Lokval to osoba bardzo skryta i tajemnicza. Nikomu nie wyjawia swoich sekretów, ani planów na przyszłość. Zawsze spokojny i opanowany, 

zachowuje jasność umysłu. Nie jest zbyt porywczy, zastanawia się dwa razy zanim coś powie lub zrobi. Przez cały czas zastanawia się nad 

sensem istnienia. I to chyba dlatego zaczął uczyć się na nekromantę. Jego głównym celem jest znaleźć ten sens i stanie się kimś sławnym. Kimś 

kogo nikt nie zapomni. Nieważne w jaki sposób, ważne aby jednak. Największą jego obawą nie jest śmierć, czy jakieś stworzenia, tylko 

zapomnienie.

Mężczyzna jest szczupły, albo jeżeli ktoś woli go tak nazwać, to kościsty. Na sobie zazwyczaj nosi fioletową tunikę z wysokim kołnierzem. Wzrostu 

ok. 185 cm. Włosy nieco dłuższe niż normalnie, koloru czarnego. Niekontrastują one do jego koloru skóry, 

który jest ciemny jak u wszystkich mrocznych elfów. Oczy ma czarnego koloru, a na jego twarzy najbardziej odznacza się szeroki nos. W prawej 

ręce zazwyczaj trzyma swą magiczną laskę. Pod tuniką skrywa się czarna koszulka, a na lewym biodrze przymocowany jest jednoręczny 

miecz, natomiast zaraz pod nim znaleźć można sztylet. Na prawym ramieniu ma torbę na zioła razem z zatrutymi igłami i fiolkami oraz księgę 

rytuałów. Chodząc zazwyczaj się podpiera wymienioną laską.

Cały czas samotny. To jego przeznaczenie. Ale czy przeznaczenie istnieje? I czym by było? Czy to nie jest nie fair, że jedni zostają bohaterami, 
a 
drudzy ledwie mogą wyżyć za swoje pieniądze? Chyba, że ludzie akceptują taki stan rzeczy. Nie starają się być nikim więcej niż są w chwili 
obecnej? To by wszystko wyjaśniało. Bohaterowie to osoby, które najzwyczajniej w świecie wzięły sprawy w swoje ręce i sami stworzyli swój 
byt. 
Czyli przeznaczenie nie istnieje, przynajmniej tej wersji się trzymajmy. Samotny z własnego wyboru. Był wynikiem przelotnego romansu i nigdy 
nie 
spotkał swojego ojca. Matka oddała go osobom, które miały dosyć pieniędzy na utrzymanie małego dziecka i wkrótce ona znikła. Rodzina, w 
której 
się wychowywał była średnio-zamożna. Mimo to całe życie brakowało mu towarzystwa, którego nigdy nie poszukiwał. W pewnym wieku zadał 
sobie 
pytanie, dlaczego właśnie jemu się to przytrafiło, oraz po co tu jest? Jaki jest sens jego istnienia. I wtedy cudnym trafem spotkał starego 
nekromantę, z którym bardzo szybko się związał. Nakromanta nauczył chłopca wszystkiego co potrafił. Po czym zginął z powodu wieku
pozostawiając po sobie tylko jedną cenną rzecz Laskę Śmierci. Młodzieniec (jak na elfa) zaczął pogłębiać jego nauki i nigdy nie powrócił w 
rodzinne strony zamieszkując na obrzeżach wielkiego lasu na zachodzie. W następnych rozdziałach swojego życia odbył ogromną ilość podróży. 
Ich 
cel? Poznać prawdę o tym świecie, czyli coś na co zwykłemu człowiekowi brak czasu z racji na jego krótkie życie. Najwięcej takowych w góry i 
do 
szepczącego lasu. Natykał się na ogromne ilości ludzi, zmiennokształtnych i innych stworzeń. Nieraz musiał walczyć o swoje życie, jednak 
zawsze 
udawało mu się wyjść z każdej sytuacji cało. Największym uszczerbkiem na jego zdrowiu dotychczas było kilka złamanych kości. Starał się 
trzymać 
jak najdalej od często uczęszczanych szlaków, jednak czasami lepiej nie ryzykować. I tak pewnego dnia znalazł się w nieodpowiednim miejscu w 
nieodpowiednim czasie. Banda ludzi zrobiła zasadzkę na karawanę, Lokval nie wiedział z jakich powodów. Jednak bandycie pomyśleli, że elf jest 
jednym z ochroniarzy karawany i dostał 3 strzały z łuku. 2 W nogę i jeden w ramię. Krew ciekła z niego strumieniami. Wtedy pomyślał, iż jego 
plany 
i wszystko co do tej pory robił nie miały sensu. I tak zostanie zapomniany. Tak bał się właśnie zapomnienia. Lecz zdażył się cud. Oto uratował go 
zielarz. Przez kilka miesięcy elf dochodził do siebie. I w tym czasie został wprowadzony w podstawy medycyny i alchemi. Mężczyzna więdział, że 
przyda mu się to w przyszłości. Mimo wszystko nie związywał się z tym człowiekiem. Wiedział, że nie warto, ponieważ jego żywot i tak będzie 
krótki, więc ten wkrótce umrze nie pozostawiając po sobie nawet najmniejszego śladu na tej ziemi, ale przynajmniej przyczyni się do realizacji 
wielkiego planu Lokvala.  

Po powrocie ze swojej ostatniej podróży na pustynię postanowił zrobić coś wielkiego. Coś tak zaskakującego, że całe stworzenie na świecie 
będzie 
o nim pamiętać po wsze czasy. Jednakże jego plany nie zostaną jeszcze zrealizowane. Jego wiedza jest wciąż zbyt mała, aby dokonać dzieła 
ostatecznego. Wyruszył wtedy do bibliotek w miastach zachodu, aby poznać bardziej swoje rzemiosło. W jednej z bibliotek ukradł też bardzo 
cenną 
książkę. Wiedział, że skutki mogą być złe, ale bez niej nie będzie mógł niczego zrobić. A cena nie była ważna. Jego dzieło będzie niczym dzieło 
samego boga. Zostawi po sobie ogromny odcisk na Ziemi.