Efne ⇒ [G³ówna sala karczmy] Poranek.

[Niara]

Niara zesz³a powoli po schodach. Od zawsze by³a pe³na uroku, ale odk±d wróci³a do swojej anielskiej postaci sta³a siê jeszcze bardziej urocza i poci±gaj±ca ni¿ kiedy¶. Materia³ d³ugiej, bia³ej sukni opada³ lekko z ka¿dym kolejnym ruchem dziewczyn. Sz³a powoli stopieñ za stopniem rozgl±daj±c siê po karczmie. Wcze¶niej by³a zdecydowanie bardziej skryta, nigdy nie nosi³a suknie z ods³oniêtymi ramionami. Teraz jednak by³o to dla niej wygodniejsze i czu³a siê pewniej. Bia³y gorset, który by³ neutraln± czê¶ci± jej sukni, ods³ania³ ca³e jej ramiona i plecy. Nie by³ to jednak typowy gorset s³u¿±cy do wyszczuplenia kobiecej sylwetki, góra sukni mia³a tylko go przypominaæ. Mimo to Niara wygl±da³a niezwykle.

Dziewczyna zesz³a na sam dó³ i od razu zauwa¿y³a Fauruna siedz±cego w koñcu sali. Podesz³a do elfa, jak zwykle zwiewnym krokiem i przywita³a siê.

- Witaj - odezwa³a siê ciep³ym, wrêcz koj±cym g³osem - Jak siê spa³o?

[Faurun]

Kiedy miasto budzi³o siê ze snu Faurun zszed³ do swojego przyjaciela. Ergon zamiata³ spokojnie pusty jeszcze lokal. O tej porze nikt do niego nie zagl±da³, czasem jedynie ¿ebracy prosili o trochê chleba. Przywitali siê krótko, ale przyja¼nie po czym kroki Fauruna skierowa³y siê do tylnego wyj¶cia. Znajdowa³a siê tam stara studia. Odstawi³ swoje rzeczy i ponownie pozby³ siê do pasa ubrañ przez co materia³ sp³ywa³ do jego nóg trzymany pasem. Nabra³ wiadrem wody po czym od¶wie¿y³ siê lodowat± wod±. By³a to doskona³a metoda by nabraæ energii na resztê dnia. Doda³ do wody równie¿ swojego wcze¶niej przygotowanego wywaru i umy³ w³osy. Z nimi jednak trochê wiêcej by³o pracy. Mimo tego nigdy nie my¶la³ o ¶cinaniu ich. Przypomina³y mu kogo¶ i nigdy nie dowa¿y³by siê ich pozbyæ. Kiedy w koñcu doprowadzi³ swoje cia³o do porz±dku zarzuci³ niedbale na siebie szaty i wszed³ do ¶rodka. Karczmarz ju¿ stawia³ na stoliku uszykowane ¶niadanie dla smoka jak i anielicy.

- Panienka jeszcze ¶pi? Kiedy wyruszacie?- Zapyta³ z weso³ym u¶miechem. Faurun zasiad³ na krze¶le i zacz±³ ple¶æ swój d³ugi warkocz.

- Tak ¶pi. Jeszcze nie wiadomo czy nasze drogi w ogóle siê po³±cz±, ale s±dzê, ¿e nied³ugo wyruszymy.- Odpowiedzia³ spokojnie nie patrz±c na znikaj±cego za lad± karczmarza.
W koñcu us³ysza³ kroki na schodach a zaraz po nich ukaza³a mu siê postaæ Niary. Jeszcze piêkniejsza ni¿ zapamiêta³ j± wczorajszego wieczora. Teraz w pe³nej okaza³o¶ci, w swoim majestacie idea³ kobiecej urody. Na jego twarz wp³yn±³ u¶miech.

- Witaj Niaro. Spa³em dobrze chod¼ niezbyt d³ugo, ale to ma³o wa¿ne. Powiedz mi jak ty spa³a¶ i proszê, siadaj. Posi³ek ju¿ na ciebie czeka.- Wskaza³ d³oni± krzes³o naprzeciw i wycisn±³ resztê wody w koñcówki w³osów. Poprawi³ ubranie i zwi±za³ porz±dnie, wszak nie wypada tak wygl±daæ przy damie. Wyprostowa³ siê, westchn±³ i zabra³ za powolne konsumowanie nie trac±c z oczu twarzy dziewczyny.

