Granica

        Arisa zaprzeczyła głową i wsiadła na konia.
        -Tym razem nie mogę, ale może kiedyś... - powiedziała i ruszyła. Pogalopowała, rozmyślając o zdarzeniach, które miały miejsce. Wiatr targał jej włosami, a ptaki śpiewały do rytmu z szumiącymi drzewami. Dziewczyna unosiła się i zamknęła oczy. Dała się ponieść swojemu rumakowi. ( Ciąg dalszy Arisa )

Lich nie zauważył gestu kobiety, więc był całkowicie zadziwiony, jak to możliwe. Mężczyzna po chwili wrócił, i zapytałsię czy wciąż mają chęć na wizytę w piekle. Już miał powiedzieć tak, kiedy dziewczyna wsiadła na konia i odjechała.
- Nie - Podwiedział mrożącym krew w żyłach tonem i stuknął kosturem o ziemię, teleportując się w niewiadomo jakie miejsce. (Ciąg dalszy http://granica-pbf.pl/viewtopic.php?f=1 ... 042#p32042)

Duch światłości był nieco zdziwiony (a zarazem zaskoczony), iż osoby, które jeszcze nieco wcześniej z takim zapałem chciały wędrować do Bram Piekielnych, teraz nagle po prostu poszły w dalszą drogę, nie wiadomo dlaczego i gdzie. Może to i lepiej, pomyślał Rhys. Oszczędzę im tych przeżyć. Poza tym i tak mam pewną sprawę do załatwienia, o czym im nie mówiłem, więc nawet ta sytuacja obróciła się na moją korzyść.
Nie minęło parę chwil, by duch znów gdzieś zniknął: tak jak pozostała dwójka wyruszył w swoją drogę. Jednakże tam, gdzie się wybrał, mało kto może się dostać, i jeszcze mniej żywych istot trafia tam z własnej, nieprzymuszonej woli...

Ciąg dalszy: Rhys.