Elf ten jest nader spokojny i opanowany. Inteligentny i niezwykle oczytany. Niełatwo wyprowadzić go z równowagi. Kiedy oddaje się jakiemuś 

zajęciu, wykonuje je z precyzją dbając o każdy szczegół. Jest typem samotnika. Nie lubi przebywać w dużym towarzystwie. Pasjonuje się sztuką 

jak przystało na elfa. Architektura miast to coś, co naprawdę lubi. Uwielbia naturę i piękne krajobrazy Alarani. Chce posiąść wiedzę, która pozwoli 

mu na całkowitą współpracę z ziemią. Ciężko zatrzymać go w miejscu na dłuższy czas. Raphael musi coś robić. Jest prawdziwym wielbicielem 

wypraw. Kocha poznawać nowe kultury, pisma, różnorakie rzeczy. 

Czasami lubi pożartować i zapomnieć o dobrych manierach. Wtedy jest zdolny do wielu rzeczy. 

Pragnie poznać kogoś, kto stanie się jego prawdziwym przyjacielem. Kogoś, kto go zaakceptuje i razem z nim będzie wędrował po świecie. 

Raphael to szczupły i wysoki elf. Ma 175 cm wzrostu. Posiada jasną i gładką cerę. Jego włosy koloru blond sięgają ramion. Podtrzymuje je 

kunsztowny diadem z kamieniem w kolorze fuksji, który został wprawiony na samym środku ozdoby. Oczy koloru pruskiego błękitu spoglądają spod 

oprawy ciemnych i długich rzęs. Idealnie wyrzeźbiony nos i pełne usta pięknie współgrają z jego chłopięcymi rysami twarzy. Szpiczaste uszy 

przyozdobione są srebrnymi kolczykami. 

Na jedwabną koszulę zakłada malachitowy frak.  Haftowany jest on srebrną nicią. Rękawy oraz spodnie tego samego koloru przyozdabiają liczne 

paski z wyszytymi ornamentami. Do czarnych butów sięgających łydek, elf wpuszcza nogawki spodni. 

Raphael przyszedł na świat w Adrionie. Nie znał swojej matki. Jego ojciec należał do Woli Lasu. Zginął w jednej z walk w Szepczącym Lesie. Młody 
elf miał wtedy 13 lat. Jego przyszłość stanęła pod znakiem zapytania. Nikt się nim nie zainteresował w najtrudniejszym okresie jego życia. W końcu 
przygarnął go kustosz jednej ze starych bibliotek. Doświadczony i przeżywszy już swoje elf, przygotował młodzieńca do wejścia w nowy etap jego 
życia. Raphael stał się miłośnikiem ksiąg. Pochłaniał zawartą w nich wiedzę niezwykle szybko. Nauka nowych umiejętności nie stanowiła dla niego 
problemów. Wytrwale ćwiczył panowanie nad potęgą natury. Chciał być taki jak jego ojciec. Los jednak chciał inaczej. Przed elfem zaczęły 
ujawniać się tajemnice dotyczące jego rodziny. Informacje, które zdobył przez te wszystkie lata, doprowadziły go w końcu do jego rodzicielki. Miała 
na imię Sumaria i była Fellarianką. Chcąc poznać ją osobiście i dowiedzieć się, dlaczego nie trwała u jego boku, gdy był mały, wyruszył w podróż do 
wioski Keongju. Po wielu latach doszło do spotkania matki z synem. Ta odpowiedziała na jego pytania. Wyjaśniła, dlaczego musiała porzucić syna i 
tego, którego kochała. Elf pozostał u niej. Oboje starali się nadrobić zaległości w ich relacjach. Sumaria zdradziła mu, że drzemią w nim 
umiejętności, które po niej odziedziczył. Fellarianka podarowała mu amulet z zaklętą w nim mocą ziemi. Dzięki niemu mógł rozpocząć naukę. Odkrył 
w sobie wiele zdolności, których normalne elfy nie posiadały. Pewnego dnia Raphael dowiedział się, że poszukuje go wojsko Arturonu. Nie miał 
pojęcia, co było powodem. Chcąc wyjaśnić sprawę, zawiązał współpracę z pewnym człowiekiem pochodzącym właśnie z miasta Arturon. Nazywał 
się Klink. Za należytą opłatą sprzedał elfowi informacje, która mogła być powodem tego, że był ścigany. Prawdopodobnie ktoś z jego rodziny, wpadł 
w posiadanie przedmiotu, który należał do rodziny królewskiej. Obecny władca za wszelką cenę chciał go odzyskać. Od teraz celem Raphaela stało 
się odkrycie, czym jest owa rzecz, której tak bardzo pragnie Artur XI. Znów rozpoczął wędrówkę, w poszukiwaniu odpowiedzi.