Vigdis to opanowana i uważna obserwatorka zdystansowana do otaczającej ją rzeczywistości. Jest inteligentną osobą, która spryt i wiedzę przedkłada nad siłę. Zdarza jej się traktować czy myśleć o innych protekcjonalnie, ale pilnuje się, żeby tego nie okazywać. Nigdy też nikogo nie lekceważy, bo śmierć z powodu niezbyt stylowej dziury w plecach nie należy do szczytu jej marzeń. Jest skryta - nigdy nie mówi, tyle ile może powiedzieć. 

Pragmatyczka, dlatego też tradycję i prawa traktuje elastycznie, bardziej jako zbiór sugestii, a zwykle kieruje się logiką bywa, że zawierza intuicji. Dawno wyzbyła się złudzeń co do otaczającego jej świata, nie wierzy ani w bezinteresowność, ani w szumnie i często wzywaną sprawiedliwość - jeżeli ktoś chce dostać swoje, to zazwyczaj musi sobie to wywalczyć lub opcjonalnie ukraść.

Odznacza się nieco dziwnym, czarnym poczuciem humoru, z sporą dozą sarkazmu oraz chroniczną awersją do fanatyzmu.

Vigdis nie jest ani piękna, ani brzydka,  przede wszystkim jest przeciętna. Można by było ją w tłumie przeoczyć (co po prawdzie nie zdarza się się tak rzadko), gdyby nie wyróżniał ją wzrost, pozwalający jej dorównać mężczyznom oraz zawsze wyprostowana, wręcz dumna postawa ciała. Charakterystyczne są również ostre, ale regularne rysy, nieco trójkątnej twarzy. Zaś spod często zmarszczonych brwi spoglądają na świat ciemnoszare oczy, o inteligentnym wejrzeniu. Wąskie usta zwykle są wykrzywione w cierpkim półuśmiechu. Długie, kasztanowe włosy na ogól ma związane w luźny węzeł na karku lub niedbały warkocz.

Ma zgrabną, nieumięśnioną sylwetkę. Chodzi zwykle w wygodnych, niekrępujących ruchów ubraniach, w ciemnobrązowej bądź szarej kolorystyce. Na środkowym palcu prawej ręki znajduje się srebrna, wąska obrączka, która stanowi jedyną przez nią noszoną biżuterię. Vigdis jest leworęczna, ale prawą też radzi sobie całkiem nieźle.

Vigdis urodziła się w Serenaa, w bogatej, szlacheckiej rodzinie Bernadotte. Ród ten znany jest z swego swobodnego podejścia do honoru, jak i własnego szlachectwa. A dokładnie polegało to na tym, że każdy potomek, aby mieć prawo do swego nazwiska, a co za tym idzie również majątku, miał się odpowiednio wykazać. To właśnie stąd wywodzi się duża część znanych taktyków wojskowych, szampierzy i najemników. Co do kobiet wystarczał odpowiedni ożenek, choć nikt ortodoksyjnie przy tym nigdy się nie upierał, można by to nawet określić, że jest to swojego rodzaju równouprawnienie. Jak się okazało, Vigdis miała zamiar skorzystać z tej szansy. Od początku wychowywała się w męskim towarzystwie swego starszego brata i kuzynów, więc trudno było wymagać, żeby zajmowała się czy zachowywała się typowo dla swojej płci. Z wiekiem również objawił się dar telepatii, który był spuścizną po przodkach (zresztą nie trzeba daleko szukać, bo choćby  pradziad z strony jej matki jest czarodziejem). Tak więc dziewczyna równocześnie, poza uzyskiwaniem klasycznego wykształcenia, ćwiczyła się w posługiwaniu się białą bronią oraz swoją nietypową umiejętność. Mniej więcej w wieku dwudziestu lat Vigdis przyłączyła się do swego brata, który dowodził grupą najemników, szybko się zresztą okazało, że pomimo dobrego wyszkolenia, nie nadawała się do nich - była słabsza fizycznie, nie mogła nosić cięższej zbroi, niż skórzana, brakowało jej również doświadczenia. Wtedy też postanowiła zostać w Trytonii, gdzie po kilku latach dalszego doskonalenia umiejętności szermierczych, zaczęła brać udział w pojedynkach za pieniądze, walczyła w imieniu innych - stała się szampierzem. Wielokrotnie ją lekceważono, jednak był to błąd jej przeciwników, który wykorzystywała, zresztą nawet gdy wyrobiła sobie opinie niebezpiecznego fechmistrza, dalej znajdowali się tacy, którzy ją bagatelizowali. W ciągu trzech lat brała udział w wielu potyczkach na Wybrzeżu Cienia, Równinach Drivii oraz Maurat, zdarzało jej się przegrywać, choć częściej odnosiła zwycięstwo, a przy tym zarobiła i to nie mało.  Jednak obecnie Vigdis zajmuje się czymś innym, można to określić świadczeniem usług różnych - poszukuje artefaktów, pozyskuje i sprzedaje informacje, czasem stanie do pojedynku w zamian za złoto. Ma ku temu znajomości, jak i niecodzienny dar.