Chodzi czasem nieco rozmarzony, zamknięty w swoich rozmyślaniach, lecz nie dzieje się to co piętnaście minut. Bez przesady. Jest optymistycznie nastawionym do świata dziewiętnastolatkiem, którego najbliżsi przyjaciele nazywani są empatią i potrzebą istnienia. Pomaga innym dlatego, że to lubi i tego potrzebuje – poczucia ważności. Nie myślcie sobie, że przez to nie potrafi się zdenerwować – owszem, ciężko wytrącić go z równowagi, ale nie jest to niemożliwe. Z zimną krwią potrafi ocenić sytuację, przemyśleć na szybko plan działania, czy chociażby podejmować trudne decyzje. W potrzebie opanowany i pewny, prywatnie zabawny i beztroski. Momentami nawet zbyt pewny siebie, z chytrym uśmieszkiem na twarzy ukazuje swoją dumę. Bywa też cholernie uparty, jak jego matka. Jest bardzo zżyty z Kamimori która towarzyszy my we wszystkich podróżach i przebywa z nim przez większość czasu.

Jest blondynem o średniej długości włosach, jednak te nie przeszkadzają mu w niczym, jak wielu mogłoby sądzić. Spogląda na świat zza zielonych oczu, a rysy jego twarzy są dosyć typowe jak dla dziewiętnastoletniego mężczyzny. Także jego cera nie wydaje się jakaś… inna. Jest szczupły, jednak mięśnie posiada. Ubrany w napierśnik i inne elementy pancerze, lekkie spodnie czarnego koloru i co najważniejsze i po czym można go rozpoznać nieco wyblakły bordowy szal. Do pasa zawszę przypięty ma swój miecz nie rozstaje się z nim nawet na chwilę.

  ***[Posiadłość rodu Seichi]***

Szczęście zapanowało w domu kiedy na świat przyszedł syn Yoshida i Adeliz. Było to długo wyczekiwane dziecko. Już od najmłodszych lat rodzice dbali o wychowanie syna, nie tylko o edukację ale także o wychowanie duchowe. Chcieli jak najlepiej przygotować go do samodzielnego życia. Ojciec, bardzo poważnie podchodził do kwestii nauki. Wymagał od swojego syna wiele, bo był pewien, że to pomoże mu w dalszym życiu. miał też skłonności do despotycznej postawy i porywczości. Żona nie chciała się z nim kłócić, więc nie sprzeciwiała się woli męża. 
I w takiej monotonii minął kolejny rok. Wszystko zmieniło się tuż po 14 urodzinach Zake’a. Wtedy właśnie zaczęły się te wszystkie dziwne rzeczy w jego życiu. Wtedy właśnie zaczął widzieć duchy na początku lekko rozmyte postury jakby przez mgłę, ale z czasem dostrzegał je coraz lepiej, twarze gesty aż w końcu zaczął je słyszeć. Tak jak spodziewali się jego rodzice z pokolenia na pokolenie, kiedy energia duchowa Zake’a wzrosła zaczął on widzieć i słyszeć duchy. 
Wtedy właśnie cała rodzina postanowiła że czas zabrać chłopca do Seichi-mari. Chwilę później wszyscy wyszli z domu i udali się do budynku znajdującego się obok. Była to niewielki budynek, Zake nie wiedział co się w nim znajduję ponieważ rodzice zawszę ostrzegali go by Siudo niego nie zbliżał. Wtedy właśnie drewniane wrota do budynku się otworzyły a oczom chłopca ukazała się księga. Dziwny dreszcz przeszedł ciało chłopca. Wtedy właśnie poczuł jak na jego ramieniu zaciska się dłoń dziadka. –Nie bój się chłopcze, jest to księga naszego rodu w niej zapisane jest wszystko co nasza rodzina wie o Magii Duchowej. Do Zake’a szybko wróciła pewność siebie i zanim się spostrzegł był już w środku sali. Drzwi powoli się zamknęły a chłopak usiadł na ziemi i zaczął czytać księgę. Po niemal tygodniu rozległ się dzwon Seichi-mari i brama powoli się otworzyła, a ze środka wyszedł Zake. Dzień w którym wyszedł bym dniem jego 19 urodzin.
Kiedy był już na zewnątrz, podszedł do rodziny i powiedział dość poważnym tonem. –Dziękuję wam że pomogliście mi odnaleźć moją drogę w życiu. – Na początku nikt nie wiedział o co mu chodzi ale chłopak szybko rozwiał wszystkie wątpliwość. –Chcę pomóc duchom odnaleźć ich uświęcone miejsce. – Oznajmił, dziadek wziął go na stronę powiedział nieco zniżonym tonem tak aby inni nie słyszeli. –Przyjdź dzisiaj o północy do głównej sali w domu. – Po czym wszyscy rozeszli się do swoich codziennych prac. 

***[Posiadłość rodu Seichi – główna sala - północ]***

Kiedy Zake wszedł do sali zobaczył wielki stojak z zawieszoną na nim zbroją i dwoma mieczami obok niego stał jego dziadek. –Nie będę, cię zatrzymywał, a nawet ci pomogę bo wiem co teraz czujesz. Ale jednak zanim wyruszysz musisz kogoś poznać . – Podszedł on bliżej stojaka i wyciągając z niego jeden z mieczy zawołał cicho. –Kamimori! Zaszczyć nas swoją obecnością. Wtedy z miecza wydobył się obłok jakby dymu który po chwili przemienił się w ducha. Była to kobieta ubrana w zbroję o srebrnym koloże. –Poznaj mojego wnuka Zake’a, po przeczytaniu księgi postanowił on kontynuować twoją podróż. – Kobieta uśmiechnęła się lekko. –Tak wiem o co ci chodzi chcesz żebym mu pomogła, jednak mam jeden warunek. Kiedy uwolnimy już wszystkie duchy pozwolicie i mi odejść w spokoju. Zanim wojowniczka skończyła rozległ się okrzyk pomieszany ze śmiechem. –Oczywiście! Umowa stoi. Dodał Zake. –A więc weź tą zbroję, miecze i kilka najpotrzebniejszych rzeczy z domu. Postaraj się nie obudzić nikogo łatwiej będzie im się później pogodzić z twoim odejściem. 
Zake szybko ubrałem zbroję zebrał kilka najpotrzebniejszych rzeczy i zanim ktokolwiek z rodziny się obudził był już daleko od domu. Od tamtej pory w rodzinnej wiosce nikt o nim nie słyszał…



***[Kamimori]***
Jest to duch stróż Slash'a. Po tym jak Slash pomógł jej odkupić winy przysięgła że pomoże mu wypełnić jego misję. Od tamtej pory ramie w ramie przemierzają świat w poszukiwaniu duchów którym mogą pomóc w przejściu do lepszego świata. Co do wyglądu Kami jest ona wysoką rudo-włosom, ubrana jest w srebrną zbroję.