Zora urodził się w sześć tysięcy osiemset dwudziestym roku Ery Środka. Jest synem smoczycy Zandrianny i smoka imieniem Adros. Oboje jego rodzice mogli poszczycić się białą łuską i ogromnymi, silnymi skrzydłami. Matka, na lewym skrzydle, nosiła znamię w kształcie słońca, ojciec w kształcie księżyca. Zora urodził się z każdym z tych znamion, znamię ojca nosi na prawym skrzydle, matki na lewym. Od zarania dziejów te znamiona nosili tylko przedstawiciele jego rodu. Zwykle jednak smoki w jego rodzinie rodziły się z jednym znamieniem, dziedziczonym albo po matce, albo po ojcu. Zora był wyjątkiem. Urodził się jako pierwszy z piątki smocząt, które urodziła jego matka. Był najstarszy z rodzeństwa. Piętnaście lat po nim, Zandrianna urodziła jego siostrę Zarię, potem na świat przyszedł jego brat Minaros. Kiedy Zora miał lat pięćdziesiąt w jego rodzinie pojawiły się bliźnięta Sora i Saria. Był to kolejny fenomen, nie tylko w jego rodzie, ale w ogóle wśród ówczesnych smoków. Z jednego jaja wykluło się nie jedno smocze dziecko, ale dwa. A takich przypadków w świecie było niezwykle mało. 
Jego ród od wieków panował nad lasami Etharionu i Doliny Sariańskiej, na wschód od Środkowej Alaranii. Mieszkali w wielkich podziemnych grotach, które chroniły ich przed niepogodą. W nich gromadzili swoje skarby i wiedzę. Pod ziemią ciągnęły się olbrzymie korytarze, prowadzące do licznych bibliotek z magicznymi księgami. Zora wychowywał się tam przez długie lata wraz ze swoim rodzeństwem. Czasy jednak były inne i smoki bez strachu mogły w swej naturalnej postaci panować pod niebem. Zora pamięta jeszcze, jak wraz z całą rodziną mógł latać, nie bojąc się o los swój i swoich bliskich.
Blisko dwa tysiące lat spędził on ze swoją rodziną. Ojca swojego, Adrosa, darzył wielkim szacunkiem. Był jego wzorem i autorytetem. Nie znał nikogo lepszego niż on. Matka natomiast była niezwykle wymagająca wobec wszystkich swoich dzieci. Jednak jej priorytetem od zawsze była rodzina. Zandrianna i Adros żyli tylko w swoim towarzystwie. Z dala od innych smoków, a także przedstawicieli niższych ras. Nie gardzili innymi istotami, jednak oboje uznawali, że nie ma potrzeby szczególnych kontaktów z innymi istotami. Wszystko, czego smok dowiedział się o innych rasach, było zasługą jego samego, lecz stało się to dopiero po odejściu jego rodziców. 
Gdy Zora miał tysiąc czterysta lat, Sora i Saria opuściły rodzinę.