Granica

        Przynajmniej tajemnica Mermesa (to w ogóle było jego prawdziwe imię?) została rozwiązana. Lorlen spojrzał w stronę, w której zniknął upiór, po czym nagle stwierdził, że cała ta wyprawa przestała mu się tak podobać.
- Chyba też się stąd zabiorę - mruknął. Nie przyjął zapłaty, więc nie był do niczego zobowiązany. Zeskoczył z siodła. - Koń nie należy do mnie, więc go zostawiam - powiedział, po czym ruszył za sir Rodrigiem i wojowniczką. Do miastan na szczęście nie było daleko.

Ciąg dalszy: Lorlen