Pomimo swojego wyglądu jest sympatyczny i miły, lubi pomagać nie oczekując czasami nic w zamian, dobrze traktuje kobiety i dzieci, nie lubi 

niepotrzebnej przemocy, a wszystko co robi, jest skierowane jak sam twierdzi ku wyższemu dobru. Bardzo trudno idzie mu zdobyć zaufanie ludzi, 

a wszystko z powodu jego mrocznego wyglądu, wielu ludzi myśli, że jeśli tylko się odwrócą to wbije im nóż w plecy i okradnie, a każde pytanie z 

jego strony traktują jak przesłuchanie, z którego mogą nie wyjść cało. Uwielbia się bawić i rozmawiać, często się śmieje oraz uwielbia tańczyć, 

kiedy widzi jak ktoś w jego okolicy jest smutny lub przygnębiony zatrzymuje się aby jej pomóc. Czasami określa się go mianem 

nieodpowiedzialnego, ale lojalnego przyjaciela na całe życie...



Powiedzmy sobie teraz szczerze, kto z was uwierzył w te bzdury? Jeśli jest choć jedna taka osoba to niech lepiej już teraz zacznie uciekać bo 

gdy Ascalon się pojawi, nie pozwoli jej długo pożyć, ten człowiek jest absolutnym zaprzeczeniem słowa - PRAWO. Jako płatny morderca, 

przyjmuje zlecenia wedle własnego widzi misie, choć na jedną rasę poluję zawsze i praktycznie za każdą cenę... Magowie! Nienawidzi wszystkich: 

czarodziejów, czarownic, wróżek, medium, nekromantów, ani żadnej innej istoty, która posiada wrodzone talenty magiczne. Jeśli chcecie 

dowiedzieć się czegoś więcej przeczytajcie jeszcze raz to co zapisałem wam wyżej i spróbujcie wyobrazić to sobie w mrocznej scenerii...

Na tej przeklętej planecie nie znajdziesz chyba nikogo, kto potrafiłby dokładnie określić jak wygląda Ascalon w ludzkiej postaci, po przemianie na 

jego twarzy widnieje czarna jak sadza maska z małymi idealnie okrągłymi otworami na oczy, oraz drobną kratką w miejscu ust. Powiadają, że 

kiedy ujrzysz jego twarz, czeka Cię rychła śmierć, ale jeszcze nikt tego nie potwierdził, a każdy kto próbował na niego zapolować, już nigdy nie 

wracał, a więc, czy ten fakt sam w sobie nie jest dowodem... na to odpowiedzcie już sobie sami. Co do jego postury, to nie wyróżnia się niczym, 

choć plotki jakie rozsiewa pospólstwo, a także większość zamożnie urodzonej szlachty nie raz zaskakiwały nawet jego samego. Podobno wygląda 

jak wielki ogr z ostrymi kłami i łapami tak potężnymi, że na raz pochwycić dwa tuziny jabłek, a siłą dorównuje największym herosom z legend. 

Niestety rzeczywistość nawet w ułamku nie jest tak kolorowa, jego wzrost to około sześć i pół stopy, szczupły, jednak jak na kociego potomka 

przystało niesamowicie gibki i zwinny, jego ciało to same mięśnie bez grama zbędnego tłuszczu. Niestety mało kto może pochwalić się, że 

kiedykolwiek widział to doskonałe ciało, ponieważ Ascalon praktycznie nie pokazuje się wśród ludzi, a jeśli już jest do tego zmuszony to zawsze 

okryty czernią swojego płaszcza od stóp, aż po głowę. Jedyną odkrytą częścią ciała są jego dłonie, długie palce zakończone ostrymi jak brzytwa 

pazurami, pokryte są licznymi bliznami, jednak skóra wciąż wygląda na młodą i delikatną jakby nigdy nie poznała, czym jest ciężka praca. 

Zapewne zastanawiacie się co z ogonem? Cóż, nikt nigdy go nie widział, Sampere zawsze skrywa go pod koszulą, a odsłania tylko jeśli jest mu 

naprawdę potrzebny co wcale nie zdarza się tak często. W jego wyglądzie są dwie charakterystyczne cechy... długie spiczaste kocie uszy 

ukryte pod bujną krótko strzyżoną grzywą ciemno kasztanowych włosów i ziejące złotem ślepia, które przeszywają drugą osobę na wskroś jakby 

pragnęły wedrzeć się w głąb jej duszy.

Porusza się zawsze delikatnie i cicho, zupełnie jakby przez całe życie skradał się do swojej ofiary, nawet gdy ucieka przed pogonią, zachowuje 

grację i piękno jak na wyniosłego kotołaka przystało.

Nie jest zbyt rozmowny, choć jeśli będzie trzeba potrafi odnaleźć się w każdym towarzystwie i zawsze trzyma rękę na pulsie gdyby przyszło mu 

się wypowiedzieć w jakiejś kwestii, czy to podczas rozmowy z chłopami, czy wysoko postawionymi szlachcicami i książętami.

