Granica

Tiv siedziała sobie wygodnie, rozkoszując się chwilą relaksu w tak przyjemnym miejscu. Kiedy Spiriel usiadł na drugim fotelu, uśmiechnęła się do niego.
- Zgadzam się, jest bardzo uroczo. - stwierdziła, raz jeszcze omiatając wzrokiem pomieszczenie, w którym siedzieli.
- Twoje towarzystwo jest dla mnie bardzo przyjemną odmianą. - uśmiechnęła się do niego przyjaźnie. - Czas w podróży, zazwyczaj spędzałam samotnie, więc miło, że znowu zjawiłeś się w najbardziej odpowiednim momencie. - zaśmiała się wesoło. To, że mężczyzna zjawił się akurat kiedy potrzebowała pomocy, nie dawało jej spokoju.
- Po naszej przygodzie w grocie, odwiedziłam tamto miejsce jakiś czas później. Wszystko wróciło do normy, a żebyś widział te małe wilki... Właściwie nie są takie małe. - uśmiechnęła się na samo wspomnienie o nich.

Tiva była taka... inna, wydawała się być delikatna, ciepła, a jednocześnie śmiała i odważna, jak można by jej nie polubić?
- Cieszę się, ze tam wszystko jest w porządku.
Odparł, również wspominając tamten dzień, co prawdę było niebezpiecznie, ale ogólnie przygoda ciekawa i przeżyta właśnie z Tivą, co było dość osobliwe, ciekawe i przyjemne.
- Ale mam nadzieję,ze nie spotka nas już nic podobnego.
Dodał, mając na myśli nieprzyjemną i niebezpieczną walkę, ze spotkania się cieszył.

Tiva uśmiechnęła się do Spiriela.
- Zapewne jeszcze wiele nas spotka. - stwierdziła całkiem poważnie. Mało to istot pragnących zemsty, zniszczenia naturalnego porządku, błąka się po tych ziemiach? Wszystko jeszcze jest możliwe, a niebezpieczeństwa mogą czyhać na każdym kroku, licho nie śpi. Maie wstała i wyjrzała przez okno. Na ulicach przed karczmą, przygotowania do festynu nadal trwały. Jak widać tutejszym bardzo zależy na tym, by wszystko było dograne w najmniejszych szczegółach.
- Jutro popołudniu wszystko się zaczyna. - odezwała się po chwili.
- Wygląda na to, że wszystkim bardzo na tym zależy. - dziewczyna zerknęła na Spiriela.
- Koniecznie musimy wybrać się na tę zabawę, myślę, że to nasza jedyna okazja by uczestniczyć razem w czymś takim. - Zaśmiała się cicho.
- Pójdę do łazienki i wezmę kąpiel, jeśli nie masz nic przeciwko.

Siedział na fotelu spokojnie, co jakiś czas zerkając na przechadzającą się Tivę i słuchając jej uważnie. Myślał o tym, w co ona się tym razem ma wpakować i czy zrobi to umyślnie, czy przypadkiem, oraz dlaczego to właśnie on się nią zajmuje? Nie, nie chodzi o to, że mu się to nie podoba, bo Tiv sama w sobie mu się spodobała, ale chodzi o to, czy starsi mają w tym jakiś swój cel?
- Bardzo chętnie pójdę z Tobą na festyn.
Odparł całkiem szczerze, ale z uśmiechem.
- Owszem, nie krępuj się.
Dodał.

Maie brała spokojną i całkiem przyjemną kąpiel, kiedy poczuła coś dziwnego. Mocne przeczucie, że dzieje się coś niedobrego, ale nie wiedziała jeszcze czego tyczą się te emocje. Tiva znieruchomiała skupiając się nad tym co dokładnie czuje. W pewnym przez okno znajdujące się znacznie wyżej, niż znajdować się powinno, do wnętrza łazienki wpadł niewielki ptaszek, który od samego wlotu do pomieszczenia wołał o pomoc. Znowu coś złego działo się w lesie, a zwierzęta zapamiętały Tivę, która już raz im pomogła.
Dziewczyna nie zwlekając wyskoczyła z wanny, wytarła dobrze mokre ciało i wrzuciła na siebie swoje ubrania.
Wkrótce zamiast ludzkiej postaci, na miejscu Tiv pojawił się obłoczek, typowa postać Maie, który szybko powędrował za stworzeniem, które wzywało pomoc.

Ciąg dalszy: Tiva