją tam dowiozła. Tak, to była bardzo wredna klacz, nie da się ukryć.

Bran wiedział już z doświadczenia, że szuka kłopotów, a że zwykle szukała takich co jej nic nie robią, to zwykle on miał cały ten kłopot na głowie.

To nie była przygoda. Na przygodach można zarobić kasę. (...) To były pierdolone kłopoty, a na pierdolonych kłopotach można zarobić co najwyżej nóż pod żebro.

- Gorzały mówię, i to mocnej jak chuj. Nie tam waszych tutejszych szczyn wielbłądzich, co je przez piasek przepuszczacie. - Pogroził paluchem karczmarzowi, który z lekkim przestrachem słuchał wielkoluda panoszącego mu się w lokalu. - I coś na zagryzienie, tylko kurwa nie węża - dodał szybko po wspomnieniu sprzed dwóch tygodni.

W półelfce zawrzała błękitna cześć krwi.

No, już pora wstawać... zrobiłem śniadanie, jemy i szybko wyruszamy to możliwe iż przed uda nam się dojść przed południem - oznajmił

Barwy tańczyły, a oni stracili świadomość ginąc w tej przeklętej katatonii kolorów.

Arhe nie był w stanie stwierdzić, czy już świta, czy jest to widok wioski palonej w oddali wioski, do której zawitała grupa najeźdźców.

Bransoletka próbuje dać jakiś znak właścicielce (np. poprzez ściskanie dłoni)

Władanie Bronią Białą (nóż kuchenny)

"Ma lekko zadarty nosek do góry. "

Meallia zaczęła się rozkładać na swoim posłaniu

rana już się zaroiła

Posiada długie włosy w kolorze ciemnego blondu, który czasem wpada w brąz, najczęściej w porach wieczornych i zimą.

Mówiąc to patrzył w jego zerkną w oczy Luny

jedyna posiadana przez kobietę łyżka, która trafiła w ręce chłopca, zabrała się do jedzenia swojej porcji z zaskakującym entuzjazmem.

Szczególnie teraz przydałby mu się ktoś do tej właśnie roboty... W tym właśnie momencie sierżant pomyślał, że ktoś w niebiosach musi mieć czas na słuchanie jego myśli, bo zesłał mu gotowego kandydata.

Urok tego miejsca z pewnością na niego nie zadziałał. No, jeśli nie liczyć kręcenia w nosie od tych wszystkich unoszących się w powietrzu pyłków, miał wrażenie, że zaraz potężnie się rozkicha. Czyżby uczulenie na wszystko, co śliczne, kochane i ujmujące za serce? Albo po prostu katar sienny, też może być.

skupiła się tylko na swoim mieczu, próbując go przekonać, że współpraca jest wskazana.

Nie była w stanie uspokoić bicia serca, które najwyraźniej chciało wyrwać jej się z piersi i udać w pieszą wędrówkę.

No cóż, bardzo mu było z tego powodu przykro. Albo nie, nie było.

Ale konkrety, konkrety. Bo owijasz w bawełnę jak wysokopoziomowy niewolnik

- A to baciar, siedzi se, gdy dranciny potwór faluje doobkoła. - Tu wskazała na stojącą nieopodal dziewczynę. - Jeszcze małance każe kikać na rzeczy swuje. Siedzi zamiast się magulać! - Zaraz potem postawiła przed elfem chłopca, by mógł przetłumaczyć.
- Ależ z Pana łobuz, siedzi Pan sobie, gdy zły potwór grasuje dookoła, a w dodatku zmusza Pan piękną Panią do zajmowania się Pańskim asortymentem. Wypoczywa Pan, zamiast potykać się z potworem. - Babcia nie czekając aż chłopiec skończy wtrąciła jeszcze kilka słów, których malec, jak widać, nie chciał przetłumaczyć.

Gryzoń! Mieć szkodnika za przyjaciela i nadać mu imię? Widać to całe "bezstresowe wychowanie". Chcesz pieska, masz pieska. Chcesz gryzonia - masz. Chcesz karalucha, pająka, pchły czy inne insekty - rodzice kupią, a potem będziesz mógł nadawać im imiona, karmić je miodem, wyprowadzać na świeże powietrze - kochać!

"Przebiegły, niedobry, niedobry Licz! Brzydki, fu, zły, złodziej!"

Co tu dużo ukrywać - wyglądała przyjemnie dla męskiego oka, jak powiedziałoby wielu bardziej grzecznych niż on. Barius zwykł takie nazywać niezłymi sukami, ale nie każdy musiał o tym od razu wiedzieć. Czy był prymitywny? Być może był. Czy był chamski? Z całą pewnością. Nietaktowny. Ależ jak najbardziej tak! Czy mylił się? Nie, była niezłą suką… i chuj.

Znał się na wartości kobiety… a tę cenił naprawdę wysoko. Wystarczająco wysoko, by jadać jak król przynajmniej przez kilka dni, bo apetytu nie można było mu odmówić. Znał się na wartości kobiety… Był pieprzonym łowcą niewolników, i to jednym z lepszych na tej części tego przeklętego globu.

Duch drzewa Jaster nie tylko wykazuje się dużą inteligencją, poczuciem humoru i erudycją, ale i...
milczącym charakterem. Przez wiele dni potrafi milczeć, by raz w końcu rzec tylko jedno słowo..

Com - najlepsze oprogramowanie na rynku

Tak, tak... przywiązanie potrafi zrodzić się nawet w tak obytych z okrucieństwem tego świata
sercach. Albo też, jeśli patrzeć na to mniej baśniowo, w lędźwiach tkwi siła, która i najemnika przywiąże do kapłanki.

Tymczasem jej kolacja już doszła

Roztacza nikłą szmaragdową poświatę i zapach żelaza oraz kradzionego złota.

jedyne co jak na razie widzi to pastwiącego się konia na polanie wśród gęstej i delikatnej trawy uginanej pod uciskiem wiatru

Wiaterek delikatnie powiewał na twarz, jak i na resztę roślinności

Kobieta stała jak kukiełka bez ruchu z unormowanym oddechem w oczach

Do odcinania poszczególnych chwastów kobieta używała włóczni. Twardą rękojmią przyciskała je do ziemi.

powiedziała, zgarniając prawy nurt włosów i wyciskając z niego wodę. Wyrżnęła ją na zewnątrz

mieliśmy jechać na wyżebrzę

Zdjął buty i rzucił się na nie na wznak.

- Może się uspokoisz - pozwiedzał.

Miała ledwo zauważalną czarną bliznę pod lewą rzęsą.

Obietnicę Gardenii nieumarła przyjęła obojętnym skinieniem głowy i bez entuzjazmu wyciągnęła rękę w stronę pierzastego pomocnika Królowej Płomienia. Cuchnął jakby bardziej, niż ten jej.