[Niara]

Na twarzy Niary pojawi³ siê szczery u¶miech, usiada³a ze spokojem przy stoliku Fauruna. Cieszy³a siê z jego obecno¶ci, mi³o by³o wstaæ i zobaczyæ przyjazn± twarz, zw³aszcza po tak spokojnej nocy. Przez chwilê zamy¶li³a siê patrz±c gdzie¶ w przestrzeñ, z jej ust jednak nie znika³ pogodny u¶miech. W koñcu ocknê³a siê z zamy¶lenia.

- Spa³o siê... niewiarygodnie spokojnie. Ju¿ zapomnia³am jak to jest spaæ spokojnym snem. Odk±d zes³ano mnie na ziemie drêczy³y mnie koszmary, w pewnym momencie my¶la³am, ¿e nigdy nie znikn±. Po tak wielu latach przyjemnie jest siê obudziæ wypoczêtym, ze ¶wiadomo¶ci±, ¿e noc by³a spokojna. - Niara spojrza³a na Fauruna z u¶miechem, po czym zaczê³a je¶æ. wszystko dzi¶ by³o dwa razy lepsze, piêkniejsze i przyjemniejsze ni¿ kiedy¶. Nawet czas zdawa³ siê p³yn±æ wolniej, by mo¿na by³o prze¿ywaæ ka¿d± chwilê d³u¿ej.

[Faurun]

- Cieszê siê niezmiernie, ¿e dobrze spa³a¶. To bardzo wa¿ne by zregenerowaæ si³y, ja... czêsto zapominam o tym ma³ym fakcie, ale nie wp³ywa to na mnie chyba a¿ tak ¼le. Czasem zapominam o tak przyziemnych sprawach. No ale teraz mo¿e byæ ju¿ tylko lepiej, nie uwa¿asz?- Zapyta³ spokojnie. Jego my¶li p³ywa³y swobodnie i leniwie jak chmury, które mo¿na by³o dostrzec przez okno. Pogoda by³a wspania³a. S³oñce ogrzewa³o powietrze, w którym unosi³ siê koj±cy i s³odki zapach kwiatów. Miasto bi³o ¿yciem.

- A w³a¶nie, chcia³em ciê zapytaæ. Wyruszasz dzi¶ do Zory? Przeszkadza³oby ci gdyby moja skromna osoba ci towarzyszy³a? Nie mam teraz zbytnich planów a skoro spotka³em przyjació³kê i do tego samotnie podró¿uj±c± pomy¶la³em, ¿e mo¿e na jaki¶ czas powêdrujê twoimi ¶cie¿kami. Wszak we dwoje ra¼niej i bezpieczniej. I nie martw siê zrozumiem gdy mi odmówisz.- Zakoñczy³ posi³ek i powsta³. Zaniós³ talerz do kuchni i wrêczy³ go ¿onie karczmarza. Wymienili siê uprzejmymi spojrzeniami i smok powróci³ na miejsce.

- Poza tym muszê to powiedzieæ, ale dzi¶ wygl±dasz jeszcze piêkniej ni¿ wczoraj. I w±tpiê by by³y to zas³ugi anielskiej aury... wybacz je¶li wprawiam ciê w zak³opotanie, ale grzechem jest tego nie zauwa¿yæ.- U¶miechn±³ siê ciep³o.

[Niara]

- Ach.. Faurunie, bardzo siê cieszê, ¿e chcesz mi towarzyszyæ, bêdzie mi niezmiernie mi³o - powiedzia³a z u¶miecham. - I tak, chce wyruszyæ dzisiaj, najlepiej jeszcze przed po³udniem, droga d³uga, a góry niebezpieczne. Dziêkuje, ¿e chcesz ze mn± i¶æ, na pewno bêdê czu³a siê pewniej maj±c Cie przy boku. I... nie ¶mia³abym Ci odmówiæ kochany Faurunie. - doda³a.

Kobieta wróci³a do spo¿ywania posi³ku. By³ na prawdê smaczny. Kucharz musia³ siê przy nim napracowaæ. Dzisiejszy dzieñ zdawa³ siê byæ dla niej zupe³nie inny ni¿ poprzednie. Samki, zapachy, kolory... wszystko zdawa³o siê byæ tysi±c razy piêkniejsze ni¿ dawniej. Niara czu³a siê jakby zaczê³a ¿yæ na nowo.

W tym czasie Faurun wróci³ z kuchni. Dziewczyna ponownie u¶miechnê³a siê na jego widok, w³a¶nie skoñczy³a je¶æ swoje ¶niadanie. Usiad³a prosto i odsunê³a delikatnie talerz by mogli wróciæ do rozmowy.


Dawniej s³ysz±c komplement od mê¿czyzny Niara zarumieni³aby siê jak ma³a dziewczynka i unika³a wzroku rozmówcy. Teraz jednak by³o inaczej, zmieni³a siê. Pos³a³a Faurunowi delikatny u¶miech i skinê³a g³ow±.

