Zapalony myśliwy, kocha zwierzęta i naturę, która go otacza zewsząd. Wyznaje tylko i wyłącznie wiarę w siebie i swoich ludzi, odczuwa nienawiść do rasy ludzkiej. Konsekwentny w tym co robi, nie wychodzi przed szereg, jeśli widzi, że nie wygra starcia - czy to słowne, czy fizyczne. Charyzmatyczny, aczkolwiek potrafi zamknąć się w sobie, wolny czas spędza na polowaniu. Nie pogardzi również pozbawienia kogoś majątku, kto akurat wybrał się na mały spacer po jego lesie, arogancki w stosunku do kobiet.

Niewielki, z niewielką krzepą, młodo wyglądający leśny Elf z długimi uszami schowanymi pod kapturem. Kolor skóry przypomina ten ludzki, jednak jest on lekko nienaturalny, więc pomylić go z człowiekiem na pewno nie można. Ciemno zielony kolor oczu, włosy dość długie i roztrzepane o kolorze brązowym lekko pomieszanym z siwym. Posiada liczne blizny na klatce piersiowej i plecach - ślady podpalania i cięć. Gdy spotka się tego jegomościa, sprawia wrażenie tajemniczego, nie wzbudza zaufania, czuć jego chłodne podejrzliwe spojrzenie.
Przeważnie w kiepskiej jakości, podniszczone lub podmokłe skórzane odzienie, wysokie buty z utwardzaną podeszwą, kaptur na głowie zasłaniający czoło. Często nosi rękawice zabezpieczające jego dłonie.

Powstałe plotki i pogłosy o tym, że ludzie wytępili lud elfów w swoich lasach wcale nie były zmyślone. Zostały bezwzględnie wymordowane przez rasę ludzką pewnego ranka, dnia o którym już nikt nie pamięta, albo udaje. Mniejsza grupa tych stworzeń zamieszkiwała pobliskie lasy, trudzili się łowiectwem, oraz...napadali karawany w celu wzbogacenia się, a nawet samej przyjemności płynącej z tego czynu, banda wyrzutków. Hierra w swojej grupie nie był wcale odstąpiony od takich rzeczy, wraz z braćmi i siostrami znęcali się nad swoimi "przeciwnikami",  a przecież to byli zwykli ludzie - mężczyźni, kobiety, i dzieci. Trwało do tyle, póki naczelny osady dwie rzeki od lasu, którędy prowadził szlak handlowy zajęty przez te zwyrodniałe stworzenia, nie postanowił załatwienia problemu jak należy. Rozpętała się krwawa walka, ludzie byli nieugięci, więc nawet sprytne sztuczki Elfów w ich naturalnym środowisku nie zdały się na nic. Padali jak muchy, ofarią podpaleń lasów i walk zgineło mnóstwo zwierząt  czy nawet roślin. Większość Elfów zostało zabitych na miejscu, pozostałe zostały schwytane i pojmane - w tym Hierra. On i jego rodacy poddani torturom ze strony ludzi padali jeden po drugim. W gruncie rzeczy, tylko jemu i dwóm jego pobratyńcom udało się z tego wyplątać. Upokorzeni i sprowadzeni do "parteru" obiecali głównemu dowodzącemu rasy ludzkiej, że wyniosą się stąd, i głosić będą, że żaden z nich ma się tutaj nie zjawiać, póki żyją tam ludzie, uprawiają ziemie. Tak się stało, Hierra ze swoimi towarzyszami został wygnany, wędrowali długie dni, miesiące...może nawet lata? Przeżyli zimy, upały, pogoda nigdy nie sprzyja, gdy jest taka potrzeba. Musiało minąć trochę czasu, gdy trójka wędrowców znalazła dogodne dla siebie miejsce, zdala od ludzi i każdego, kto mógłby im zagrozić, przecież teraz nie są tak silną grupą jak wcześniej. W tej chwili ich głównym zajęciem jest polowanie, czy łowienie ryb...zbieranie ziół i roślin. Opanowanie lasu i jego zasad wymaga czasu, zrozumienia jego samego w tym, jaki jest. Bywa czas gdy Hierra wyrusza w dalszą drogę, by zorientować się co czeka na nich, gdy będą musieli ruszyć dalej - albowiem nigdy nie osiedlają się definitywnie w jednym i tym samym miejscu, droga stała się jego życiem - sam nie wie dokąd może go poprowadzić.