Większość z osób z zewnątrz widzi Chantelle jako wyniosłą samotniczkę, indywidualistkę i kobietkę bez uczuć. Nie jest to jednak do końca prawdą. 

Przez wiele lat zaszywała się w swojej pracowni sporadycznie odwiedzając wioski. Poświęcała się nauce i poszerzaniu swojej wiedzy.  Z biegiem lat 

odwiedzając osady zaczęła zauważać problemy ludzi. Nadal okrywa się pancerzem i nie dopuszcza by jej uczucia wypływały na wierzch, jednak w 

głębi jest to cicha osoba pragnąca pomagać innych. Czasem czuje się zagubiona wśród ludzi. Nie zawsze jest decydowana. Nie cierpi popełniać 

błędów. Stara się być jak najlepszym czarodziejem. Chce poznać Alaranię nie tylko z kart ksiąg.

Jej wygląd w dużej mierze zależy od jej zachcianek. Często jednak przybiera postać kobiety o przeciętnym wzroście (165 cm). Długie, brązowe 

włosy rozwiane są zwykle na wietrze. Jasna cera kontrastuje wyraźnie z kosmykami. Jej oczy są szare, a gdy nie ukrywa swoich magicznych 

zdolności zachwyca ich złotym blaskiem. Zawsze chodzi w sukniach, majestatycznie i godnie.

Chantelle pochodzi z bogatego szanowanego rodu Vellitran. Nie mogła jednak liczyć na przywileje związane z tego tytułu. Krótko po jej narodzinach 
zmarł pradziad dziewczyny. Jej ojciec i wuj ubiegali się o stanowisko głowy rodu. Wywiązał się krwawy spór, w wyniku którego ona i jej rodzina 
musiała uciekać. Walki bratobójcze zdziesiątkowały jej ród pozostawiając wdowy i sieroty. Zamieszkała z rodzicami i siostrą na wsi mając dwa lata. 
Rok później straciła ojca. Skrytobójcy pojawili się pewnej nocy. Nikt nie spodziewał się, że odnajdą ich tutaj. Chantelle udało się uratować życie. 
Przeniosły się do Leoni. Czarodziejka odkryła tam swój dar metamorfozy. Zmieniała swój wygląd, by nikt jej nie poznał. Jej matce udało się znaleźć 
pracę. Została drobną tkaczką i uzdrowicielką. Zmieniły nazwisko i wiodły spokojne życie. Matka chciała wychować swoje dwie córki jak najlepiej 
dlatego uczyła je etykiety i zachowań na dworach. Chantelle jednak zachowanie przy stole i maniery niezbyt obchodziły. Wolała zaszywać się w 
bibliotekach zgłębiając tajniki magii. Widząc jej talent matka posłała ją na nauczanie. Tam rozwinęła swoje predyspozycje. Ciekawiło ją zawsze 
pojęcie nieśmiertelności. Nie chciała zginąć jak jej ojciec. Pewnego dnia przypadkiem dowiedziała się o długowieczności jej nauczyciela. 
Przygotowała pułapkę na niego. Wiedziała, że zawsze na koniec dnia przed kąpielą mistrz przelewa swoją moc do biżuterii i zostawia ją na półce w 
łaźni. Lewitując, by nie wydawać odgłosów stąpania zbliżyła się do przedmiotu i założyła go. Odurzyła ją fala mocy, która przeszła przez jej ciało. 
Za pomocą magii obezwładniła słabego nauczyciela i rozkazała wyjawić sekret. Po wielu próbach udało się to. Rzucił on zaklęcie czyniąc dziewczynę 
nieśmiertelną. Jego ciało jednak umierało. Nie chciała go zabijać. Korzystając z magii Ducha złapała uciekającą duszę i przeniosła je do najbliższego 
zwierzęcia. Okazało się, że to.. fretka mistrza. Chantelle przygarnęła ją i opiekowała się swoim nauczycielem. Zostali przyjaciółmi. Nie porzuciła 
jednak swojego zamiłowania do ksiąg. Spędziła całe wieki studiując je. Ludzie rodzili się i umierali, przychodziło lato, nadchodziła jesień, potem zima, 
lecz ona się nie zmieniała. Dążyła do zostania najlepszym magiem. Pewnego razu idąc ulicą do biblioteki spotkała żebraczkę. Nic by ie było w tym 
niezwykłego gdyby nie jej twarz. Łudząco przypominała jej siostrę. Przygarnęła ją i opiekowała się nią przez kilka dni. Potem zmarła, gdyż zmagała 
się z chorobą. Ta dziewczyna uświadomiła jej, że nie może spędzić wieczności wśród starych kart i zapisów. Powinna zacząć i dążyć do innych 
celów. Czarodziejka od tamtej pory pilnie uczyła się uzdrawiać. Spędziła kilka lat nad medycyną marząc o zostaniu uzdrowicielką. Chce wyruszyć w 
podróż, poznać ludzi i ich historie oraz pomagać im.