Jest dosyć barwną postacią. Potrafi przechodzić ze skrajności w skrajność. W jednym momencie się cieszyć, w drugim zaraz przypomnieć sobie wydarzenie z przeszłości i widzieć świat przez załzawione oczy. Jednakże na co dzień jest raczej optymistycznie nastawiona do świata. Jest bardzo swobodna we wszystkim co robi. Jako, że została "obdarowana" wiecznością, nie nakłada na samą siebie ograniczeń. Lgnie do nieznajomych, choć nigdy nie wiadomo w jakich intencjach. Niekiedy faktycznie są to zamiary czysto przyjazne, niekiedy jedynie dla własnej rozrywki. Jest uparta, uwielbia gdy wszystko idzie po jej myśli, gdy natomiast tak nie jest wykazuje ogólnie niezadowolenie. Zdarza się jej często zachowywać jak rozpieszczonemu dziecku, jako, że według własnej osoby jak na wampirzycę nie weszła jeszcze w wiek dorosłości. Oczywiście ma przebłyski zdrowego rozsądku, jak i niekiedy odzywa się w niej powaga. Empatyczna, podatna na nastroje innych, w szczególności na własne. Zazwyczaj jest bezinteresowna i stawia innych na równi ze sobą, choć zdarzają jej się momenty, gdy wampirza natura uderza jej do głowy i raczej spogląda na inne istoty z góry. Jest podatna na wpływy, łatwo poddaje się zakładom. Niekiedy zadziorna. Uwielbia wszystko co się świeci - wszelakie pierścionki, wisiory, naszyjniki i inne ozdoby znane jako biżuteria. Posiada niską samoocenę, choć stara się sprawiać wrażenie, że jest inaczej. Uwielbia czytać - nie gardzi żadną literaturą -, spędzać czas wśród ludzki i na łonie natury, jest typem słuchacza - wręcz kocha wszelkie opowieści, mity czy legendy.

Szczupła, wysoka, wyposażona w kobiece kształty persona. Na swój sposób można by rzec, że "w sam raz". W talii widoczne wcięcie, tak zwana "talia osy". Ogólnie rzecz biorąc smukła, zgrabna, pozornie delikatna. Po plecach, aż do bioder spływają kruczoczarne, lekko falowane włosy. Niesforne kosmyki niekiedy plączą się opadając do przodu, bądź na twarz. Zgrabny niewielki nosek, duże krwiste oczy - ich barwa widoczna głównie nocą i pod światło, za dnia wydają się być koloru ciemnej czekolady. Czarne obramowanie oczu z uwzględnieniem wachlarza długich rzęs i towarzyszących wyżej, cienkich, dość zgrabnych - jeśli można to tak określić - brwi. Pełne, kształtne usta o koralowym zabarwieniu. Kły zazwyczaj niewidoczne, dopiero przy mówieniu bądź ogólnym otwieraniu ust. Cera trupio blada, nienaganna jeśli chodzi o wszelakie skazy czy wypryski. Wystające kości policzkowe, obojczyki, kości biodrowe. Uszy przekłute po obu stronach trzykrotnie, a w nich stalowe kółeczka. Ligeia preferuje czarny kolor, niekiedy ciemne fiolety, jednakże czerń jest tym ulubionym. Zazwyczaj ubrania przylegające, uwydatniające jej kobiecą sylwetkę. 

Porusza się w sposób elegancki, można by powiedzieć, że płynie zarówno chodząc, biegając czy wykonując każdą najmniejszą czynność, jej ruchy wydają się być taneczne, już nie wspominając o samym chodzie. Z zachowania delikatna, wręcz powabna. Porusza się ze zmysłową gracją, którą opanowała do perfekcji. Głos ma głęboki, ale przyjemny zarazem. Zabarwiony nutką delikatnego, dziewczęcego tonu. Zazwyczaj towarzyszy jej delikatna chrypka, która dodaje jej brzmieniu pewnego uroku.