- Có¿... moja zmiana nast±pi³a chyba i na tej p³aszczy¼nie. To jak wygl±damy bardzo czêsto zale¿y od stanu naszego ducha. Ludzie szczê¶liwi promieniej±, widaæ to po ich twarzach, a ludzie smutni, s± szarzy, przygarbieni... Stan naszego umys³u, serca, ducha, stan naszego wnêtrza wp³ywa na to jak wygl±damy. Mo¿e dlatego dzi¶ wygl±dam inaczej.. lepiej ni¿ dawniej.

[Faurun]

-Doskonale, poproszê ¿onê Ergona by przygotowa³a nam jaki¶ prowiant na drogê i wody. Mi³o, ¿e siê zgodzi³a¶, w sumie czu³em, ¿e powoli zaczyna doskwieraæ mi nuda. Ale niespodziewanie zjawi³a¶ siê ty, chwa³a za to Bogu S³oñcu.- Odpowiedzia³ pogodnie chod¼ nigdy nie wykazywa³ nadmiernego entuzjazmu. Skrajne emocje siê go nie trzyma³y. Wola³ pozostawaæ neutralny w okazywaniu uczuæ nawet wobec najbli¿szych. Nie zdradza siê asów w rêkawie. Zabra³ Niary talerz i ruszy³ ponownie do kuchni. Chwilê porozmawia³ tam z kuchark± po czym powróci³ z dwoma pakunkami.

-W sumie smutno opuszczaæ mi to miasto, ale nic mnie tu ju¿ nie trzyma. Kto wie mo¿e nied³ugo znów je odwiedzê. Mi³o po latach wracaæ tam gdzie ludzie ciê pamiêtaj±.- Doda³ zasiadaj±c na krze¶le. Wiedzia³ jednak, ¿e to raczej szybko nie nast±pi. Tak jak i Ergon mówi³, zawsze przybywa³ tu z problemami. Nie chcia³ by ponownie tak siê sta³o. Poza tym wiedzia³, ¿e nie mo¿e zbyt czêsto tu przebywaæ. Ostatnio w jego ¿yciu za du¿o z³ego siê zdarzy³o. Ockn±³ siê z zamy¶lenia i spojrza³ na anielicê.

-Je¶li ci to nie przeszkadza mogliby¶my rozpocz±æ podró¿ ju¿ teraz. Zabiorê swoje rzeczy, po¿egnam siê i mogê wyruszyæ.- U¶miechn±³ siê spokojnie.

[Niara]

Niara patrzy³a jak Faurun znika w kuchni. Podkurczy³a nogi na krze¶le i opar³a o nie brodê. Wszystko by³o dla niej takie nowe i zaskakuj±ce. Zamknê³a na chwilê oczy i ku jej zdziwieniu w my¶lach pojawi³ jej siê obraz Meridiona, nagle przypomnia³a jej siê sytuacja z wampirzyc±... Ona mówi³a... ¿e jest... Niara otrz±snê³a siê z zamy¶lenia. Wcze¶niej jakby zapomnia³a o tej sprawie. By³a pewna, ¿e w Planach lekko zamazali jej pamiêæ, jednak powoli wszystko zaczyna³o wracaæ, mia³a jednak nadzieje, ¿e dawne wspomnienia nadal pozostan± st³umione.

Wtedy wróci³ Faurun. Dziewczyna u¶miechnê³a siê lekko chc±c ukryæ zaniepokojenie.

- Rozumiem - odpowiedzia³a - Co do podró¿y... tak, mo¿emy wyruszyæ ju¿ teraz. Nie mam zbyt wielu rzeczy, w zasadzie tylko p³aszcz, zabiorê go i mo¿emy wyruszaæ.

[Faurun]

-W takim razie pójdê tylko po swoje rzeczy.- Mê¿czyzna wsta³, uk³oni³ siê po czym cichym krokiem ruszy³ do swojego pokoju. Tam spakowa³ swój kufer i zniós³ go na dó³. Dopakowa³ równie¿, do niego ¿ywno¶æ.

-Jak planujesz drogê? I czy planujesz j± pieszo? Jednak do szepcz±cego lasu jest kawa³ek i to spory, ale w sumie co to dla takich wêdruj±cych wiatrów.- U¶miechn±³ siê ciep³o do dziewczyny. Có¿ zawsze mogli by polecieæ... przy jego pomocy, ale Niara nadal nie wie, ¿e Faurun jest smokiem i raczej wola³by, by siê na razie nie dowiedzia³a. Pewnie i tak przy konfrontacji z Zor± wszystko wyjdzie na jaw. To bêdzie doprawdy interesuj±ce spotkanie. Ma nadziejê, ¿e Zora jest taki jak s³ysza³, nie chcia³ niepotrzebnie staczaæ walki z równie silnym smokiem.
Wyrwa³ siê z zamy¶lenia i poprawi³ w³osy zaci±gaj±c na nie kaptur. Podszed³ do kuchni i po¿egna³ siê z gospodarzem.

