Granica

Tymczasem Sopa wcale nie słuchał Arayo, zajęty był bowiem obliczaniem zysków, które powinny do niego niedługo wpływać dzięki prowadzeniu gospody, w której sprzątać, gotować i obsługiwać klientów mogłyby tylko chochliki. Żaden nędzny człeczyna nie narzekałby na zaległą pensję, ale... no tak, w karczmie MUSZĄ być dziewki służebne! I to koniecznie urodziwe.
Czyli postanowione! W karczmie pracować będą i chochliki i dziewki! Szyld "U Sopy" trzeba wykonać samodzielnie, zazwyczaj cieśle żądają za takie rzeczy kupę złota, a...
Nagle Sopa zauważył, że został sam z Arianną i Arayo gdzieś zniknęła. Akurat w momencie, gdy miał jej zaproponować pracę sprzątaczki! Mężczyzna skłonił się anielicy i wyszedł na zewnątrz, przypominając przy okazji chochlikom, że niedługo upomni się o nich.
- O, już się pogodziłyście? - spytał elfkę po wyjściu na zewnątrz, uśmiechając się szeroko. Gwoli ścisłości, po trwającym chwilę szukaniu jej wśród drzew.

         Elfka szła szybkim krokiem, nie przejmując się tym czy Sopa raczył iść za nią, czy też wolał zostać tamtą pierzastą i snuć jakieś marne plany na swoją przyszłość. Arayo znowu zaczynała być wściekła, miała ochotę zwalić całe drzewo, kiedy jego jedna gałązka wplątała się w długie, czarne włosy dziewczyny. Walcząc z napastującą ją przyrodą, wyglądała raczej jak obrażona księżniczka, niż wojownicza elfka, ale cóż, miał takie prawo. Kiedy pozbyła się z włosów niechcianej natury, dotarł do niej Sopa, który jednak wolał spędzić resztę czasu właśnie u boku Arayo. To było tak słodkie z jego strony, że dziewczyna postanowiła zaszczycić go swoim naburmuszonym wzrokiem.
- A włócznia gdzie? - warknęła na niego w ramach powitania. - Prosiłam cię o coś, człowieku. - przewróciła oczami, bo znowu Sopa jej nie posłuchał, a przecież w tym momencie był od niej uzależniony. - Z resztą zapomnij, nieważne, czego ja od ciebie wymagam. - powiedziała patrząc na niego, po czym odwróciła się i ruszyła, znowu nie zwracając uwagi na człowieka.
- Nie wiem jak ty, ale ja idę poszukać jakiejś porządnej karczmy. - rzuciła jeszcze, nawet nie odwracając się do Sopy.

Sopa zupełnie nie przejmował się tonem głosu elfki, kucnął bowiem obok, by poobserwować pożerające żuka mrówki. To zdecydowanie było ciekawsze niż jakieś smętne, babskie marudzenie.
- Włócznia? Jaka włócznia? - spytał niespodziewanie, drapiąc się po głowie. Zastanawiał się przez chwilę, czy Arayo bredzi, czy może ma jej wystrugać teraz jakąś broń. A może chodziło jej o patyk tamtego anioła? Nieważne. Ważne, że elfka podjęła w końcu jakąś racjonalną, interesującą decyzję...
- Karczma! No. Nareszcie - wymamrotał, masując się po brzuchu. - Już zgłodniałem po tym wszystkim. Gdzie tu jest jakaś najbliższa oberża? - spytał z zaciekawieniem.


Ciąg dalszy: Arayo, Sopa, Ethelnalen.