Roley to elfka inna niż wszyscy. Nie polega na swej urodzie, ale na intelekcie. Rozum, charakter i cele, to dla niej najważniejsze. Nie jakiś durne wielkie, 

piękne oczka, 

broń boże! Jeśli ją przechytrzysz, pokonasz, możesz mieć szanse, ale tak po za tym, zero. Łatwo ją zdenerować, ale od razu nie będzie grozić ostrzem, 

poczeka aż twoja 

czujność uśnie, będzie w sobie tlic wszelką złość, smutek, niezadowolenie, aż w końcu wybuchnie i te wszystkie uczucia przeleje w jeden celny cios lub strzał. 

Dla 

potrzebujących dobra, spokojna, dla wrogów okrutna, mściwa i zawistna. Najciekawsze są jej oczy, gdyż tylko one ukazuję jej prawdziwe emocje.

Elfka jak elfka. Bardzo piękna, o brązowych włosach opadających kaskadą na jej ramiona. sięgają do połowy pleców. Część jej twarzy właśnie one 

zakrywają. Mądre, 

spokojne szaro-niebieskie oczy, często ukazują szaleńczą dzikość i brak równowagi ducha, lecz to tylko w niektórych sytuacjach. Jest dość wysoka, ma 

metr 

osiemdziesiąt. Smukła 

i gibka, niektórzy mówią, że ma sylwetkę wierzby płaczącej, inni, że witki. Ona ich i tak nie słucha. Cerę ma średnio opaloną. Spiczaste uszy i nieco 

zadarty do góry nos 

dodają jej trochę powabu, tak jak różowawe usta często układające się w uśmiech. Gęste czarne rzęsy okalają jej oczy. Okrągła główka jest zdobiona 

przez nieco 

kwadratową szczękę. Skórę ma gładką jak aksamit.

Od czego zacząć? Może od faktu, iz nie urodziła się w Alarani, ale gdzie indziej, zupełnie gdzie indziej. Pochodziła z bardzo zamożnej rodziny, rodzice kazali jej 
wdziewać 
się w piękne sukienki, pantofelki i kokardki, gdy odwracali głowę, zastępowała to strojem podróżniczym lub myśliwskim, brała broń i wiała przez okno. Jej 
dwie siostry 
oczywiście natychmiast przekazywały wszystkim informacje o jej ucieczce, ale zdążyła się przyzwyczaić. Jednak w jej 90 urodziny rodzice postanowili 
wydać ją za mąż, 
za innego leśnego elfa. Dali ją jemu jak przedmiot. U małżonka nie było tak jak dawniej, nie pozwalał jej wychodzić z domu, a w środku bez wahania dawał 
jej po twarzy. 
Trwało to 2 lata, dopóki nie spotkała tygrysołaka o imieniu Tegrosan, zakochali się w sobie, pewna służąca doniosła małżonkowi z przymusu o zdradzie 
Roley. Wróciła 
do domu i pierwsze co zrobił jej mąż do rzucił w nią nożem, cudem było, że chybił. Tortury domowe stawały się coraz cięższe, aż mąż Roley znalazł 
Tegrosana i zabił go. 
Rol wpadła w rozpacz, podjęła ostateczną decyzję, że albo ona zginie, albo jej kat. Jak ten wrócił z pracy do domu, od razu natknął się na swoją żonę. Miał w 
jednej ręce 
trzy strzały, a w drugiej łuk. Zaśmiał się, myślał, że ona nie umie strzelać, śmiał się, dopóki wszystkie trzy strzały sie zagościły w jego tętnicy i drzwiach. 
Szybko się 
spakowała i uciekła z posiadłości. Po drodze usłyszała wilcze wycie. Niedługo potem spotkała wilki, całą watahę, jedna z samic umarła, gdy zostało jej 
tylko jedno 
młode. Nie mogły się nim zaopiekować, gdyż miały wyruszyć na inne terytorium, tak Roley znalazła Lobę. Wychowała ją jak małego szczeniaczka, a nie 
wilka, ale 
nauczyła ją walczyć, jak przetrwać samemu, jak najszybciej zamordować, i po cichu. Rol zaczęła pracować jako myśliwy, polowała na sarny, dziki i zające, a 
czasem też 
na orły, sowy i bażanty. W lesie spotkała kobietę z dzieckiem, miała klacz i małego źrebaka, głodowała i umierała z pragnienia. Roley dała jej połowę 
swoich zdobyczy i 
pokazała jezioro. Kobieta z wdzięczności dała wybawczyni źrebaka. Elfka nazwała je Kharesa i wychowała. Niestety, ale narobiła sobie też wrogów. Gdy 
skończyła 95 
lat częściej już chadzała do miasta, pijani mężczyźni szybko dostawali od niej w głowy i nosy, albo pękate brzuchy. Dlatego mniej więcej nie jest w 
większości miast mile 
widziane, kaptur idealnie ukrywa kto się za nim kryje. Od tamtego czasu praktycznie nic się nie zmieniło.