-No Faurunie, mój stary przyjacielu jeste¶ tu zawsze mile widziany. Odwied¼ nas jeszcze czasem.- Ergon poklepa³ porz±dnie smoka po plecach.

-Pewnie jeszcze tu zawitam, nie martw siê Ergonie... pozdrów swojego syna i ma³¿onkê.- Uk³oni³ siê po czym powróci³ do Niary oczekuj±c jej znaku by ruszaæ.

[Niara]

Niara uda³a siê do swojego pokoju po p³aszcz, po czym szybko wróci³a na dó³. Czekaj±c na Fauruna rozmy¶la³a o przesz³o¶ci i przysz³o¶ci. Zastanawia³a siê co j± jeszcze spotka. Faurun wróci³ bardzo szybko. Dziewczyna u¶miechnê³a siê do towarzysza i zarzuci³a na siebie p³aszcz.

- Chce przej¶æ przez góry jak najszybciej, udaj±c siê na po³udniowy zachód tutaj ich ³añcuch jest do¶æ w±ski. My¶lê, ¿e nie powinno byæ wiêkszych problemów. Bardziej boje siê Szepcz±cego Lasu, wprawdzie nic nam w nim nie grozi ze strony mieszkañców, jednak ta rozleg³a puszcza bywa zdradliwa i ³atwo siê w niej zgubiæ. Có¿... nie pozostaje nam nic innego jak piesza wêdrówka. Moje skrzyd³a chyba nie s± jeszcze gotowe do lotu... poza tym mamy przecie¿ podró¿owaæ razem - doda³a nie¶wiadoma tego, ¿e jej towarzysz równie¿ potrafi lataæ i to du¿o lepiej od niej.

- Tak wiêc, je¶li jeste¶ gotowy mo¿emy ruszaæ.

[Faurun]

- Rozumiem. Wiêc nie ma co zwlekaæ. Im szybciej wyruszymy, tym dalej zajedziemy, nim siê ¶ciemni. Ale przy tak wspania³ym i uroczym towarzystwie wêdrówka powinna min±æ szybko i bardzo przyjemnie.
Jego twarz przybra³a przyjazny u¶miech i w sumie tylko on by³ widoczny spod materia³u kaptura. Oboje wyszli z karczmy i ruszyli w kierunku bram. Faurun szed³ zaraz obok Niary obserwuj±c po raz ostatni mieszkañców.

- Ciekawe co jeszcze nas spotka podczas tej podró¿y - westchn±³ cicho, lecz pogodnie. Mia³ wyj±tkowo dobry humor. Mo¿e powodem tego by³ cel podró¿y? A mo¿e samo towarzystwo anielicy? Któ¿ to wie. Sam nie zauwa¿y³, kiedy z jego gard³a wydoby³o siê ciche nucenie tej samej, od lat towarzysz±cej mu pie¶ni.

[Niara]

Niara westchnê³a cicho. Czu³a, ¿e ta podró¿ niesie ze sob± wiele niespodzianek i przygód. Wiedzia³a te¿, ¿e nie bêdzie to zwyk³a wyprawa. Przeczucie mówi³o jej, ¿e jeszcze wiele siê wydarzy zanim zobaczy siê z Zor±. Mimo to nadal by³a pogodna. Spojrza³a na swojego towarzysza By³a niezwykle rada, ¿e uraczy³ j± swoj± obecno¶ci± w tej podró¿y. Niezwyk³e by³o to, ¿e spotka³a go akurat teraz. Nagle zaciekawi³o j± jakie tajemnice skrywa ten pustynny elf. W³a¶ciwie nie zna³a go za dobrze, a jednak czu³a do niego sympatiê i ufa³a mu jak niewielu osob±. Mimo ca³ej przemiany nadal pamiêta³a na ilu osobach siê zawiod³a.

Id±c wolnym krokiem w koñcu dotarli do bram miasta. Niara sta³a siê bardzo milcz±ca, pogr±¿aj±c siê w my¶leniu postanowi³a na trochê odci±æ siê od ¶wiata.

Towarzysze opu¶cili Efne. Ruszyli w stronê gór do Szepcz±cego lasu.

Ci±g dalszy