Góry Dasso ⇒ Lasek górski

[Reinhard]

- Potkn±³em siê. - burkn±³ podnosz±c siê z ziemi. Ruszy³ naprzód, a¿ tu nagle us³ysza³ mro¿±cy krew w ¿y³ach ¶miech, przez który a¿ cofn±³ siê w ty³. Znowu potkn±³ siê o ten sam korzeñ, jednak tym razem uda³o mu siê zachowaæ równowagê. Zza postrzelonego drzewa wysz³a kobieta. Ki diabe³? Mimowolnie prze³kn±³ g³o¶no ¶linê, gdy¿ przesz³a mu przez g³owê upiorna my¶l - banshee! Chocia¿ od kiedy banshee gada?
Banshee jêczy...
Uspokoi³ siê. No prawie.
Tak, czy inaczej by³ bardziej zdziwiony ni¿ przestraszony.
- Nie, nieee..... - wyb±ka³, nie mniej zdezorientowany ni¿ Ardil, który sta³ z otwartymi ustami i gapi³ siê na kobietê. Sam z pewno¶ci± nie wygl±da³ wiele lepiej.

[Xena]

- W Bogu winn± damê ja¶nie pan celuje? Etykietê i kulturê panu to ujmujê! - rzek³a i za¶mia³a siê w duchu. Demon w jej g³owie równie¿ rykn±³ ¶miechem. - To¿ to siê nie godzi ja¶nie panie. Niech¿e pan od³o¿y tê przeklêt± machinê, a nu¿ mo¿e jak±¶ zwierzynê ³adn± upoluje pan, lecz bez jej u¿ycia. - powiedzia³a lekkim zalotnym tonem. Odgarnê³a w³osy, które przes³oni³y jej czê¶æ twarzy. Teraz sta³a dumnie ukazuj±c co ma najlepszego.
- Czegó¿ mo¶ci Niekulturalny i £owca Pêdraków poszukuj± w tych piêknych, górskich okolicach?- wyra¼nie zaakcentowa³a jak¿e piêkne tytu³y. Widzia³a lekkie zdziwienie w ich oczach. Spokojnie czeka³a na odpowied¼.

[Ardil]

Opu¶ci³ broñ. Gdyby chcia³a, dawno by nie ¿y³. Zadziwiaj±co czêsto ostatnio trafia³ na ludzi wyskakuj±cych z nik±d i zajmuj±cych siê nie swoimi sprawami.
- Na szlaku etykiet± i kultur± wypycham sobie buty - odrzek³. - Z ca³ym szacunkiem, ale naje¶æ siê trzeba. Dopiero potem przyjemno¶ci. A co do panienki pytania o nasze cele - móg³bym o to samo j± spytaæ. A o ile nasze s± do¶æ przyziemne, to u panienki nie widzê ¿adnego ekwipunku ³owieckiego, kosza pe³nego jagód, a nadto wygl±da mi panienka niecodziennie.
Zbli¿y³ siê nieznacznie i przyjrza³ po raz wtóry kobiecie.
- A najbardziej mnie zastanawia ta stru¿ka ¶wie¿ej krwi na wcale nie ranionych ustach.
No có¿. Taki widaæ ¿ywot. Nie podobna dzisiaj spotkaæ kogo¶ normalnego przy normalnych zajêciach.

[Reinhard]

Sta³, jak sta³, nie wiedz±c co zrobiæ. Wiedzia³, ¿e to nie jest zwyk³a dziewka - jaka zwyk³a dziewka ³azi po nocy po lesie? I to nie szukaj±c ratunku, ale zabawiaj±c siê ironicznym humorem? I jeszcze ta krew...
Skojarzy³ fakty szybko. Dziwny nietoperz. Kobieta w ¶rodku lasu. Krew.
Wampir.
Ale nie bêdzie wiedzia³, póki nie sprawdzi. Przedtem musi mieæ jednak dodatkowy atut - naci±gniêt± kuszê. Przyklêkn±³, naci±gaj±c ciêciwê kuszy korb±, jednocze¶nie ws³uchuj±c siê w rozmowê.
Uwa¿aj. - przes³a³ my¶l do Ardila, widz±c k±tem oka, jak zbli¿a siê do kobiety.

