Księga Zagubionych Bohaterów ⇒ Klara

[Klara]

Imię: Klara
Rasa: Kotołak
Wiek: 18 lat
Wzrost: 150 cm

Krzepa: bardzo słaba / chuderlawa / niezwykle delikatna
Zwinność: niezwykła fajtłapa / powolna / niedokładna
Percepcja: przytępiony wzrok
Umysł: bardzo bystra/ błyskotliwa / słaba siła woli
Prezencja: ładna / nie ma za grosz gracji, cały czas się potyka i przewraca/ szarak

Magia: próbowała z kręgiem przeznaczenia, ale bardzo słabo jej to wychodziło

Cechy specjalne:
talent do nauk ścisłych i szybkiego myślenia – Klara bardzo dobrze pracuje swym mózgiem, za to fatalnie ciałem

Umiejętności:
Alchemia [W]
Etykieta [M]
Zielarstwo [M]
Wiedza tajemna [W]
Demonologia [M]


Ekwipunek: torba wypchana książkami

Magiczne przedmioty: niedziałający talizman szczęścia

Wygląd: Klara ma bladą cerę, jej skórę ozdabiają liczne sińce, zadrapania i strupy. Na głowie wyrastają dwa kocie uszka, które dodają jej uroku, zaś na plecy spływają jasno brązowe loki.
Na twarzy Klara często malują się rumieńce, a z oczu można wyczytać każdą emocję.


Charakter : Klara jest bardzo nieśmiała istotą. Często idąc przez ulice patrzy się w ziemię by uniknąć wzroku przechodniów. Rzadko nawiązuje nowe znajomości, jej najlepszymi przyjaciółmi są książki. Nie często wychodzi na światło dzienne, a jeśli już to po najpotrzebniejsze rzeczy lub zaszywa się na polanach w lesie gdzie nikt jej nie widzi … Tam próbuje nauczyć się tańczyć- to jej największe marzenie. Jest wstydliwa i ma zaniżoną ocenę własnej wartości.

Historia: Klara mieszkała z matką, ojcem i trzema siostrami. Oni wszyscy byli zwinni, gibcy i szybcy – zresztą jak wszyscy mieszkańcy jej wioski … jednak nie ona. Klara od początku swojego istnienia była fajtłapą. Zawsze czuła się gorsza i inna. Jej siostry dorastały w lesie, były zawsze otwarte, miłe, chadzały z uśmiechami na twarzy. Klara była całkiem inna … często myślała, że nie pasuje do swojej rodziny, jak i do całej wioski. Nie mogąc znaleźć zrozumienia wśród rodaków, zaszyła się w książkach. To one stały się dla niej priorytetem, one wskazywały je drogę, którą ma podążać.
Pewnego dnia, w ich domu rozpętała się okropna kłótnia. Klara już nie pamięta od czego się zaczęło … pamięta za to doskonale słowa swojego ojca … „Nie jesteś naszą córką, jesteś jakąś niewydarzoną fajtłapą. Na pewno nie jesteś jedną z nas.” Po tych słowach opuściła rodzinę. Trudno było jej odejść z domu w którym dorastała. A jednak jak się okazało nie było w nim miejsca dla niej.
Teraz zaczyna nowe życie, poznaje uroki mieszkania na własną rękę.