Niezwykle trudno ją sprowokować, jest bardzo cierpliwa i dokładna. Nie należy do osób obrażających się o słowa, ale też ich nie zapomina. W relacjach z innymi jest uprzejmie obojętna i powściągliwa. Z natury jest cyniczna, jednak z doświadczenia wie, że więcej można osiągnąć gładkimi słówkami, niż złośliwościami. Nie znosi, gdy ktoś dzieli wszystko jednoznacznie, pomiędzy czarne i białe. Zachowuje neutralność i nie łamie prawa (co najwyżej ma do niego bardzo pragmatyczne podejście), niemniej nie przeszkadza jej, kiedy ktoś inny to robi, oczywiście, póki nie wpływa to na nią — konformistka. Na co dzień jest małomówna i zachowawcza. Jej nadrzędnym celem jest uzyskanie świętego spokoju, które jest dość trudne przez jej wrodzony pech do wikłania się w różnorakie sprawy.

Ida jest bardzo wysoka — na ponad sześć stóp, pomimo tego wydaje się krucha, głównie z powodu niezwykle smukłej sylwetki i braku typowo kobiecych kształtów. Z pochodzenia jest w jednej czwartej elfką, co odzwierciedla się w jej urodzie. Jej cera jest niezwykle jasna, a twarz pociągła o delikatnych rysach. Oczy, o delikatnym skośnym kształcie mają szary kolor. Wyraźnie zarysowane brwi i gęste rzęsy jedynie pogłębiają barwę tęczówek. Jej włosy są ciemnobrązowe, ale nie jednolitej barwy, tak jak nie mają równej długości — są postrzępione, sięgają ledwo ramion, a grzywka opada na oczy. Ładna czy brzydka – to kwestia gustu, ale raczej przeciętna. Nigdy też nie przywiązywała do wyglądu większej wagi. Co uwidacznia się w jej doborze stroju, który ma być przede wszystkim być praktyczny.

Urodziła się, jako trzecie dziecko Ivora Var Sigernoffa, jednego ze spadkobierców niezwykle zamożnego rodu Nowej Aerii. Tak, jak jej o rok starszy brat Willem, była dzieckiem z nieprawego łoża. Z racji wysokiego pochodzenia matki, oboje zostali uznani przez ojca. Dzięki temu określenie bękart na stałe naznaczyło jej dzieciństwo tak, jak pewnie i życie. Zarówno rodzina jej ojca, jego żony, jak i matki odnosiła się do nich co najmniej chłodno. Dlatego też nawet nie mając jeszcze dziesięciu lat, Ida została wysłana do Rapsodii, gdzie miała zacząć uczyć się magii, do której, jak się okazało, posiadała naturalne predyspozycje. Przez następne piętnaście lat kształciła się w tym kierunku. Po ukończeniu nauki wyjechała do Faargoth, gdzie jako nadworny alchemik oficjalnie miała wspomóc swą wiedzą i zdolnościami magicznymi, ulepszanie techniki wydobywania rud metali, a nieoficjalnie miała służyć królowej swymi umiejętnościami w zakresie trucicielstwa. Wydawać by się mogło, że to był to niebywały zaszczyt dla bękarta. Wtedy zaznajomiła się znacznie lepiej z inżynierią, lecz równocześnie wbrew własnej woli, została wmieszana w politykę. To nie mogło się skończyć dobrze i zresztą tak się stało. Po paru latach przez przypadek przeszkodziła w pewnej intrydze. Przez co obecnie musiała, jak najszybciej opuścić miasto, gdyż dalszy pobyt naraziłby ją na, delikatnie mówiąc, - nieprzyjemności — ze strony królowej Aldrei (która najwyraźniej zaczęła mieć wątpliwości albo już ewidentne, bogowie raczą wiedzieć tylko jakie, podejrzenia co do jej osoby) oraz ludzi, którym niefortunnie zakłóciła plany.