Ubiór jego to jeszcze prostsza sprawa, kolorystyka opiewa na czerń i szarość, mocna wzmacniana, w niektórych miejscach, metalowymi płytkami 

skórzana kurtka posiada mnóstwo ukrytych kieszeni przepasanych rzemykami, dzięki czemu chowane przedmioty są umocowane w jednej pozycji 

i łatwo dostępne. Pod tym nosi ciemnoszarą podniszczoną koszulę z bawełny, zapinaną pod szyją dwoma miedzianymi guzikami, spodnie także nie 

są pierwszej jakości, ale nie posiadają dziur, wykonane z ciemnego materiału służą naszemu bohaterowi już ładnych kilka lat. Najbardziej zadbane 

są jego buty, wysokie oficerki wojskowe, posiadają mechanizm, który pozwala na wysunięcie, dwóch ostrzy umiejscowionych pod prawymi 

palcami i lewą piętą, jedyne co trzeba zrobić to odpowiednią stuknąć nimi o siebie.



Kiedy przybierze formę kota zdarza się, że pozostaje w niej nawet kilka dni, a to głownie z powodu wyglądu, który pozwala na bezpieczne 

podróżowanie po ulicach niektórych miast, a nawet dostanie się do wielu pilnie strzeżonych pomieszczeń i budynków, w których nie rzadko 

przebywają jego cele. Jak na kota przystało jest niewielkich rozmiarów, czasami nawet można go pomylić z młodym jakiejś kocicy. W tej formie 

ma okrągła głowę i wielkie złote ślepia, pozwalające widzieć zdecydowanie lepiej niż innym zwierzętom, a już przede wszystkim ludziom. Jako kot 

posiada gęsto pręgowane brunatne futro o jasnej sierści na brzuchu i końcówce ogona zakończonej na czarno, z tego też powodu ludzie 

uważają go za zwykłego dachowca i nie zwracają na niego żadnej uwagi, właśnie dlatego może się wałęsać po mieście nawet pod okiem 

strażników.

Jego życie nie było lekkie, jako syn najbardziej poszukiwanych przestępców w kraju musiał cały czas uciekać i walczyć o przetrwanie, ojciec wraz z 
matką wpajali mu wszystkie umiejętności jakie sami posiadali aby mógł sobie poradzić w tym okrutnym świecie. Żyli tak wiele lat, zmieniając miejsce 
zamieszkania przynajmniej kilka razy w roku, co w sumie im tak bardzie nie przeszkadzało, a nawet pozwalało rozwinąć u małego kotołaka instynkty 
potrzebne do przeżycia. Z czasem oboje dostrzegli jak nauka i treningi zaczynają przynosić owoce, a ich syn w zastraszającym tempie przyswaja 
nową wiedzę. Kiedy Ascalon osiągnął dojrzałość, a jego umiejętności stale rosły, rodzice byli z niego dumni, ale sielanka nie trwała zbyt długo...

Poszukiwania trwały nieustająco, a z czasem, kiedy rodzina wciąż przyjmowała zlecenia, zaczęli także przybywać wrogowie, którzy bynajmniej nie 
byli zwykłymi ludźmi. Któregoś dnia na ich drodze stanął mag, pewny swych mocy rozpoczął walkę, jednak szybko poległ nie znając tajemnicy 
rodziny Sampere. Ojciec naszego bohatera posiadał pewnego rodzaju naszyjnik, który pozwalał wyrównać nieco walkę z parającymi się magią, 
czarodziejami. Amulet sprawiedliwość przekazywany z pokolenia na pokolenie, dawał użytkownikowi pewnego rodzaju nietykalność, słabi 
przeciwnicy, całkowicie tracili swoje moce, a ci potężniejsi zostawali nieco osłabieni, choć wciąż potrafili być śmiertelnie niebezpieczni. Błyskotka 
pozwalała na starcia ze wszystkimi magicznymi istotami, ale pewnego dnia szczęście opuściło kotołaki, które trafiły na maga tak potężnego, że 
nawet amulet nie był w stanie mu zaszkodzić. Walka była zażarta, kule ognia latały w powietrzu niczym miotane przez smoka, pogoda szalała, a z 
grobów wstawali umarli, rodzice Ascalona próbowali wszystkich sposobów, ale w końcu musieli ustąpić przed tak potężnym przeciwnikiem. Padli 
martwi kilka godzin po ucieczce, lecz wcześniej zdołali przekazać synowi ostatnią wolę, a także powiedzieli jak działa amulet. Matka oddała mu 
także pierścień, który otrzymała od męża w prezencie ślubnym, jego moc pozwalała wychwycić każdego kłamcę, co nie raz dawało jej przewagę w 
interesach. Gdy oboje wykonali ostatni oddech, Sampere jako ostatni członek rodziny postanowił sobie, że uśmierci wszystkich magów, jacy 
istnieją w tym świecie, a także wypełni wolę swoich rodziców, jaką było pomszczenie ich pamięci, jednak to nie mag był jego celem, a 
zleceniodawca zadania.

Przez kolejne lata zmiennokształtny wędrował po krainach zdobywając doświadczenie i wiedzę o całym świecie, często musiał z tego powodu 
przesiadywać nad książkami po kilka godzin, a w międzyczasie pracował jako najemny morderca. Tym razem zawędrował do Alaranii, miejsca które 
podobno posiada największą różnorodność ras na całym świecie licząc, że tutaj odnajdzie zabójce jego swoich rodziców i informacje o 
zleceniodawcy, a także zarobi co nieco i wyrżnie kilku czarodziejów.