[Xena]

- Stró¿ka krwi, ot dzi±s³a mi krwawi±. - powiedzia³a oschle i wytar³a szybkim ruchem, pozosta³o¶æ po wcze¶niejszym posi³ku. - A mo¿e zjadam jagody? Albo wype³niam nimi buteleczki, które chowam do owej torby? - tu wskaza³a mu star± pe³n± szparga³ów torbê. - zaczê³a wokó³ niego kr±¿yæ. Otaczaj±c go nici±, ja¶minowych perfum.
- A co je¿eli jestem poetk±, szukaj±c± natchnienia w górskich potokach i wodospadach? - powiedzia³a z dziwnym acz udawanym zachwytem w oczach.
- A mo¿e malujê i gdzie¶ niedaleko mam p³ótno i kilka pêdzli? - tu zamachnê³a siê jakby kre¶l±c jakie¶ okrêgi na p³ótnie.
- A mo¿e cierpiê na chorobê psychiczn±, która ka¿e mi szukaæ mê¿czyzn i ci±gle, ci±gle zaspakajaæ swoje ¿±dzê? - tu pos³a³a mu lubie¿ny u¶mieszek.
- Na kogo Ci wygl±dam mo¶ci panie? - przesta³a kr±¿yæ i stanê³a twarz± w twarz z cz³owiekiem. Zauwa¿y³a, ¿e tamten naci±ga ciêciwê.

[Ardil]

Uwa¿nie ws³uchiwa³ siê w g³os wampirzycy, który nagle i nieoczekiwanie zosta³ zag³uszony przez rozrywaj±c± ¶wiadomo¶æ ingerencjê w jego umys³. Do cholery, pomy¶la³, ³api±c siê za skroñ, mogliby ostrzegaæ.
- Nie lubiê poetów. Gdy otwieraj± usta s³ychaæ denerwuj±cy be³kot.
Rozlu¼ni³ palce na spu¶cie, uwa¿nie obserwuj±c ruchy kobiety i Reinharda za ni±.
- Zna³em kilku artystów. Prêdzej skonaliby, ni¿ zostawili swoje drogocenne materia³y bez opieki.
Obraca³ siê za ni± powolnym tempem. Tak, ¿eby ci±gle pozostawa³a w tym samym miejscu. Dok³adnie przed nim.
- W trzecim przypadku wola³bym mimo wszystko nie mieæ z tob± nic do czynienia. Poprzedni skoñczy³ z przegryzion± têtnic±?
Sta³a teraz ty³em do Reinharda. Có¿ za nieuwa¿ne posuniêcie. Twój ruch, przyjacielu.

[Reinhard]

Na³o¿y³ be³t i uniós³ broñ, celuj±c w ¶rodek pleców podejrzanej. Atut zdobyty.
Czas na ¶ledztwo.
Spróbowa³ dotkn±æ swoim umys³em jej umys³u, na razie lekko, chc±c tylko zobaczyæ czy zareaguje. W koñcu nie nale¿y zapuszczaæ siê od razu na g³êbokie wody, ni w z±b nic o nich nie wiedz±c. Ju¿ raz niemal¿e zgin±³ przez tak± pochopno¶æ.

[Xena]

Obejrza³a siê na tamtego z kusz±, celowa³ w jej plecy i próbowa³ przenikn±æ do jej umys³u. Demonku, wiesz co robiæ. Ksi±¿ê Piekie³ bez trudu przesy³a³ mu wizjê jego samego - ma³ego cz³owieka przy tronie Najwy¿szego Z³a. By³ poddawany najwiêkszym torturom, nie cielesnym, acz duchowym. ¯ywy ogieñ pali³ go od ¶rodka, ¶ciska³ jego umys³, jego cia³o odmawia³o pos³uszeñstwa, a przez oczy przelatywa³y mu obrazy wszystkich jego nawet najmniejsze grzeszków, za które teraz bêdzie pokutowa³.

