Nariana jest sympatyczna, lecz woli przebywać w samotności. Bardzo rzadko zdarza jej się odwiedzać miasta portowe. Elfka kocha pomagać morskim stworzeniom. W życiu kieruje się głównie sercem. Jest pasjonatką podróży i WIELKICH przygód. Nie znosi kłamstw i chamstwa. Jej celem jest podróżowanie, poznawanie nowych miejsc i przygód. Nariana odczuwa lęk przed ogniem.

Nariana jest niska i bardzo szczupła, a jej włosy są niesamowicie jasne. Ma niebieskie oczy. Jej skóra jest bardzo jasna i delikatna. Ma charakterystyczne długie palce u dłoni. Twarz ma z lekka pociągłą. Najczęściej ubiera szaroniebieską sukienkę z ciemnoniebieskim paskiem w pasie. Na prawym ramieniu ma tatuaż. Atramentowy obrazek można też zauważyć na zewnętrznej stronie prawego uda elfki. Słowa wypowiada delikatnym, słodkim, nieco cienkim głosem. Porusza się dostojnie, z gracją

Nariana przyszła na świat na małej, raczej nie znanej wysepce o nazwie Timaree i tam się wychowała. Swoich rodziców w ogóle nie znała, bo zostawili ją i dwójkę jej rodzeństwa, gdy była mała. Cała trójka zamieszkała z babką. Stosunki z jej rodzeństwem są świetne. Gdy ktoś miał kłopoty, to wzajemnie sobie pomagali. Choć jak to z rodzeństwem bywa, zdarzały się sprzeczki, ale nieduże. A jeśli chodzi o stosunki z babcią, to są na pewno lepsze, niż miałaby je z matką. Babcia ją wszystkiego uczyła. No a jej dzieciństwo nie było nudne. Nawet już jako mała dziewczynka robiła swoje pierwsze przyrządy pozwalające oddychać pod wodą i zaczęła porozumiewać się z wodnymi stworzeniami. Elfka przeważnie przebywała w samotności. Właściwie to wcale nie miała znajomych ze swojej rasy. Jej jedynymi przyjaciółmi (zresztą, z którymi chętnie się zadawała) były właśnie morskie stworzenia. Nari nigdy nie znosiła nudy. Dlatego też zawsze znajdowała sobie zajęcie, pozwalające ją zabić. Ciągle coś robiła, chętnie poznawała i udoskonalała tajniki magii. Mając zaledwie 15 lat, postanowiła, że będzie podróżować i przeżywać nowe, wspaniałe przygody. Jedną z takich przygód była nauka żeglarstwa. Podczas swojej pierwszej lekcji trafiła na sztorm. Bujało ją a wszystkie strony i z tym, że była na łodzi sama i nie mogła dać jej rady, wywróciło ją do góry dnem. Pod wodą zobaczyła bardzo stare wraki ogromnego statku. Nie mogła się powstrzymać i popłynęła tam. Gdy wpłynęła do wraku, zlękła się ciemności, którą rozrywało niewielkie światło w głębi starego wraku. Gdy podpłynęła nieco bliżej, ujrzała lśniący trójząb. Gdy wzięła go do ręki, wrak zaczął zapadać się w dno oceanu. Nariana zdążyła stamtąd wypłynąć. Od tamtej pory ten trójząb jest jej własnością. Gdy miała 45 lat, spotkała chorego pseudosmoka, którego morze wyrzuciło na brzeg — Dordola. Gdy go uleczyła, zaprzyjaźnili się. Postanowili, że razem wyruszą w swoją podróż życia. Nariana obecnie wciąż ma ten sam cel — podróżowanie i nowe przygody.