Dziewczyna, poza wielkim umiłowaniem do sztuki, zapamiętywana była w chwilowym sąsiedztwie ciągłym rozrabianiem. Nigdy nie było jej tam, gdzie być powinna i łatwo wpadała w kłopoty, często z premedytacją. Ta nieokrzesana i nieodpowiedzialna natura pozostała jej do dziś. Wciąż ma słabość do facetów, od których powinna trzymać się z daleko, wciąż jest małym, prowokacyjnym łobuzem - przy tym, tak uroczym, że czasem ciężko mieć jej cokolwiek za złe. Ciągle uśmiechnięta, zawsze pełna energii i skora do tańcowania. Jest strasznie ciekawska, ale nigdy tego nie okazuje. Stara się założyć na siebie maskę zdystansowanej i panującej nad sytuacją. Wynika z tego ciągła kpina, często odbierana przez innych negatywnie. Prawdopodobnie reprezentuje syndrom Piotrusia Pana. Ucieka przed odpowiedzialnością i pracą. Gdy tylko może, bawi się, wyleguje, odwiedza zabawy, gdzie nieraz umila gościom czas swoim śpiewem.

Młoda kobieta nie należy do najwyższych. Z jej 165 centymetrami wzrostu nikomu nie imponuje, natomiast jej uroda to już inna sprawa. Pochodzi z rodziny, raczej niebrzydkiej, natomiast żadna z jej czterech sióstr, nigdy nie przyciągała uwagi tak skutecznie, jak Selina. Czy to za sprawą ładnego ciała, czy ładnej buzi, zawsze jej ojciec musiał odganiać spod domu niechcianych absztyfikantów. To prawda, że nie może równać się z elfkami czy wampirami, natomiast wśród ludzi dostaje zawsze sporo atencji.rnCzarne, błyszczące włosy do ramion ładnie kontrastują z bladą cerą i dużymi, zielonymi oczami. Obok jej rumianych policzków, były jedynymi kolorowymi elementami na jej twarzy. rnSwoje niewątpliwie niestworzone do pracy fizycznej ciało okrywa zazwyczaj materiałami lekkimi, uwielbia otaczać się kolorami jasnymi. Przy czym stroni raczej od gorsetów, ponieważ od zawsze lubiła czuć się swobodnie. Stąd rozchełstane koszule, niczym nieprzykryte, rozpięte włosy.

Dziewczyna przyszła na świat 21 lat temu, sama właściwie nie wie gdzie. W pewnym momencie i jej rodzice zapomnieli zupełnie. Dziwna sprawa, a wynikała z koczowniczego stylu życia. Jej matka należała do najwybredniejszych i całe jej życie polegało na przenoszeniu się z miejsca na miejsce. Jej ojcu - przeciętnemu kupcowi było to nawet na rękę. Gdy poznali się, automatycznie postanowili się pobrać i zrobić sobie dzieci, najlepiej piątkę! Pamiętali więc, skąd pochodziła jedna córka, syn, druga córka... ale kto by się tym przejmował gdy na świat przychodziło ich czwarte czy piąte dziecko? 
Dzieciństwo miała wesołe. Pełno dzieci naokoło, ciągłe podróże, psocenie się wszystkim. Mówi się, że podróże kształcą, dlatego też wyrosła na bardzo inteligentną kobietę. Jej starsze rodzeństwo miało już zupełnie dość przenoszenia się z miejsca na miejsce i pozakładali rodziny, gdzieś w miastach odwiedzonych po drodze. Ona natomiast wciąż, zapatrzona w ojca jak w obrazek mieszkała właściwie w wozie. Niedługo po tym, jak jej ostatnia siostra porzuciła ten styl życia, matka ciężko zachorowała. Choroba postąpiła bardzo szybko i kobiecinie się zmarło. Po jej śmierci pochowała ją z ojcem gdzieś przy polnym szlaku i ruszyli dalej, w żałobie. Od tego wydarzenia minęły lata i oboje, pamiętając o kobiecie, która uczyniła ich życie tak ciekawym, potrafią czerpać z niego i bawić się, gdy nadarzy się okazja. Wciąż podróżują, nie rozłączają się, ale i dają sobie pełną swobodę.