Tajemniczy, skryty, ale intrygujący. Jest ciekawy świata w związku, z czym lubi podróżować i dużo czyta, w czym lubuje się szczególnie. Ma słabość do dobrego czerwonego wina. Nie lubi rozwiązań siłowych i stara się ich unikać, po miecz sięgając dopiero w ostateczności. Bardzo przeżywa swoje porażki. Nie mówi, jeśli nie musi, a kiedy już się odezwie, nadaje nowy tor dyskusji. Mimo, iż mówi mało jego głos zawsze jest przyjemny dla ucha i spokojny. W rozmowie woli brać bierny udział, przy czym nienawidzi gadaniny bez większego sensu. Można by go określić mianem stoika, jednak w rzeczywistości potrafi żartować, bawić się i śmiać.

W obecności palladyna towarzysze są spokojni, a wszystkie troski są jakby odleglejsze oraz mniej zasmucające. Vuko jest dobrą osoba i stara się pomagać osobom potrzebującym. Staje się melancholijny gdy ktoś opowiada o miłości(wspomina swoją kocicę). Podczas rozmowy zawsze patrzy prosto w oczy, gdyż jak twierdzi "oczy są zwierciadłem duszy", w nich potrafi wyczytać do gryzie dana osobę.

Vuko jest dobrze zbudowanym mężczyzną, o wręcz atletycznej budowie ciała. Jest w miarę wysoki bo jego wzrost wynosi trochę ponad sążeń. Jego oczy są niebieskie, a krótkie włosy koloru blond. Ma dosyć jasną karnację pomimo przebywania w dużej ilości na słońcu. Jego wysportowana sylwetka to wynik dużej ilości podróży jak i walk w starciu z różnego typu paskudami. Z tych przygód wyniósł ze sobą również blizny lecz jego strój (który pomimo tylu wydarzeń nadal trzyma się w jednym kawałku) skrywa ich większość. Całe wyposażenie jakie składa się na jego wyprawy to stara kurtka i rękawami odrobinę poza ramiona. Nosi również rękawiczki bez palców. Na nogach ma zwykłe stare spodnie. Dodatkowo ma przy sobie swój niepowtarzalny miecz oraz tarcze.

Na świat przyszedł nad Lazurową Zatoką, podczas najpiękniejszej nocy. W momencie jego narodzin z nieba zaczęły spadać gwiazdy.
Niestety szczęście dwójki palladynów nie trwało długo, ponieważ ich potomstwo chciał odebrać potężny Piekielny. Ojciec i matka Vuka oddali w jego obronie życie. Jego wychowaniem zajęła się ciotka, która mieszkała w mieście Argus. Do momentu wstąpienia do akademii prowadził zwykłe dziecinne życie. 

Pod okiem najznamienitszych wojów trenował walkę oraz obronę. Poznał tajniki piekielnologii i bestiologii, a dzięki książką nauczył anatomii.
Okres nauki minął bardzo szybko i efektywnie. 

Po szkoleniu zaczął pracować jako najemnik i polował na piekielnych oraz różnego rodzaju bestie. Jednym z pierwszych zleceń była podróż do krypty i przepędzenie wampira(miał być słaby). Vuko prawie przypłacił tą wyprawę życiem, lecz szczęście było po jego stronie. Wampir pokonany a najemnik zyskał zaczarowany miecz, który zawsze był ostry jak brzytwa.

Kilka lat po pechowym zleceniu Vuko postanawia wyruszyć w podróż.

Podczas podróży do Elandil, palladyn znajduje opuszczony zamek. Jako, iż był młody(stosunkowo) postanowił zwiedzić opuszczoną posiadłość.
Początkowo wydawało się, że zamek jest niezamieszkany, jak okazało się później władał nim Niedźwiedziołak(chłopiec, który został zaklęty w tą bestie). 
Vuko spędził tam kilka dni, rozprawiając na różne tematy z nowopoznanym przyjacielem. Jako podarek otrzymał tarcze z symbolem rodowym chłopca. Tarcza okazała się posiadać zaklęcie dzięki, któremu Vuko potrafił zmienić los walki na swoją korzyść jeśli do takowej dochodziło. Z reguły starał się tego unikać.

W Elandil przebywał kilka lat, tu poznał swoja pierwszą miłość, lecz jak to jest pisane palladynom, nie mógł spłodzić potomka. Wybranka serca była Kotołaczką. Niestety ukochana w momencie gdy poznał ją była już w podeszłym wieku(jak na kotołaka). Po śmierci ukochanej Vuko wyruszył z miasta w podróż. Co roku jednak wraca do Elandil o ile jest to możliwe i odwiedza grób ukochanej. Jeśli jest w odleglejszej podróży zapala świece w uświęconym miejscu.

Tak spędził większość czasu. Wykonując każde zlecenie jakiego się podjął oraz wędrując. Ludzie znający historie narodzin twierdzą, iż podświadomie poszukuje mordercy rodziców.

W między czasie delektował się winem i czytał książki. 

Podczas ostatniej wyprawy, która odbyła się około 2 lat temu poznał Adonisa swojego towarzysza. Wychował go i od tego momentu są praktycznie nierozłączni.


Obecnie obaj przesiadują w gospodzie, Vuko rozmyślając o ponownej podróży natomiast Adonis obgryzając kości od żeberek leży u boku swego pana.