Pani Losu ⇒ Calipso

[Calipso]

Imię: Calipso
Rasa: Wiedźma
Wiek: Kobiety o wiek się nie pyta a wygląda na tyle na ile się czuje więc coś koło 25.
Wzrost: 176

Krzepa: wytrwała, niezwykle odporna
Zwinność: zręczna, niezwykle szybka, bardzo precyzyjna,
Percepcja: niezwykle wyostrzony zmysł magiczny, przytępiony smak, niezwykle wyostrzony wzrok
Umysł: niezwykle bystra, bardzo błyskotliwa, bardzo silna wola
Prezencja: Niezwykle piękna, charyzmatyczna,

Magia: Emocji [M], Pustki

Cechy specjalne:
- wiedza tajemna
- niezwykła pamięć
- teleportacja
-rozmowa ze zmarłymi za pośrednictwem swoich kart

Umiejętności:


Otwieranie zamków [P]
Opatrywanie ran [P]
Wróżbiarstwo [A]
Zielarstwo[O]
Sztylety[M]
Demonologia[M]
Wiedza o bestiach i pradawnych istotach [W]
Uniki[W]


Ekwipunek:


dwa sztylety
długa fajka i zapas tytoniu
torba na różne potrzebne rzeczy
przenośna buteleczka z czerwonym winem
wachlarz



Magiczne przedmioty:
Talia kart – Otrzymała ją za młodu i towarzyszy jej do dziś. Nie jest to zwykła talia, ma magiczne właściwości. Dzięki nim może komunikować się ze zmarłymi duszami. Zawsze znajdą swojego właściciela. Nie może ich dotknąć nikt inny. Można powiedzieć, że mają swoją własną wolę i poruszają się nie tylko pod dyktando swojej właścicielki.

Wygląd
Wysoka, smukła i dobrze zbudowana kobieta. Tak najprościej można opisać Calipso. Jak na swój wiek wygląda młodo. Zna atuty swojego ciała i wie jak je wykorzystać. W barwnych sukniach podkreśla długie, zgrabne nogi, wcięcie w talii, kształtne piersi i smukłą szyję. Z powodu iż nie lubi przebywać na słońcu jej skóra jest bardzo blada, a dzięki paru magicznym sztuczkom bez ani jednej skazy. Taki przywilej wiedźm. Długie, kruczoczarne włosy kobiety sięgają do pośladków. Grzywka opada na oczy których źrenice przybierają odcień fioletu. Usta ułożone w zalotny, pewny siebie uśmiech. Uwielbia ozdabiać się w dużą ilość biżuterii. Kocha tak przykuwać uwagę. Być w centrum zainteresowania. Zawsze wkoło niej unoszą się aromatyczny zapach perfum.


Charakter
Kobieta, która wie co chce osiągnąć. Calipso jest wyjątkowo pewna siebie i okazuje to bardzo otwarcie. Zazwyczaj miła i otwarta na nowe znajomości. Uwielbia być w centrum zainteresowania. Wszystko to jednak iluzja aby zyskać jak najwięcej korzyści. Jest zachłanna i egoistyczna. Dba o swoje dobro i mało ją obchodzą inni. Zdarzają się przypadki, że jest inaczej, ale dana osoba musi naprawdę zyskać jej sympatie. Wiedźma nie rozdaje zaufania na lewo i prawo. Jeśli jednak chodzi o wróżbiarstwo za niewielką opłatę robi to bardzo chętnie. Wie, że wszyscy kłamią więc i ona to robi. Jeśli chodzi o sprawy towarzyskie jest raczej kobietą wyzwoloną, korzysta z okazji nie bacząc na nic. Rekompensuje sobie fakt iż jako wiedźma stała się bezpłodna. Można powiedzieć, że koi swój gniew i gorycz w ramionach to nowego kochanka. Wmawia sobie, że nie potrafi kochać, ale prawdopodobnie gdyby spotkała kogoś odpowiedniego zmieniła by zdanie (po bardzo długiej kłótni z własnym ja).


Historia
Jako mała dziewczynka wywodząca się z bogatej rodziny trafiła pod opiekę pewnego mędrca, wybitnego maga. Jej ojciec był czarodziejem zaś matka zwykłą chłopką, los tak chciał, że spłodzenie Calipso dało początek ich związkowi. Wiedźma do tej pory śmieje się, że jest dzieckiem przypadku choć w przypadki nie wierzy. Widocznie tak musiało być. Chcieli by Calipso rozwijała swoje magiczne zdolności. Tak więc została zamknięta na długie, długie lata w wieży jej mistrza. Szkoliła się głownie w magii Emocji. Miała dar do manipulacji, zwodzenia. Oczywiście nigdy nie potrafiła wykorzystać tego na swoim nauczycielu. Nawet w dniu dzisiejszym po tylu latach nie potrafiłaby mu dorównać. Chyba nigdy nie spotkała bardziej fascynującego jak i irytującego człowieka niż on. Kiedy jej wiedza osiągnęła limity opuściła starca i ruszyła w świat. Nim to jednak nastąpiło poznała gorzką prawdę o swojej przyszłości. Może i sprawdzi się jako wiedźma jednak nigdy jako kobieta. Magiczne zdolności sprawiły iż w jej organizmie doszło do wielu zmian w tym, została bezpłodna. Przepełniała ją wściekłość, że skazano ją na taki los. Poszukiwała rozwiązania na ten bolesny szczegół. Wędrowała po świecie, czytała zwoje i księgi, rozmawiała z wieloma uczonymi, magami i czarodziejami. Piła eliksiry, używała maści i poddawała się czasem wyjątkowo nieprzyjemnym rytuałom. Nic nie pomogło. Obiecała sobie jednak, że nie spocznie do póki nie odzyska tego co zabrano jej z kobiecości.