Cassie jest ciepłą osobą. Jest pogodna, zabawna. Zachwyca się drobnostkami, a nader wszystko uwielbia być rozpieszczana. Dlatego jej pracą jest jej spełnieniem marzeń. W końcu ważne aby się robiło co się lubi, co nie? Nigdy nie zaznała goryczy w swym krótkim (jak na piekielną) życiu. Co nie znaczy że jest współczująca. W sytuacji gdyby jej życie było zagrożone, nie wahałaby się wykorzystać kogoś innego jako żywą tarczę. Choć dla ludzi takie zachowanie może wydawać się bezduszne, w rzeczywistości jest to pierwotny instynkt, którym kieruje się każda pokusa. Stąd też brak u niej wyrzutów sumienia gdy ktoś zginie w jej obronie. W końcu „To nie ja go zabiłam”.

Często gra kokieteryjną niewiastę, głupią, niemającą pojęcia co się jarzy w umysłach mężczyzn gdy ją widzą. Szczególnie gdy uwodzi niewinnych. Swoją drogą jest to jej ulubione zajęcie. Im bardziej czysty młodzian tym większa żądza się w niej budzi. Związane jest to z jej niemal pobożnym oddaniem Ojcu Szatanowi. Misja zdeprawowania jak największej ilości niewinnych duszyczek jest jej najważniejszym zadaniem. Jej oddanie Księciu Ciemności można porównać z oddaniem aniołów wobec Pana Światła. 

Uwielbia być rozpieszczana pieniędzmi i drogimi strojami. Chociaż może spożywać pokarm w ludzkiej postaci, to przytępiony smak i węch uniemożliwiają jej rozpoznawanie smaków. Wystarczy by strawa była ciepła aby czuć przyjemność z posiłku.

Potrafi przyjąć wygląd każdej (najczęściej nieziemsko pięknej) kobiety i dowolnie go modyfikować. Na przykład dodać trochę wypukłości figurze, zmienić kolor oczu. Jednak ma swoje ograniczenia. Szczytem jej możliwości jest przemiana w rasę człowieko-podobną (na przykład elfkę ze szpiczastymi uszami).

W swej naturalnej postaci jest równie piękna. Jej skóra jest zaróżowiona, włosy ognistorude, oczy czerwone. Z głowy wystają zakrzywione rogi, z pleców wyrastają potężne skrzydła, a z ich końca piekielny ogon. Chociaż to i tak nie ma znaczenia, pierwsze co rzuca się w oczy to obfite, dorodne piersi. Ciało okrywa misternie wycięta, szkarłatna bielizna oraz buty za kolano. W połączeniu ze szczupłą sylwetką i skąpym strojem robi piorunujące wrażenie na każdym przedstawicielu płci męskiej.

Cassandra zrodziła się z oparów ludzkich żądz na dnie Otchłani. Wszystkim wydaje się że życie w Piekle musi być okropne. No wiecie, sadza, wysoka temperatura jak na dnie wulkanu (jak skóra śmiertelników się od tego suszy, brrr).  Dookoła pełno brzydkich piekielnych kreatur. Jakże mylne to wyobrażenie. Dla pokusy życie w piekle to łatwizna. Nie musisz udowadniać siły diabłom, bo dla nich nigdy nie będziesz godnym przeciwnikiem. Wszyscy męscy przedstawiciele do ciebie podbijają (co niekiedy bywa uciążliwe) więc wystarczy mrugnięcie oczkiem do jednego z nich aby zaczęli się o ciebie bić i rozrywka zapewniona. Poza tym od samego początku jesteś pupilkiem Księcia Ciemności. Wiek w wiek pokusy to najbardziej efektywne piekielne w sprowadzaniu duszyczek śmiertelników. Nie wymagają żadnego szkolenia, przynoszą największe żniwo, są jedyną ozdobą piekieł a do tego jaką rozkoszną…
Świat ludzi to co innego. Brutalne konwenanse, zazdrość innych niekochanych, pruderyjnych kobiet, napuszeni palladyni. Niesprawiedliwość jest wszędzie, ale w świecie ludzi wręcz króluje. Dlatego każdy znudzony życiem w Otchłani prędzej czy później tam trafi. 
Pierwsze dziesięć lat spędziła w piekle na rozwijaniu swoich wrodzonych umiejętności - magii przemiany, szlifowaniu latania oraz nauki podstaw władania sztyletem. Gdy uznała że jest gotowa ruszyła do Równin Andurii. Z początku zagubiona, jednak szybko wtopiła się w ludzką społeczność. Z racji jej profesji często zmieniała wioski, zanim ludzie zaczęli ją podejrzewać. Była uważnym obserwatorem więc szybko nauczyła się ludzkich konwenansów i kiedy zmykać przed gniewem zazdrosnych kobiet. Nawet jeśli panom pasowało jej towarzystwo, wpierw wypełnią rozkazy żon niż staną w obronie świeżo poznanej dziewki. 
Raz udało się jej dostać na bal maskowy u Lorda Vanhalla, szlachcica, posiadacza wielu morgów ziemi. Jej uroda nie mogła przejść niezauważona, dlatego jeszcze tej samej nocy została kochanką Lorda. Szlachcic zapewnił jej schronienie na dworze w zamian za spełnianie jego zachcianek. Dzięki temu zrządzeniu losu nauczyła się dworskich obyczajów, jazdy konno, podstaw tkactwa oraz pisma ludzkiego. Trwało to cztery lata. Lord chciał mieć pewność że będzie tylko jego więc oświadczył się jej lecz wizja spłonięcia po przekroczeniu progu kościoła skutecznie zniechęciła ją do tego pomysłu. 
Obecnie tuła się po świecie wypełniając swoją powinność jako pokusa