Wampirzyca korzystaj±c z chwili nieuwagi tamtego, szybkim ruchem z³apa³a mê¿czyznê za ramiê i zrobi³a z niego ¿yw± tarczê.
- A chcia³am tak mi³o spêdziæ wieczór. - powiedzia³a znudzona. Mê¿czyzna próbowa³ siê wyrwaæ, ale trzy tysi±cletnie ramiona wampirzycy powstrzyma³y go.
- I co teraz siê nie ruszysz hm? Ciekawe co zrobi Twój przyjaciel - £owca Pêdraków. Ach, wy pró¿ni ludzie, zawsze siê unosicie pych± i za wszelak± cenê chcecie broniæ biednych dziewic przed takimi istotami jak my. Ale tu macie niespodziankê z prawie wszystkich przypadków to my - odra¿aj±cy krwiopijcy wychodzimy ca³o. Czemu wy jeste¶cie tacy... - nie dokoñczy³a -A to bêdziesz mia³ na pami±tkê. - powiedzia³a s³odko i zatopi³a b³yszcz±ce k³y w jego miêkkim ramieniu. Ludzka krew, by³a jak jakie¶ narkotyczne zio³o, chcia³o siê wiêcej i wiêcej, lecz Xena by³a za bardzo do¶wiadczona, ¿eby wypijaæ ca³± krew. Pu¶ci³a go a ten run±³ twarz± na ziemiê, ale ¿y³, po kilku dniach bêdzie jak zdrów. Tylko wspomnienia pozostan±.

[Ardil]

Rykn±³. A rykn±³ tak, ¿e prawdopodobnie by³o go s³ychaæ a¿ w Ekradonie. Polecia³ na z³amany nos i rykn±³ po raz drugi. Szybko jednak przeturla³ siê i wycelowa³ z nadludzk± precyzj±. Nienawidzi³ pope³niaæ b³êdów, a ka¿dy chcia³ jak najszybciej naprawiaæ. Oko za oko, krew za krew.
Nacisn±³ spust, zastanawiaj±c siê, czy Reinhardowi nie poucieka³y jeszcze zmys³y.
Niefortunnie w swoim uniesieniu wampirzyca podesz³a cholernie blisko zadu konia. Nie trudno przewidzieæ, co siê sta³o. Koñ zar¿a³ i z impetem kopn±³ kobietê, przewracaj±c j± na ziemiê. Po drodze be³t tylko zawadzi³ o jej ramiê. Ardil odrzuci³ kuszê i wyci±gn±³ miecz, staraj±c siê podnie¶æ na nogi.

[Reinhard]

- Co do...! - wrzasn±³ i chwyci³ siê za g³owê, wypuszczaj±c z rêki kuszê. Upad³ na kolana, wrzeszcz±c wniebog³osy z nieludzkiego bólu. Pad³ na ziemiê, bez³adnie siê po niej wij±c i rozpaczliwie próbuj±c zamkn±æ swój umys³ przed tymi wizjami. Ca³a mroczna strona jego ¿ycia przelatywa³a mu miêdzy oczami, ka¿dy ból, który zada³ i ka¿da ¶mieræ, do której siê przyczyni³.

[Xena]

Podbieg³a do niego mocno wkurzona i chwyci³a go za brodê, tak ¿e z pod jej szponów pociek³a ciep³a krew. Wbi³a w niego wzrok pe³ny gniewu, ale i rozkoszy. Takim buhajom mog³aby zadawaæ cierpienie ile tylko wlezie.
- Przesadzi³e¶, pieprzony buhaju. - Wbi³a siê w jego szyjê z takim impetem, ¿e krew buchnê³a na jej okaza³± pier¶. Cz³owiek zwiotcza³ i opad³ z si³. Miecz wypad³ z jego rêki. ¯y³, ale jeszcze chwila, a nie pozosta³oby w nim ani kropli krwi. Pu¶ci³a go i zamieni³a siê w wampira. Demon wyszed³ z g³owy drugiego i zamieni³ siê w jaki¶ bezkszta³tny cieñ. Polecia³ za wampirzyc±. Zniknêli w mroku nocy.

Ci±g dalszy.

