Miła i zawsze roześmiana. Przyjmuje większość rzeczy ze spokojem, jednak są takie, które mogą nieźle wytrącić ją z równowagi. Kieruje się co czas czym innym, raz to zdobywaniem przyjaźni, raz szukaniem jakichś rzeczy. Boi się rzeczy z prawdziwego złota, bo gdy jest przy takowym przedmiocie wariuje. Jest odpowiedzialna, często sama by chciała wszystko zrobić, ale jest bardzo delikatna, więc czasami lęka się, że z tego powodu coś jej się stanie.

Lika jest dość wysoką, i szczupłą osobą. Jej często roześmianą twarz zdobią oczy, ale nie są to normalne oczy. Są tak soczyście limonkowe, że można uważać je za soczewki. Pod nimi zarumienione policzki i drobne piegi dodają uroku. Nad nimi grzywka zwykle zaczesana w bok o pięknej, ciemno - brązowej barwie, same włosy sięgają jej dalej niż do kolan. Zwykle rozpuszczone powiewają na wietrze swoimi krętymi lokami. Na szyi wiszą dwa naszyjniki - talizman i Ying Yang. Jej jasną skórę zdobią zwiewne suknie, najczęściej pomarańczowe lub zielone. Porusza się ona z gracją, mówi ze spokojem. Ubiera się jak już wspomniałam w sukienki, więc ubiór również ma szlachetny.

Od urodzenia prawie nie ma zmysłu dotyku, czy jak ktoś woli czucia. Mimo to nauczyła się kilku przydatnych rzeczy. Uwielbiała i dalej uwielbia przyrodę - chyba to nic dziwnego, przecież to maie lasu. Jej mama była znachorką, mała bardzo lubiała patrzeć jak przyrządza napary, leki, jak zbiera się i rozróżnia rośliny. Do dzisiaj bardzo interesuje się botaniką i zielarstwem, medycyną. Jako mała dziewczynka - kochała pomagać mamie, chciała być taka jak ona, snuła domysły, że będą razem pomagać ludziom. Niestety pewnego dnia jej rodzice pojechali gdzieś na koniach i już nie wrócili. W tedy zaczęła interesować się końmi - jedynymi przyjaciółmi. Owszem, miała tylko gdzieś pięć, może siedem lat, ale przebywała w ich towarzystwie cały czas. Nie bała się, że takie duże zwierzęta zrobią krzywdę takiej malutkiej istotce. Głaskała je, czesała, przystrajała w kwiaty. Kiedy urosła próbowała jeździć konno, oczywiście najpierw nie wychodziło jej to najlepiej, ale w końcu się w miarę nauczyła. Jej ojciec zajmował się, o dziwo, domem. Gotował, prał, sprzątał - mama kompletnie by się do tego nie nadawała. Czasami wychodził z małą Liką oglądać chmury, słońce, czasami kropelki deszczu. Stąd jej zainteresowanie - meteorologia. Tak, zaczęła się tego uczyć po śmierci jej rodziców, gdy miała jakieś dwanaście lat. W tedy też zaczęła lekko panować nad swoimi mocami, ba, dopiero je odkryła. Z zamiłowania do pogody jedną z najbardziej wyuczonych mocy było powietrze. W księgach czytała, że dzięki tej mocy można panować nad pogodą. Pojawiła się też magia emocji. Lika uwielbiała rzeczy nie do końca zbadane, czy też według niej niewiarygodne. Emocje, sny i takie zjawiska.. To tak bardzo ją ciągnęło. Miała parę innych mocy, ale nie były one jakieś wielkie czy zachwycające. Co do śmierci jej rodziców - małą znalazła w domu sąsiadka i przygarnęła do siebie. Nie sprawiała ona wielkich kłopotów, całe dnie w zasadzie nie było jej w domu. Cały czas wierzy, że jej mama i tata ciągle żyją i są gdzieś daleko, ale są. 
Jej prawdziwa historia dopiero się zacznie.