Historia małej Ligei zaczęła się.. sama nie wie jak. Nie ma najmniejszego pojęcia na temat swoich przodków czy chociażby rodziców, co za tym idzie nie wie też czy jest wampirzycą czystej krwi czy może półkrwi.
Jej historia, a dokładniej historia jej narodzin dla niej zaczęła się w niewielkim koszyku, w chłodną, jesienną noc, gdy ogołocone drzewa pozbyły się wszystkich liści, a każdemu dniu towarzyszyło zachmurzenie i częste opady deszczu. Gdy zza drzwi pewnego sierocińca dało się słyszeć cichy, niemowlęcy płacz, jedna z opiekunek otworzyła potężne drzwi. Tuż pod nimi, na zewnątrz stał na schodkach wiklinowy, skromny koszyk z białym zawiniątkiem. W środku leżało niemowlę, na głowie miało krótkie czarne włosy, oczy w barwie nocy, buzia natomiast porównywalna do koloru mąki. Od tamtego momentu ów sierociniec stał się domem dla młodej wampirzycy. Przez wczesne lata swojego życia wychowywała się wśród ludzi, zarówno zamieszkujących miasteczko, w którym się znajdowała, tak jak i ludzkich dzieci oraz opiekunek sierocińca. Tam nauczyła się podstawowych zasad i reguł, którymi powinna kierować się w życiu, jak i funkcjonować w społeczeństwie. Tam poznała podstawowe zasady savoir vivre'u. Jej dzieciństwo niewiele różniło się od dzieciństwa jej ludzkich rówieśników, prócz ciągłego chowania się w murach sierocińca gdy słońce choć odrobinę wychylało się zza choryzontu. Przynajmniej dopóki jej wampirze cechy nie zaczęły być coraz bardziej widoczne. Wraz z czasem nie dało się w żaden sposób ukryć jej wizualności, fizyczności pod względem siły, szybkości czy wyczulenia zmysłów. Jej wampirzego głodu, który zaspakajać musiała zwierzęcą krwią, aby nie robić krzywdy istotom ludzkim (choć i z czasem zauważyła, że krew ludzka jest dość istotna jeśli chodzi o prawidłowe funkcjonowanie). Czy też jej umiejętności, które z wiekiem były coraz bardziej konkretnymi, choć początkowo ujawniały sie od przypływu silnych emocji.
Z wiekiem również choć sama zdawała się zatrzymać w czasie, ten zdawał się płynąć nieubłaganie szybko. Jej niegdyś rówieśnicy zaczynali własne dorosłe życie, różne mniej lub bardziej znaczącej osoby odchodziły na tzw. "tamten świat". A ona niezmiennie trwała w sierocińcu oddając innym, bezdomnym, osieroconym czy zaniedbanym dzieciom, to co sama kiedyś otrzymała. I pewnie właśnie to mogłoby stanowić jej cel, gdyby nie pewna przełomowa śmierć, która wymusiła na niej podjęcie decyzji. Choć z samym pojęciem śmierci spotykała się non stop, tak śmierć kobiety, która przygarnęła ją i wychowała jak własne dziecko odbiła się dość na jej osobie. 
To natomiast było pierwszym krokiem do podjęcia działania, do zmian, które musiała wprowadzić w dopiero zaczynające się życie. Miała przed sobą wieczność, która niegdyś stanowiła dla niej przekleństwo, tak z czasem dojrzała w niej dar od Matki Natury. Wiedząc jak wiele lat ma przed sobą postanowiła poznawać intrygujące ją tematy, tajemnice jakie skrywał przed nią świat, a których nie była w stanie poznawać stojąc w miejscu i w czasie. Prostymi słowy zaczęła korzystać z życia, które chciała przeżyć jak należy. Podczas swoich wieloletnich wędrówek trafiała w wielorakie miejsca - wszelakie dwory, zwykłe chatki czy nawet sypiając na zupełnych pustkowiach, pozbawionych istot człekopodobnych. Skupiła się na poznaniu samej siebie, pogłębianiu wiedzy na temat własnej rasy, a w momencie odkrycia zmysłu magicznego i wiążących się z tym predyspozycji do używania magii - również pogłębiała wiedzę na jej temat i starała się poszerzać własne możliwości i umiejętności. Zaczęła żyć w sposób wolny i swobodny, nie nakładała na siebie żadnych ograniczeń. Potrafiła spędzać dnie i tygodnie na czytaniu książek czy nauce, a także na zabawie i własnych rozrywkach wśród ludzi i innych istot. I w taki właśnie sposób, dość nieskładny i chaotyczny, na przełomie tych wszystkich lat powstała osobowość w jaką wyposażona została Ligeia, mały puzzel wśród wielkiej układanki, jaką stanowi świat.