[Ardil]

Zamkn±³ oczy, powstrzymuj±c ca³y gniew. Praw± rêk± przejecha³ po brodzie, karku i lewym ramieniu, rozmazuj±c krew. Jak mo¿na daæ siê pokonaæ dwa razy z rzêdu? Nie próbowa³ siê podnie¶æ.
- S³owo dajê. Nastêpnego wampira zabijam bez zastanowienia. - mrukn±³ pod nosem. - Reinhard! Ca³y jeste¶!? Achh... W plecaku s± banda¿e. Móg³by¶..? - krzykn±³ do towarzysza, siadaj±c. Czu³ ciep³± krew sp³ywaj±c± po ca³ym ciele. Przynajmniej miecz mam ca³y.

[Reinhard]

Przez d³ug± chwilê le¿a³ na ziemi ciê¿ko dysz±c i dr¿±c na samo wspomnienie tamtego bólu i wizji, które go nawiedzi³y. W ¿yciu co¶ takiego go nie spotka³o. To co¶ prze³ama³o wszystkie jego bariery! Nie wiedzia³ co to by³o. Ale ewidentnie co¶ z³ego. Bardzo z³ego.
Ale on nie lepszy.
W ¿yciu nie wiedzia³, ¿e pope³ni³ tyle wystêpków - a to kradzie¿, a to cudzo³óstwo, a to wreszcie tortury.
O wszystkim tym zapomnia³. Tego jednak chyba nie zapomni do koñca ¿ycia.
Wci±¿ dr¿±c podniós³ siê na nogi, z ledwo¶ci± zatrzymuj±c równowagê. Run±³ na klêczki, jakby jeszcze nie do koñca odzyska³ w³adzê w swoim ciele. Z g³o¶nym jêkiem powsta³ ponownie, rozgl±daj±c siê za Ardilem. Chwiejnym krokiem podszed³ do siedz±cego, brocz±cego krwi± najemnika.
- C-co to by³o? - wyj±ka³. By³o to pytanie raczej retoryczne, w±tpi³ bowiem, ¿eby najemnik to wiedzia³.

[Ardil]

- Cholera j± wie! - sykn±³ z bólu. - Powiedz lepiej, jak to wygl±da z boku, bo czuje siê, jakbym nie mia³ lewej rêki... Dawaj te cholerne banda¿e! - krzykn±³, czuj±c dziwne mrowienie na ca³ej lewej czê¶ci cia³a.
Nagle przypomnia³ sobie, ¿e nie tylko jego sponiewierano i spyta³:
- Co ona ci w³a¶ciwie zrobi³a? Ile widzisz palców?
Wyci±gn±³ praw± rêkê i pokaza³ trzy uwalane krwi± paluchy, sil±c siê na u¶miech. Jak mog³o siê znowu nie udaæ, do cholery. Jak ja ¶miem kazaæ sobie p³aciæ za ochronê, skoro ci±gle przegrywam? Starzejê siê...

[Reinhard]

- Trzy. - wyb±ka³, licz±c pokrwawione serdle Ardila. Odetchn±³ chwilê, nagle parskn±³ dziwnie i machn±³ rêk±.
- Dupa tam! Nie wiem co to by³o. I nie chcê wiedzieæ. Tak czy inaczej mamy to ju¿ za sob±. - wzruszy³ ramionami. Szok ju¿ mu min±³, choæ wci±¿ by³ trochê roztrzêsiony, nie na tyle jednak, by siê j±kaæ i ¶liniæ z przera¿enia. Podszed³ do Ardila i obejrza³ jego ramiê.
- No, lekarz ze mnie jak z t³uczka do miêsa, królewskie ber³o, ale stwierdziæ mogê jedno - ¼le to wygl±da. - os±dzi³, sil±c siê na barwne porównanie. - Gdzie te banda¿e?

[Ardil]

- W plecaku. Podaj te¿ trochê wina na u¶mierzenie bólu.
Spojrza³ w dó³. Na mrówki rozbiegane chaotycznie wokó³ rozdeptanego przez wampirkê mrowiska. Dla nich to tragedia.
- Nienawidzê nie móc siê sob± zaj±æ. - B±kn±³, obserwuj±c tañcz±ce dooko³a cienie. - Wyno¶my siê st±d jak najszybciej.