Granica

Ponownie odwzajemnił uśmiech, nieco szerzej, ukazując przydługie i bardziej wyostrzone kły, niż powinien. Mógłby przypominać wampira, tyle że całkowicie mu do niego daleko. Lubił się uśmiechać do anielicy, to wyjątkowo było dla niego dziwne. Nawet nie miał pojęcia, że kolor oczu mu się zmienił, więc był odrobinkę zdziwiony, że dziewczyna zapatrzyła się.
- Zdobywanie kolejnych umiejętności, wspinanie się po szczeblach kariery dla umiejętności, magii... To uczucie jest mi kompletnie obce. Szczególnie, że każdy zmienny trzyma się swojej grupy, a moja jest... przez 20 lat, albo nawet więcej, nie widziałem żadnego panterołaka, to trochę przykre. Mam wrażenie, że nie jestem ostatnim ze swojej rasy. Cóż i tak nie wszyscy powstają dzięki rodzicom, więc nawet jeżeli zginę i żadnego innego nie ma, to kiedyś moja rasa może powrócić. - Wszystko co mówił wydawało się taki smutne i zarazem bardzo optymistyczne. Nawet nie zauważył, gdy się rozgadał.
- Większość, podobnie jak ja, nie jest zbytnio ufnych. Cóż jestem inny niż reszta, poza tym mam swój rozum i wiem, że anioły nie mogłyby kogoś oszukać, nie lubią zła. - Gdyby miał ogon zacząłby nim zadowolony poruszać na boki z tej swojej inteligencji oraz bystrości.
- Krew każdej istoty w jakiś spo... - urwał nagle i porządnie się zamyślił. Zamilkł tak, że było słychać tylko deptane pod ich stopami rośliny czy podmuchy wiatru.
- ...sób regeneruje się po od 3 do 6 tygodni. To tylko przy utracie 0,5l, a taka buteleczka to dosłownie kilka kropel, tak na moje oko. - Jego głos był trochę niższy, brzmiał profesjonalnie. Nie używał tradycyjnych nazw, a raczej tylko tych, które znał. Jak trzeba będzie wyjaśnić, to na pewno to zrobi. Zakasłał przytykając pięść do ust.
- Nie masz za co dziękować, może kiedyś dzięki tej krwi mnie sklonujesz czy coś? - zaśmiał się krótko - to i tak dobry pomysł... hahahaha! - Wybuchnął śmiechem odchylając głowę w tył. Trochę się uspokoił, gdy rozmowa ponownie zeszła na tor "pośmiertny".
- Szczerze mówiąc, nie obraź się, ale wolałbym zostać demonem. To nie tak, że chciałbym szerzyć zło czy coś takiego, po prostu gdybym został aniołem nie mógłbym robić wielu rzeczy, które są uznawane za złe. Poza tym nie jestem zbytnio wierzący, nie wiem czemu. - Wzruszył barkami zerkając na anielice.
- Może nie rozmawiajmy na takie tematy, żeby nie urażać siebie czymś przypadkowo. Jestem pewien, że nawet gdy kiedyś w przyszłości umrę, nie ważne pod jaką postacią się spotkamy, będziemy nadal... się lubić. - Uważnie dobierał słowa. Ruszył mniej więcej w stronę miasta, wystając ciut na przedzie, jakby ochraniając ją przed potencjalnym atakiem czy coś podobnego. Ludzie uszy drgnęły nagle słysząc pisk i w tym samym czasie zapytał ją o to samo.
- Słyszałaś? - Rozejrzał się zmieniając błyskawicznie postać na hybrydę. Uszka, choć małe, stały wyraźnie na sztorc, nawet uniósł nos do góry nie wiedząc, czego się spodziewać. Złapał ją za rękę i ruszył powoli w stronę, z której usłyszał pisk. Normalnie byłoby to trudne, ale jego świetny słuch nie pozwolił na zmyłki.

