Granica

Miał mało czasu. Nie wiedziała ilu opryszków było naprawdę. Być może w pobliżu czaiło się ich jeszcze kilku. Położył Lain na trawie, a sam pospiesznie zaczął zwijać obóz. Nie mogli tu dłużej zostać. Theodor parsknął niespokojnie widząc poddenerwowanie właściciela. Soren cały był we krwi, Lain z resztą też. Druid nie wiedział jednak, czy to on pobrudził jej szaty, czy też stało się to wcześniej. Wolał nie myśleć. że krew na nich należy do samej Lain, a nie do złoczyńców. Przełknął ślinę i zmrużył oczy. Szybko jednak się ocknął i wrócił do pakowania obozu. Kiedy skończył Lain nadal nie odzyskała przytomności. Soren był silny, więc wsadził ją na konia, po czym sam wskoczył na jego grzbiet. Musieli odejść stąd jak najdalej.

Jedną ręką objął nieprzytomną dziewczynę tak by całym swoim ciężarem opierała się o niego, a drugą chwycił za lejce i pognał Theodora w tylko sobie znanym kierunku.

Ciąg dalszy.