Rikę cechuje skupienie na sobie. Nie jest człowiekiem podłym i z natury złośliwym, jednak wierzy, że każdy powinien sam zadbać o swoje interesy i kieruje się przede wszystkim dobrem własnym. Jeśli robi coś dla kogoś, traktuje to jak przysługę, a za tę, jak uznaje, należy się jakaś forma wdzięczności. Nie skrzywdziłaby nikogo dla przyjemności, nie wykorzystałaby dla zasady. Jednak, gdy wpadnie wraz z kimś w tarapaty, zastanawia się głównie nad tym, jak samej wyjść z tego z twarzą. Jedynie nietypowa sytuacja mogłaby ją skłonić do postąpienia inaczej. Wydawałoby się, że mając takie zapędy musi dużo kręcić i kombinować, jednak jest całkiem przeciwnie. Z trudnością bowiem przychodzi jej dłuższa refleksja zanim coś powie. Prosto z mostu przekazuje co myśli, tym samym, zdarza jej się nie raz kogoś urazić. Jako osoba inteligentna, zdaje sobie sprawę z tego, ale uważa, że brak taktu jest nieraz zwykłą oszczędnością czasu. Lepiej skupiać się na działaniu, niż konwenansach. Nie znaczy to jednak, że nie zachowuje nic dla siebie. Jeśli widzi sens w zachowaniu jakiejś informacji dla siebie, na pewno tak postąpi. Rika nie dąży do głębokich przyjaźni, nie liczy na towarzystwo, ale ma w sobie głęboko zakorzenioną potrzebę aktywności. W związku z tym, szuka okazji do rozmaitych zadań i szeroko pojętych przygód, wiedząc, że te zazwyczaj zaczynają się od rozmowy z drugim człowiekiem, czy pojawienia się w odpowiednim towarzystwie. Jest także żywo zainteresowana tym, co mają jej do powiedzenia inni, bo każda informacja może okazać się w pewnej chwili przydatna. Nie jest w swoich przekonaniach skryta, jest zasadnicza i uparta. Trudno ją namówić do tego by zmieniła zdanie, jedynie bardzo logiczne argumenty są w stanie ją przekonać. Jeśli się czegoś obawia, to przede wszystkim nudy. Zbyt dużo spędziła czasu w wiosce, tocząc mimo woli jednostajne życie i racząc się jedynie wypadami do lasu, by chcieć dalej marnować życie na ciągnące się w nieskończoność karczmiane pogawędki.

Rika jest nierzucającą się w oczy kobietą o dziewczęcej sylwetce. Choć jest raczej wysoka, to jej drobna postura i przeciętna uroda sprawiają, że w tłumie nie znajdzie się jako pierwsza w centrum zainteresowania. Choć nie zachwyca urodą, jej ciemnobrązowe ruchliwe oczy zdają się zwracać uwagę jej rozmówców. Zdrowa, opalona przez słońce skóra pokryta jest na jej twarzy nielicznymi piegami. Nie uśmiecha się wiele, zazwyczaj tylko unosi jeden z kącików ust, jednak nie znaczy to, że jest naburmuszona. Dba o siebie na tyle, na ile to konieczne, bo daleko jej do strojnisi - stawia na praktyczność. Brązowe włosy do pasa zaplata w gruby luźny warkocz, który zazwyczaj przerzuca do przodu przez któreś z ramion. Wybiera wygodne ubrania, których kolory nie przyciągają wzroku. Porusza się cicho, z wdziękiem, który przychodzi jej naturalnie. Z racji tego, że zachowuje czujność, nie siedzi spokojnie w jednym miejscu. Siedząc wierci się i rozgląda, sprawiając wrażenie zawsze gotowej do reakcji na nietypowe sytuacje.

Historia Riki nie jest nadzwyczajna, jednak ukształtowała kobietę, która dzięki niej marzy o rzeczach niezwyczajnych. Dorastała w niewielkiej wiosce, a jej dzieciństwo upływało raczej na powtarzalnych czynnościach. W miejscu, w którym mieszkała, niewiele się działo oprócz okazjonalnych festynów i codziennych plotek, od których nie zamykały się usta lokalnych gospodyń domowych. Jako córka karczmarza, miała jednak okazję wyhodować w sobie ziarenko ciekawości świata, które do dziś zdążyło wykiełkować, zmieniając się w żądzę przygód. Wynikało to bowiem z tego, że do karczmy z natury schodzą się rozmaici ludzie, w tym przybysze z odległych miejsc, którzy zawsze mają do sprzedania jakąś historię. Nawet jeśli były to historie nie zawsze prawdziwe, to mała Rika uwielbiała kręcić się po lokalu i wysłuchiwać ich. Potem, kiedy nachodziła pora snu, lubiła leżąc w łóżku wyobrażać sobie jeszcze raz zasłyszane fragmenty, albo fantazjować, że były one także jej udziałem. Jako że ojciec niewiele się nią interesował, Rika musiała sama organizować sobie czas. Choć w okolicy często bawiły się inne dzieci, to zdawały się nie podzielać tych samych tęsknot, tak więc dziewczynka wolała wybierać się na samotne spacery i marzyć, konstruowała też łuki-zabawki ze znalezionych gałązek i sznurków i wyobrażała sobie jak poluje na zwierzęta. Sporo czasu zresztą poświęcała na obserwacje zwierzyny i natury. Jako że nie znała nikogo, kto by się tym fascynował, musiała liczyć na siebie i stawać się "niewidzialną" i bezszelestną wtedy, kiedy to konieczne. Wyobrażała sobie nie raz jak przynosi do domu zwierzynę i zjada prawdziwie smaczny obiad, w przeciwieństwie do tego, co zazwyczaj przychodziło jej zjadać z karczmianych resztek. Jej ojciec nie był złym człowiekiem, ale nie poświęcał jej dość uwagi. Późno został rodzicem, a przy tym zaraz przy narodzinach jedynej córki owdowiał i zdawał się nie raz patrzeć z wyrzutem na podobną do swej zmarłej małżonki Rikę. 
Pewnego razu, gdy Rika wybrała się jak zwykle na spacer, jej koledzy, źle odczytujący jej samotnictwo jako wywyższanie się, postanowili sprawić jej psikusa wrzucając ją do jeziorka pod lasem. Pamięta do dziś zimną wodę wdzierającą się do jej płuc i strach jaki czuła, gdy przestraszone jej bulgotaniem dzieciaki postanowiły ją jednak wyciągnąć. Do tej pory na samą myśl o zanurzeniu się powyżej pasa w wodzie przechodzą ją ciarki. Po interwencji dorosłych, ten jeden raz udało jej się zyskać pełną uwagę ojca, a także przedmiot na pocieszenie, który od tej pory stale jej towarzyszy - prawdziwy łuk. Ten jedyny, tak wartościowy, prezent jaki dostała jako nastolatka, oraz kilka cennych wskazówek od innych łuczników, którzy przewijali się przez karczmę, zmieniły jej życie. Nauczyła się polować, a przede wszystkim wyćwiczyła precyzję i spokój, które również po części ukształtowały jej charakter. Dziś można ją również spotkać w karczmach, bo nauczyła się, że tam można czasem zacząć przygodę, ale także na rozmaitych szlakach prowadzących do miejsc, gdzie nigdy nie jest nudno. Dziś sama mogłaby opowiadać dzieciakom historie, dzięki którym zaczynałyby marzyć, gdyby była tylko trochę mniej zajęta swoimi rozmyślaniami nad gorącym kubkiem.