Uśmiech Panterołaka był tak nietypowy, kiedy znajdował siew postaci hybrydy, ale za to był wyjątkowo szczery. Widząc to, Carey sama uśmiechała się do niego, zadowolona, że mogła spotkać kogoś tak miłego.
- Och to chyba nie tak działa, ja właściwie nie wspinam się po szczeblach. - uśmiechnęła się uprzejmie i zaczęła powoli wyjaśniać.
- Ale jeśli pomagam, siłą rzeczy uczę się nowych umiejętności, szlifuję to co już znam, za zasługi możemy awansować na wyższą rangę. - dodała po chwili, wciąż spokojnym tonem głosu.
- Jestem pewna, że są inne panterołaki! - przyznała z entuzjazmem, wszak Alarania jest ogromna, wiele ras znajduje się w tym świecie, więc i panterołaki na pewno muszą gdzieś być.
- Na pewno spotkasz jakiegoś przedstawiciela Twojej rasy, jestem tego pewna. - spojrzała mu w oczy, uśmiechając się radośnie.
- Zmiennokształtnych jest naprawdę wielu, sama spotkałam kilku na swojej drodze. - dodała po chwili, a nutka entuzjazmu wciąż była wyczuwalna w jej głosie.
- Dziękuję. Ciesze się, że tak widzisz anioły, nie każdy nas tak postrzega, wiesz czemu? - zerknęła na niego, później ponownie spojrzała przed siebie.
- Wiele istot właśnie nas obwinia za swoje niepowodzenia. Zapominają, że mają wolną wolę, a to co się dzieje, jest konsekwencją ich wyborów. - lekko wzruszyła ramionami, choć głos jej nieco posmutniał, ale nie chcąc wpadać w melancholijny nastrój, znowu spojrzała na Shina i odezwała się.
- Mogłabym CIę sklonowac, naprawdę? - zaskoczona, nie bardzo wiedziała, czy ma się roześmiać, czy Shin mówi poważnie...
Kolejne słowa przykuły uwagę Carey, która nie potrafiła sobie wyobrazić go jako demona, choć drapieżność w jego wyglądzie mogła to ułatwić.
- Demony też nie do końca są wolne. Możesz nie wierzyć, ale Pan tak czy siak ma plan na każdą istotę, nawet na mnie. Tyle, że my tego planu nie znamy, od nas też zależy jak wszystko się potoczy. - wyjaśniła z lekkim uśmiechem na ustach.
- My też jesteśmy wolni, mimo, że wielu rzeczy robić nie możemy. - dodała po chwili, mając w pamięci spotkania z piekielnymi.
Carey kiwnęła głową, gdy Shin zapytał czy słyszała ten dziwny dźwięk.
- To nikt zły. - szepnęła cicho i zaczęła rozglądać się za źródłem cichego pisku.
Anielica spojrzała na Panterołaka i lekko wzruszyła ramionami, nie mając pojęcia co wydaje takie odgłosy, ale wciąż nie przestawała szukać. Po kilku krokach znowu mogli usłyszeć cichy pisk, dobiegający z pobliskich krzaków.
- Spójrz, to chyba tutaj! - szepnęła do Shina i wskazała mu niewielkie krzaki znajdujące się przed nimi. Niebianka podeszła powoli do tamtego miejsca i pochyliła się lekko, by w końcu przykucnąć i nieco odgarnąć gałązki krzewów.
- Ojejku! - powiedziała zaskoczona.
- Mała wiewióreczka! - spojrzała na Zmiennokształtnego i pokazała mu małe stworzonko, które leżało z bardzo skaleczoną łapką, co uniemożliwiało mu chodzenie.

I tym razem również nie pozwolono jej na dłuższe pozostanie wśród śmiertelników. Carey została wezwana na Plany, gdzie czekała ją poważna rozmowa z innymi aniołami w obecności samego Pana. Niebianka uśmiechnęła się przepraszająco do Shinichiego, obiecała, że jeszcze kiedyś na pewno się spotkają, życzyła mu wszystkiego najlepszego i powróciła do swojego domu.